Gayrimuslimlerle olan evliliklerde inanc ve yasama bicimleri arasinda cikan tezat ile cocuklarin dinî kimlikleri ve egitimleri onemlidir. Bundan baska su yedi husus yasagin mesnedidir: 1) Islamiyet ile Yahudilik ve Hiristiyanlik arasindaki temel yaklasim farki evlilikte belirleyicidir. Islamiyet kisiye din ve vicdan ozgurlugunu tanir kimseyi kendi inancindan dondurmez. Musluman bir koca karisinin inancina mudahale edemez. Nikah akdine kadar ona Islamiyet i teblig eder mustakbel esinin Musluman olmasini arzu ettigini belirtir. Ancak nikah akdinden sonra bunu her Allah’in gunu artik yapmaz cunku mademki nikah akdine gore kadin kendi dininde kalmayi tercih etmistir demek ki bu onun secimidir; bu secimini surdurmekte kararli oldugunu gostermektedir. Zaman zaman ve yeri gelince ona Islam’in dogrularini anlatir gosterir; ama hicbir zaman nikahtan sonra karisini kendi inancindan dolayi rencide edemez onu uzecek davranislarda bulunamaz; inanciyla alay edemez. Hatta Hamidullah’a gore Musluman bir koca mesela Hiristiyan karisinin icki icmesine engel olamaz . (Aziz Kur’an 5/Maide 5. ayetin aciklamasi). 2) Bir Musluman koca Yahudi veya Hiristiyan esinin inandigi kitaba ve peygambere saygisizlikta bulunamaz. Cunku Tevrat Allah’in Hz. Musa (as)’ya Incil de Hz. Isa (as)’ya vahyettigi kutsal kitaplardir. Hz. Musa (as) ve Hz. Isa (as) buyuk (Ulu’l-azm) peygamberlerdendir.” Muslumanlar Tevrat ve Incil’in degistirilmis olduklarina inanirlar ama mense’leri ve ozleri/muhtevalari itibariyla Allah’in vahyettigi kitaplar olduklarina da inanirlar. Bu amir bir iman hukmudur Amentu’nun 6 umdesinden biridir; buna inanmayan Musluman olamaz: Ve de ki: -Allah’in indirdigi her kitaba inandim.” (42/Sûra 15) Bu vahyleri alan Hz. Musa ve Hz. Isa Allah’in ovguyle bahsettigi peygamberlerdir. Bunlar ve diger Israilogullari peygamberleri bizim de peygamberlerimizdir onlara azami saygiyi gostermekle yukumluyuz. Onlarin gunah islemediklerine aldiklari vahyleri butun guclerini kullanarak teblig ettiklerine inanir asla aralarinda ayirim yapmayiz. (2/Bakara 285) Bu yuzdendir ki hicbir Musluman’in Tevrat ve Incil’e Hz. Musa ve Hz. Isa’ya hakaret etmek aklinin kosesinden bile gecmez. Onlara hakaret etmesi demek kendi inancina kutsal degerlerine saygisizlikta bulunmak demektir. Ancak Musluman bir kadinin gayrimuslim bir erkekle evlenmesi oyle degildir; bu iki din mensubu insanlar Kur’an’a ve Hz. Muhammed (sav)’e inanmadiklari icin Musluman bir kadini evlilik boyunca taciz edebilir yerine gore Islamiyet’e Kur’an’a ve Peygamber’e karsi saygisiz davranabilirler. 3) 1965 II. Vatikan Konsulu’ne kadar Katolik Kilisesi cocugun mutlaka vaftiz edilmesi sartini arardi. Yeni durumda erkegin Hiristiyan olmayan esine cocugunu Hiristiyan degerlerine gore yetistirmek icin caba harcayacagini pesinen soylemesi gerektigi fikriyle yetindi. Hiristiyanlikta hâlâ bazi kiliseler cocugu vaftiz etmek icin annesinin kiliseye kayitli olmasi sartini arar. Ortodoks ve Ermeni kiliseleri vaftiz icin annenin de babanin da Hiristiyan olmasi sartini ariyor. Son zamanlara kadar bircok ulkede cocuk vaftiz olmadikca hukuki bir kisilik kazanamazdi. Hâlâ bu teamulu devam ettiren kiliseler ve mezhepler vardir. Bu gayrimuslim bir erkekle evli olan Musluman bir kadinin dinini koruyamayacagini gosterir. Manken Tugce Hiristiyan olmasaydi Yunanli sarkiciyla evlenemezdi. 4) Geleneksel toplumlarda cocuk babaya aittir. Islam hukuku bunu teyit etmis cocugun babasinin yatagina ait olmasi gerektigi” hukmunu getirmistir. Yerlesik orflere gore nesil baba uzerinden gecer. Annenin Musluman esinin gayrimuslim olmasi cocugu uzerindeki etkisinin ve nesep iliskisinin neredeyse tumuyle kaybolmasina sebep oluyordu. Modern toplumda bu yonde bir anlayis degisikligi gorulmekle beraber deneysel olarak bunun yol actigi sonuclar henuz tam olarak test edilmis degildir. Cocugun zaman icinde butunuyle babaya nispetinin ortadan kalkacagi beklenemez.