Yetmiş Bin Suryani’de dunyaca unlu Amerikalı Ermeni yazar William Saroyan’ın bugune kadar Turkiye’de cok iyi bilinmeyen ilk donem oykuleri yer alıyor. Bu oykulerde Saroyan’ın genc bir yazar olarak kimlik sorunuyla Ermeniliğiyle Amerika’yla ceşitli yazarlık halleriyle insanoğlunun suruklendiği savaş ve şiddet girdabıyla hesaplaşmasını kendine ozgu o saf insancıl ahlak anlayışıyla onerdiği cozumleri buluyoruz. Kitapta yazar şan şohret kazanmadan once Amerika’daki Ermeni yayın organlarında yayımlanan ve daha sonra arşivlerin karanlığına gomulen oykulerin yanı sıra Saroyan’ın ABD’de yazar olarak unlenmesini sağlayan kimi zaman oykuden cok delidolu koşe yazısını andıran yapıtlar da yer alıyor. Bu oykuler Saroyan’ı hep “Anadolulu” bir yazar olarak okumaya alışmış okur acısından onemli bir boşluğu dolduruyor ve ağzına koyacak lokma bulamayacak kadar fakir bir yazarın yaşamından carpıcı bir kesit sunuyor. Saroyan “politik” olarak tanımlanabilecek oykulerinde ise 1915 yılında yaşananların gocmenlerin gundelik yaşamına etkisini betimliyor. İnsanları insanlığın dışına cıkaran insanlıklarından utandıran ceşitli olaylara bakarken sorunu bozukluğu cıldırmışlığı ve benzeri tum olumsuzlukları şu ya da bu halkın değil tum insanlığın mayasında goren bir yazar olan William Saroyan her zaman olduğu gibi Yetmiş Bin Suryani’de de bastırılmış vicdanların sesi ve nefesi oluyor.