8. Uluslararası Türkçe Olimpiyatları'nın Ankara Kızılcahamam ayağında öğrencilerin ön eleme maratonu devam ediyor. Bugün Altınpark'ta başlayacak geleneksel 'Kültür Şöleni'nde 120 ülkenin kültür, yemek ve kıyafetleri tanıtılacak. Olimpiyatlara katılan yarışmacıların hikayeleri ise dikkat çekiyor. Ermeni asıllı Fransız Jennifer Modica, yarışmada seslendirdiği 'Sev Kardeşim' isimli şarkısıyla dünyaya kardeşlik ve barış mesajları veriyor.

Uluslararası Türkçe Olimpiyatları için Türkiye'de bulunan 120 ülkeden 750 öğrenci finale adım adım ilerliyor. Kızılcahamam Asya Termal Tesisleri'ndeki ön elemeler tüm hızıyla sürerken, bugün 'Kültür Şöleni' başlıyor. Altınpark'ta geleneksel hale gelen etkinlik her yıl olduğu gibi renkli görüntülere sahne olacak.

Olimpiyat çocukları farklı hayat hikâyeleriyle dikkat çekiyor. 1918-1920 arasında yaşanan olaylar sebebiyle Türkiye'den at arabası ile Fransa'ya göç eden Ermeni ailenin kızı Jennifer Modica'nın (14) öyküsü bunlardan biri. Fransa'dan Türkçe Olimpiyatları'na katılan Jennifer'ın ailesi Bursa'dan göç etmiş. Olimpiyatlara Şenay'ın 'Sev Kardeşim' adlı şarkısıyla katılan Jennifer, tüm dünyaya kardeşlik ve barış mesajları vermeyi amaçlıyor. Fransa adına yarışan öğrenci, 6 aydır Türkçe öğreniyor. Lyon'daki Meridien Eğitim Merkezi'nde hafta sonu kurslarına devam ediyor. Jennifer'ın Türkçeye ilgisi bir Türk arkadaşı ile başlamış, sonra Türkçe Olimpiyatları'nı duymuş. Fransa'daki Türk kültür merkezine gidince burayı çok sevmiş. Türkiye ve Türklere karşı merakı iyice artan Jennifer, olimpiyatlara katılmak için Türkçe kurslarına başlamış.

Genç kız, Türkiye'ye annesiyle birlikte gelmiş. Daha önce Türkiye'ye hiç gelmeyen anne Aline Simonian, Türkiye'yi çok beğenmiş. Türkçe Olimpiyatları'nı 'harika, büyük bir organizasyon, sevgi dolu' şeklinde niteleyen Simonian, organizasyonu dünyanın barış içinde yaşayabileceğinin bir ispatı olarak görüyor.

Ermeni ailenin zorlu hayat hikâyesi ise şöyle: Jennifer'ın annesinin büyükannesi Bursa'da doğmuş. Babaannesi 16 yaşında iken annesi ve kardeşi ile birlikte 1920'de Türkiye'den göçmüş. Aline Simonian'ın anlattığına göre Bursa'dan Fransa'ya kadar 3 kadın at arabası sürmüş. Kendileriyle birlikte birkaç fayton daha varmış. Bütün Avrupa'yı faytonla geçen 3 kadın kimseyi tanımadıkları Fransa'da, Bursa'da öğrendikleri tekstil sektöründe çalışmaya başlamış. Aline'in babaanesi Fransa'da yine Bursa'dan göçen başka Ermeni kökenli biriyle evlenmiş. Aline'in babası bir Fransız'la evlenmiş. Bu çiftten Jennifer'ın annesi Aline dünyaya gelmiş. Aline Simonian, İtalyan asıllı bir Fransız'la evli. Jennifer ve ailesi, büyükbaba ve büyükannelerinin Türkiye'de doğduklarını biliyorlarmış ama bu olayları hiç konuşmamışlar.

Aline Simonian, Türkçe Olimpiyat-ları'yla tanışınca Türkleri daha yakından tanımak istemiş. Simonian, Türkiye ile Ermenistan ilişkilerinin daha da gelişmesini isterken, şunları söylüyor: "Bazı Ermeniler hâlâ önyargılı, ilk adımı atamıyorlar, bunları aşmak gerekiyor. Geçmişteki olayları geçmişte bırakmalı ve adımlarımızı ilerletmeliyiz. Savaşlarla kavgalara geri dönemeyiz, o zaman hep geride kalırız. Olumsuz şeylere takılıp kalmamak, zor olsa da ilerlemek lazım." Simonian, olimpiyatlar hakkında ise "Burada olmaktan çok mutluyuz, sevgi ve kardeşliği paylaşıyoruz. Bu olimpiyatlar bütün ülkelerin barış ve sevgi içinde yaşayabileceğini ispat ediyor." ifadelerini kullanıyor.