Bilgi Universitesi ndeki Ermeni konferansina ilk cevap Gazi Universitesi nde 24-26 Kasim tarihlerinde yapilan konferansla verildi. Bu konferansin bir farki kamuoyuna acik olmasiysa digeri Ermenilere soykirim yapildigini savunanlara da soz hakki verilmesiydi. Toplantiyi izlerken insana Iyi ki Ermeni soykirim meselesi ortaya atildi. Yoksa biz yakin tarihimize iliskin gercekleri hicbir zaman bilmeyecektik duygusu hâkim oluyor. Ermeni sorunu ilk kez 1973 te Los Angeles Baskonsolosu ve yardimcisinin bir otel odasinda katledilmesiyle ortaya cikti. Daha sonra ASALA teroru 40 a yakin diplomati sehit etti. Esat Uras Selahi Sonyel Sinasi Orel Bilal Simsir ve Turkkaya Ataov gibi ilk kusak arastirmacilar 1970 lerin ikinci yarisinda kitaplarini yazdilar. 1983 te Disisleri Mustesari Buyukelci Kamuran Gurun unlu Ermeni Dosyasi ni yayimladi. Yurtdisinda Stanford Shaw Heath Lowry daha sonra da Justin McCarthy teror tehdidi altinda olmalarina ragmen soykirim iddialarina karsi cikan calismalar yaptilar. Aradan bir kusak gecti. Artik cok sayida yeni tarihci ve sosyal bilimcimiz konuya egiliyor. Bunlar calismalarini ic ve dis kaynakli arsiv belgelerine dayandiriyorlar. Osmanli arsivlerinin tanzim edilmis olmasi ve Osmanlica bilmeleri buyuk avantaj olusturuyor. Evet bunlar Ermeni meselesinin soykirim olmadigini savunuyorlar. Bu nedenle bilimsel davranmadiklari ileri suruluyor. Belgelere agirlik veren yaklasimlari belge fetisizmi ; belgeleri secmeleri tek yanli degerlendirme olarak suclaniyor. Ermeniler dogru tarih yazimini teror tehdidiyle engellediler; parali tarih yazdirdilar; belgeleri tahrif ettiler; hikâyeler uydurdular. Once calisma alaninin bu bilim disi ve ilkel yalan-dolandan temizlenmesi gerekiyor. Bunu yaparken resmi ya da milliyetci tarihci diye itham edilmek kacinilmaz. Kaldi ki Ingiltere haric tum Bati nin Latin ve Ortodoks Hiristiyan dunyanin Ermeni soykirimini bize kabul ettirmek icin yaptiklari baski bilimsel bir tavir olarak kabul edilebilir mi? Oysa bunlarin Ermenilerle ortak calisma onerimizi desteklemeleri gerekmez mi? Ilk bakista Ermeni soykirim cephesinin hâlâ guclendigi izlenimi ediniliyor. AP kararlari Amerikan baskanlarinin fili tarif eden 24 Nisan mesajlari Fransa nin konuyu AB giris muzakerelerine sart olarak sokma gayretleri soykirimi reddeden Turk arastirmacilarin uluslararasi toplantilara davet edilmemeleri Ermeni yanlisi yazarlarin cok sayida eser vermeye devam etmeleri henuz hizlarinin kesilmedigini gosteriyor. Cepheyi Turkiye ye de genislettiler. Kimliksiz aydinlardan bir grubu her turlu imkâni kullanarak soykirim tezini savunmaya ikna ettiler. Bu isin organizasyonunu 1960 larin sonunda onemli ideolojik gorevler yapan Halil Berktay ustlendi. Turk gorusunu yansitan tek bir kitap bile Ermenistan da yayimlanmamisken soykirimi savunan bircok kitap bizde serbestce satiliyor. Buna karsilik herkese insan haklari dersi veren Avrupa ulkelerinde soykirimi reddeden gorusler ifade ozgurlugu sinirlamalarina carpiyor. Tum bunlara ragmen yeni tarihci kusak gercekleri bir bir ortaya koyuyor. Konferansa katilan soykirim yanlisi akademisyenlerin Yusuf Halacoglu ve Hikmet Ozdemir gibi tarihciler karsisinda ne kadar zayif kaldiklari acikca goruluyor. Kitabi 10 yildir yayinevi bulamayan yani Amerika daki sinsi sansure takilan buyuk Holokost âlimi Guenter Lewy ye ASAM Insanliga Karsi Suclar Yuksek Odulu verildi. Konferansta Turk tezlerini savunanlarin soykirim hukukunu bildikleri tarihi ve sosyolojik arastirmalari hukuk cercevesine oturttuklari memnuniyetle goruldu. Karsi gorustekiler belgelerden kactiklari gibi hukuktan da kaciyorlar. Bunlarin lideri durumundaki Taner Akcam hukuk alanindaki perisanliklarini anladigindan bu alana egilmek ihtiyaci duymus. Ama yok etme kastini anlatirken bu kasta yol acan saiki atlamayi uygun bulmus. Zira bir grubu yok etme kasti yalniz irkcilik saikiyle ortaya cikiyor. O da Osmanli da yok.