Övünmek gibi olmasın, aslen Antakyalıyım. (Ne mutlu Antakyalıyım diyene.) Halep mutfağının etkisindeki yemeklerimizi de, kendimizi de çok severiz. Ermeni tartışmaları beni unutulmuş bir çocukluk anıma geri götürdü. Anlatayım:

Hatay’ın Samandağı’na giderken BİTYAS diye eski bir Ermeni köyü vardır. Adı sonra kafiye düşürülerek BATIAYAZ diye değiştirildi. Ermeni köyü dedimse, eskiden Ermeniler yaşardı. Sonra zorunda kalıp göçtüler. Amcam kızının eşi vali şoförü idi. İltimastan olacak, oradan bir köy evi aldı. Köy evi dediysem, bizim şehirde oturduğumuz evden daha hallice.

Amcamlar ve biz, iki aile, çocuklarıyla birlikte bu evde bir yaz geçirdik. Her zamankinden farklı, eğlenceli bir tatil oldu. Hatırlamaya çalıştıkça içimi hoş duygular dolduruyor. Bu anlattığım tabii bundan bir 65 yıl kadar önce oluyor. Bir hesapla “Taraf ” çalışanlarının da, okuyanlarının da önemli bir kısmı henüz doğmamıştı.

Şimdi düşünüyorum; bu Ermeni köy evinin sahipleri ne ahlarla, ne vahlarla evlerini terk etmek zorunda kalmışlardı...

Başta Hrant kardeşimden, Taraf ’tan tanıdığım Mahçupyan’dan, Esayan’dan olmak üzere tüm Ermenilerden özür diliyorum.

Eski Dicle Kaymakamı