Yel üfürdü, su götürdü
Kompozisyon: Ermeni katliami olmadi!
Adi: Her neyse
Yasi: Henüz gün görmemis, daha çok küçük
Kompozisyonun konusu: Ermeni katliaminin olmadigini ispatlamak!
Okulu: Milli Egitime bagli herhangi bir okul.
Yazma amaci: Birinci olmak, aferin almak, ödül almak.
Yel üfürdü su götürdü
Bir
kere bu ülkede Ermeni katliami filan olmadi. Ben hiç görmedim. Hayatim
boyunca hiç Ermeni arkadasim olmadi. Olsun da istemezdim zaten. Çok
cimri olurlarmis. Bana silgisini, kalemini ödünç vermeyen bir arkadas
isime yaramazdi ki... Onlarin cimri olduklarini sinif ögretmenimiz
anlatti. O çok bilgili bir insan. Her seyi bilir.
Ermeniler
kimlermis, nasil yasarlarmis, hiç kimse bilmiyor. Belki Ermeni diye bir
sey yoktur. Gulyabani gibi, yaslilarin anlattigi canavar türlerinden de
olabilir. Ben Ermeni kelimesini duyunca korkuyorum. Iyi ki yoklar.
Olsalardi hepimizi yerlerdi. Tarih hocamiz anlatti. Ermeniler
teröristmis. Bu ülkenin bölünmez bütünlügüne göz dikiyorlarmis. Simdi de
Ermenilerin katledildigini söyleyerek Türkiye`yi bölmek istiyorlarmis.
Türkçe
hocamiz da Ermeni kelimesinin terörist kelimesiyle ayni kökten
geldigini anlatti. Ikisinde de "er" kelimesi varmis. Er askerlikle
ilgili, askerlik öldürmekle ilgili. Tabii Türk ordusundan bahsetmiyorum.
Türk erleri kimseyi öldürmez. Onlar küçüklerini sever, büyüklerini
sayar. Ama Ermeniler özellikle bizim yasimizdaki çocuklara göz
dikerlermis. Önce tecavüz eder, sonra kanini içerlermis. Geceleri rüyama
giriyorlar. Kocaman kafali, tek gözlü devler... Eskiden Gulyabani`den
korkuyordum. Simdi artik ona inanmiyorum. Belki biraz daha büyüyünce
Ermenilere de inanmam.
Ben anneme de sordum, babama da. Onlar
bana bir sey söylemediler. Dedem de bilmiyor. Hatta ben sorunca kizdi:
"Ermeni filan yok, kim uyduruyor, bir daha agzindan öyle kelimeler
çikmasin" dedi. Ben de bu kompozisyonu yazdiktan sonra Ermeni kelimesini
agzima almayacagim.
Annemlerin köyü eskiden Ermenilerinmis. Bir
kere annem agzindan kaçirdi. Ben de ona "Korkmadiniz mi? Ya ruhlari sizi
yeseydi?" diye sorunca suratima vurdu. Annem beni hiç dövmez. O Ermeni
degil. Ama bu konu açilinca sinirleniyor iste. Annemin dedesi o köye
baska yerden gelmis. Geldiklerinde, köy çoktan terk edilmis. Yani Ermeni
filan yokmus. Köyün geçmisi Hititlere kadar uzaniyormus. Tarih
kitaplarinda her sey yaziyor. Sonradan Selçuklular, daha sonra Osmanli
gelmis. Cumhuriyet en son.
Ermeniler ne olmus? Onlar yokmus.
Eskiden yasadiklarina dair bir rivayet varmis. Çocuklari korkutmak için
bu tür yaratiklarin olduguna inanilirmis. Ama çocuklar büyüyünce, bunun
bir masal oldugunu anlamislar.
Onlari biz katletmedik. Türkler
karincanin kilina bile zarar vermezler. Silah nasil kullanilir,
bilmezler, hep "Yurtta sulh, cihanda sulh" derler ve herkese çiçek
verirler. Niye baskalarini öldürsünler ki! Türkler ögünürler,
çalisirlar, güvenirler... Ne mutlu Türküm diyene!
Ermeni katliami
konusunda kimse bir sey anlatmiyor. Geçenlerde bir arkadasimin evine
gittim. Babasi Ermenilerin isim degistirdigini, PKK ismini aldiklarini
söyledi ve bana PKK katliamlarini anlatti. Hüngür hüngür agladim. Hepsi
seytan gibiymis ve bu ülkenin kötülügü için çalisirlarmis.
Aslinda
onlar bizi katletti. Ellerine kiliçlari aldilar. Allah Allah sesleriyle
üzerimize saldirdilar. Çoluk çocuk demeden bizi kestiler. Kadinlara
tecavüz ettiler. Bir kismini yanlarina aldilar, bir kismini sattilar. Bu
ülkede Türk diye bir sey birakmadilar. Bize soykirim uyguladilar.
Malimiza, mülkümüze el koydular. Sonra Allah cezalarini verdi.
Birdenbire hepsini cehenneme gönderdi.
Tipki masallardaki gibi.
Bir mucize olmus ve biz dirilivermisiz. Mezarlarimizdan dogrulup
yasamaya baslamisiz. Bir prens gelip bizi öpmüs ve uyanmisiz. Bir peri
kizi tüm yaralarimizi iyilestirmis... Ve bu cennet vatan bize kalmis.
Ermeniler mi? Onlari yel üfürmüs, su götürmüs.
Pinar Selek