Anonim : Yel üfürdü, su götürdü
Yel üfürdü, su götürdü
Kompozisyon: Ermeni katliami olmadi!Adi: Her neyse
Yasi: Henüz gün görmemis, daha çok küçük
Kompozisyonun konusu: Ermeni katliaminin olmadigini ispatlamak!
Okulu: Milli Egitime bagli herhangi bir okul.
Yazma amaci: Birinci olmak, aferin almak, ödül almak.
Yel üfürdü su götürdü
Bir kere bu ülkede Ermeni katliami filan olmadi. Ben hiç görmedim. Hayatim boyunca hiç Ermeni arkadasim olmadi. Olsun da istemezdim zaten. Çok cimri olurlarmis. Bana silgisini, kalemini ödünç vermeyen bir arkadas isime yaramazdi ki... Onlarin cimri olduklarini sinif ögretmenimiz anlatti. O çok bilgili bir insan. Her seyi bilir.
Ermeniler kimlermis, nasil yasarlarmis, hiç kimse bilmiyor. Belki Ermeni diye bir sey yoktur. Gulyabani gibi, yaslilarin anlattigi canavar türlerinden de olabilir. Ben Ermeni kelimesini duyunca korkuyorum. Iyi ki yoklar. Olsalardi hepimizi yerlerdi. Tarih hocamiz anlatti. Ermeniler teröristmis. Bu ülkenin bölünmez bütünlügüne göz dikiyorlarmis. Simdi de Ermenilerin katledildigini söyleyerek Türkiye`yi bölmek istiyorlarmis.
Türkçe hocamiz da Ermeni kelimesinin terörist kelimesiyle ayni kökten geldigini anlatti. Ikisinde de "er" kelimesi varmis. Er askerlikle ilgili, askerlik öldürmekle ilgili. Tabii Türk ordusundan bahsetmiyorum. Türk erleri kimseyi öldürmez. Onlar küçüklerini sever, büyüklerini sayar. Ama Ermeniler özellikle bizim yasimizdaki çocuklara göz dikerlermis. Önce tecavüz eder, sonra kanini içerlermis. Geceleri rüyama giriyorlar. Kocaman kafali, tek gözlü devler... Eskiden Gulyabani`den korkuyordum. Simdi artik ona inanmiyorum. Belki biraz daha büyüyünce Ermenilere de inanmam.
Ben anneme de sordum, babama da. Onlar bana bir sey söylemediler. Dedem de bilmiyor. Hatta ben sorunca kizdi: "Ermeni filan yok, kim uyduruyor, bir daha agzindan öyle kelimeler çikmasin" dedi. Ben de bu kompozisyonu yazdiktan sonra Ermeni kelimesini agzima almayacagim.
Annemlerin köyü eskiden Ermenilerinmis. Bir kere annem agzindan kaçirdi. Ben de ona "Korkmadiniz mi? Ya ruhlari sizi yeseydi?" diye sorunca suratima vurdu. Annem beni hiç dövmez. O Ermeni degil. Ama bu konu açilinca sinirleniyor iste. Annemin dedesi o köye baska yerden gelmis. Geldiklerinde, köy çoktan terk edilmis. Yani Ermeni filan yokmus. Köyün geçmisi Hititlere kadar uzaniyormus. Tarih kitaplarinda her sey yaziyor. Sonradan Selçuklular, daha sonra Osmanli gelmis. Cumhuriyet en son.
Ermeniler ne olmus? Onlar yokmus. Eskiden yasadiklarina dair bir rivayet varmis. Çocuklari korkutmak için bu tür yaratiklarin olduguna inanilirmis. Ama çocuklar büyüyünce, bunun bir masal oldugunu anlamislar.
Onlari biz katletmedik. Türkler karincanin kilina bile zarar vermezler. Silah nasil kullanilir, bilmezler, hep "Yurtta sulh, cihanda sulh" derler ve herkese çiçek verirler. Niye baskalarini öldürsünler ki! Türkler ögünürler, çalisirlar, güvenirler... Ne mutlu Türküm diyene!
Ermeni katliami konusunda kimse bir sey anlatmiyor. Geçenlerde bir arkadasimin evine gittim. Babasi Ermenilerin isim degistirdigini, PKK ismini aldiklarini söyledi ve bana PKK katliamlarini anlatti. Hüngür hüngür agladim. Hepsi seytan gibiymis ve bu ülkenin kötülügü için çalisirlarmis.
Aslinda onlar bizi katletti. Ellerine kiliçlari aldilar. Allah Allah sesleriyle üzerimize saldirdilar. Çoluk çocuk demeden bizi kestiler. Kadinlara tecavüz ettiler. Bir kismini yanlarina aldilar, bir kismini sattilar. Bu ülkede Türk diye bir sey birakmadilar. Bize soykirim uyguladilar. Malimiza, mülkümüze el koydular. Sonra Allah cezalarini verdi. Birdenbire hepsini cehenneme gönderdi.
Tipki masallardaki gibi. Bir mucize olmus ve biz dirilivermisiz. Mezarlarimizdan dogrulup yasamaya baslamisiz. Bir prens gelip bizi öpmüs ve uyanmisiz. Bir peri kizi tüm yaralarimizi iyilestirmis... Ve bu cennet vatan bize kalmis.
Ermeniler mi? Onlari yel üfürmüs, su götürmüs.
Pinar Selek
