On dokuzuncu yuzyılın son ceyreğine doğru 1872’de İstanbul’da doğan Karnik Garmiryan’ın yaşamının en onemli uğraşı muzikti. Cocuk yaşta kilise korolarına devam eden Garmiryan bu korolarda "Ermeni notası" da denilen Hampartzum nota sistemini oğrendi. İlk hocası Beyoğlu’ndaki kiliselerde başmuganni olarak gorev yapan Rupen Civanyan’dı. İlerleyen yıllarda kâtiplik muhasebecilik gibi işlerde calışmasına karşın Garmiryan’ın muziğe olan ilgisi hic sonmedi. Besteler yaptı gufteler yazdı. Bestekâr Karnik Garmiryan Hayatı ve Eserleri’nde tamamına yer verilen peşrev saz semâisi beste ağır semâi yuruk semâi şarkı kanto turku duet zeybek fokstrot formlarında 135 eser besteledi. Bu bestelerin bircoğu antolojilere girdi bazıları ceşitli seriler icinde yayımlandı kimi de plağa okundu. Eserlerini Hampartzum notasıyla kaydeden ancak batı notasını da kullanan Garmiryan’ın muzik tutkusu o kadar canlıydı ki boş zamanlarında başka bestekârların eserlerini Ermeni kilise muziğine ait ilahileri bu arada unlu bestekâr Bimen Şen’in (Der Ğazaryan) bestelerini notaya almış boylece onemli bir kişisel arşiv oluşturmuştu. Bugun artık tarih olmuş bir devrin ve celebi ruhlu İstanbul beyefendilerinin son temsilcilerinden biri olan Garmiryan yaklaşık iki yıl suren bir hastalık doneminden sonra 13 Ekim 1947’de hayatını kaybetti ve Şişli Ermeni Mezarlığı’na gomuldu. Ardında kâh huzunlu kâh neşeli onlarca eser ve yureğinin dost ezgisini bırakıyordu. Bestekâr Karnik Garmiryan Hayatı ve Eserleri’nde Garmiryan’ın yukarıda zikredilen formlardaki 135 eserinin yanı sıra bestekârın oğlu Ara Garmiryan’ın babasının yaşamoykusunu kaleme aldığı uzunca bir sunuş yazısı ile bestekârın yaşamından bazı kesitlerin Garmiryanların aile albumunden fotoğraflarla aktarıldığı bir bolum de yer alıyor.