Ben hakikaten kosemde oturmus Orhan Pamuk a karsı kaynatılan Milli Hysteria marka cadı kazanının fokurtularının nihayet dinmesini bekliyordum. Ve fakat hayır! Bilmemne İlkogretim Okulu nun vatanperver muduru ogrencilerine evinizdeki Orhan Pamuk kitaplarını getirin de yazarına iade ederek protesto edelim seklinde son derece nevrotik (bakın bana! bakın bana!) bir istekte bulunmus. O okulun oğrencilerinin evlerinden tas orta yerinden catlasa 3 ile 5 Orhan Pamuk kitabı cıkacağına eminim de -Artık sizo ulkucu numaralarını da asan bu DoyamadıkBiziDunyayaRezilEdenAdamaComkurmeye krizciklerinden ciddi olarak icime fenalıklar geldi. Aynı toprakları paylastığım bu zekâ ozurlulerden duyduğum utanc da cabası. Neymis Nobel i almak icin gozu donmus bu yazar yaban ellerde: 30 bin Kurt u 1 milyon da Ermeni yi oldurmedik mi? demis. Eğer Orhan Pamuk soz konusu mulakatcının sirretliği arogansı ve sımarıklığıyla kendisini zıvanadan cıkardığı her satırından belli olan roportajı bir İsvicre gazetesi yerine diyelim Buyuk Milli Armoni(ka) Gazetemiz e verseydi; bu satırların kimselerin umrunun kosesi olmayacağına eminim. 2002 nin basında Kar yayımlandı da memlekette yer yerinden mi oynadı? Yoooo. Ama simdi Kar ustune yapılan konusmalardan gorusmelerden bunca iskillenmek de neyin nesi? Zira KanKustukKızılcıkserbetiDedik/KolKırılırYenİcindeKalır aile ici siddet toplumunda bizi Eller e ispiyonluyor Pamuk. Bu da sinirlerimizi tel tel tel ediyor. Ustelik de ne icin? Nobel icin! Tum bunlar paranoid varsayımlar. Ve inanın dunya yuzunde Turkler kadar savunma mekanizmalarıyla var olan hicbir tedaviyi kabul etmeyen bir millet az bulunur. (Bakınız: Ustun inkâr yansıtma bastırma ice-atım bolunme teknikleri.) Bir de obsessif-kompulsif bozukluk belirtisi olarak kesinkes sayılara takmıs vaziyetteler. Diyelim 30 bin sayısını tartısmaya acan 1 milyon Ermeni rakamına feryat figan eden o denli cok yazıya muhatap olduk ki. 17 bin ile 22 bin Kurt olduruldu dese bu kadar azgın reaksiyonlara neden olmayacak diyelim Pamuk. 1 milyon Ermeni yerine 600 bin de diyelim kabulu mumkun bir sayı. Zira emekli buyukelci rahmetli Kamuran Gurun un kitabında bu sayı veriliyor ve kimse Kamuran Gurun u carmıha filan germeye kalkmadı bu calısmasından oturu. Ama bu konudaki saygın tarihsel calısmaların Orhan Pamuk Avrupa da kadar ilgi toplamadığı malum. Sonra diyelim mevzu ustune kredibilitesi dunya ustundeki hicbir akademik cevre tarafından sorgulanamayacak hakiki tarihcimiz Halil Berktay ın soyledikleri de lumpen kosekahve ağbilerimiz tarafından (hangi akademik ozzz calısmalarından hız aldıkları mechul tabii ki) mantıksız hezeyanlarla gercek dısı kasıt dusmanı sayılabiliyor. En basitinden bir akıl yurutmeyle; diyelim Osmanlı nın son zamanlarında guc kaybetmis olmamızdan faydalanarak bir Ermenistan kurmaya kalkacak sayıda Ermeni den kac Ermeni kaldı Anadolu da? 6 bin Ermeni kilisesinin dikili bulunduğu topraklardan soz ediyoruz. İste Yeni Turklerin tuylerini diken diken eden o mesum sayıya yaklasabilmek icin bugunku Turkiye Ermenilerinin sayısına bakın bir sanırım yeter. Ama diyelim ki soykırım kelimesine bazı buyuk sayılara asırı bir alerjimiz var. Soykırım ona denir de buna denir de diye debelenerek bu kelimeyi Nazilerle yani Hitler Almanyası yla baslatmak istiyoruz. O zaman sozde soykırım vari fantastik lafazanlıklar yerine bir Osmanlı bulusu olan tehcir i hakikaten tercih etsek diyorum. Ustelik goc ettirmek bir yerden surmek anlamına gelen bu kelimeyi obur dunyaya tehcir olarak kullansak diyelim; cok daha gercekci olmaz mı? Ama yok gelsin: Batı dan hicbir Ermeni tehcire maruz kalmadı da Gizli emirler yoktu da olamaz da misali asılsız ve hicbir ciddi tarihcinin kale almayacağı kahvehaneden iddialar. Bakın dosyası AİHM de bekleyen Ermeni cemaati tarafından iadesi istenen Beyoğlu ndaki bir bina apar topar (kapalı zarf usulu ile) sattırıldı gecenlerde. İsgalci geni mi demeliyiz; gercekle tendon bağlarının kopuk olması hali mi? Ayıptır ve de gunahtır! En azından Ermenilerin mallarını Kıbrıslı Rumların mallarını olduğu gibi geri verme edebini gostermemiz gerekmiyor mu? Ve Orhan Pamuk u romancılığıyla bas basa bırakıp tepesinde boza pisirmekten vazgecmemiz