Dunyam hizla daraliyor. Eskisi gibi sik sik sinemaya gitmiyorum. Eskisi gibi roman da okumuyorum. Muzik dinlemek nadiren aklima geliyor. Evimde oturuyorum ve cogunlukla hicbir sey yapmiyorum. Beni sevindiren heyecanlandiran hevese bulastiran seyler azaliyor gun gunden. Bir suredir kimseleri goresim de gelmiyor. Zamanla iyice yabani oldum. Bildigimden fazlasina tahammulum azaldi. Son bir yildir hizla yaslandigimi hissediyorum. Yasliligin nasil bir sey oldugunu anlar oldum. Kendini birakiverdiginde yaslaniyorsun. Kimi zaman pek de rahat bir sey oldugunu dusunurken yakaliyorum kendimi. Birakiverirsin olur biter. Eski bir dostumla bir gece yarisi sohbet ederken o dile getirdi. Hrant gideli basladi bende dedi. Hevessizlik. Geceleri uyuyamama. Gunduzleri uyanamama. Sinsi bir bezginlik isgal edesiymis onun da hayatini. Hrant i kaybetmenin ne anlama geldigini hayatimizda nasil bir gedik actigini dusunmemistim bugune dek. Sevdiklerimden cok insan ugurlamisligim var oysa. Hrant la derin bir samimiyetim de yoktu. Arada bir karsilasirdik. Bir kez de dergisine gidip onunla soylesmisligim vardi. Ama Hrant siyasi olarak yalnizca haklari rahatlikla gasp edilebilen ayrimciligin bin bir cesidine maruz kalan Ermenileri temsil etmiyordu. Oyle olsaydi butun mutsuzlarin butun itirazi olanlarin butun hak hukuk pesinde kosturanlarin ufkunda boylesine guclu bir isik olarak varolmazdi. Hrant bizatihi bir oneriydi. Bir hayat onerisi. Dayanismanin adil paylasimin kardesligin coskunun sefkatin karsilikli anlayarak hissederek varilan barisin temsilcisiydi. Onu tehlikeli kilan da iste bu ulasabildigi genis alandi. Hrant in olumu vahsilerin sinir tanimazligini vahsiligin yaygin orgutlulugunu gosterdi. Hrant hepimiz icin Heves i temsil ediyordu. Kusmeden icini acilastirmadan hevesini bir an olsun kaybetmeden anlamaya ve anlatmaya calisan o adamin varligi yakininda olmasak da sanki gelecek hissimizi diri tutuyordu. Hem ne guzel bir memleketti burasi. Onca ugursuza ragmen Hrant gibi bir adam da yeseriyordu bu topraklardan. Hayat hic de fena degildi Hrant la. Hrant la birlikte bir kez daha kaybettik bence Musa Anter i de. O da tek basina bir dunya onerisi olan bilgelerdendi. Onun temsil ettigi de sadece Kurtler degildi. Turkiye nin 55 yillik girdisinin ciktisinin yeminli canli bir sahidiyim. Hem yalniz bir sahidi mi? Degil!.. Sanigiyim mahkumuyum ve davacisiyim diyordu anilarina baslarken. Apê Musa ayni zamanda Kurt tarihinin 70 yillik canli tanigiydi. 21 Eylul 1992 de onu katledenler bir tarihi de gommeye ant icmis gozu kanlilardi. Musa Anter baris yanlisiydi. Gazeteciydi. Tarihciydi. Dengbejdi. Her seyden ote o herkesin sevdigi Apê Musa ydi. Herkesin Musa Amcasiydi. 74 yasindaki bu bilge adami oldurmek hic guc degildi. Zaten dunyaya acmisti gogsunu. Siginanlar sigindi. Alcaklar kursunladi. Musa Anter in katli de umudun ertelenmesiydi. Baris hevesinin tuketilmesiydi. Apê Musa yla da Insan i oldurmuslerdi. Geriye yalniz dusmanlar ve sehitler kalsin diye. Musa Anter le birlikte yitirdiklerimizi de bir turlu yerine koyamiyoruz Dogru Hrant tan beri toparlanamiyorum. Onun ilham ettigi Heves i yasatamiyorum cogunlukla.