Germir koyu Kayseri ye 5 kilometre uzaklıkta bir yerlesim yeri. Uc yıl once Kayseri’ye bir toplantı icin gittigimizde Gesi Aglasun Tavlasun Talas ve Germir’i dolasmıstık. Kayseri cevresindeki bu kasabalar tarihi yapıları kiliseleri bir dere havzasında olusturdukları goruntuleri ve yemyesil bahceleriyle gecmis bir tarihi bir uygarlığı temsil ediyorlardı 20. yuzyılın basında bu yorelerin daha bakımlı olduğunu coğu ayakta kalmıs o zamanın yapılarından anlayabilirsiniz. Talas evlerinin bircoğu bos olarak duruyor. Sahipleri terk edip gitmisler. Bu yorelerde 20. yuzyılın basında Turklerle birlikte Rumlar ve Ermeniler yasıyormus. Hatta bu kasabalarda coğunluğunu Hıristiyanlar olusturuyormus. Kayseri cevresindeki gezimizde bizleri en cok etkileyen kasabalardan birisi Germir olmustu. 1900’un ilk yıllarında yani 1915 Ermeni Tehciri ve 1923 Rum mubadelesi yasanmadan once kasabanın nufus yapısı soyleymis: 1000 Turk 2 bin Ermeni ve 2 bin 500 Rum. Germir’de bugun o kadar insan yasıyor mu bilmiyorum. Benim gorduğum Germir eski sakinlerinin gitmesiyle bir goc kasabası haline donusmustu. 1900’lu yılların basındaki zengin ve bakımlı hali gitmis bir olcude harabeye donusmustu. O yıllarda Germir’de dort eczane 25 doktor 35 dukkân altı cami iki Rum ve bir Ermeni kilesi bulunuyormus. simdi bunların coğundan eser yok. Germir’in bir baska ilginc tarafı ise unlu ABD’li yonetmen Elia Kazan’ın (Aliya Kazancıoğlu) ata yurdu olmasıydı. Elia Kazan’ın babası Rum Yorgi Kazancıoğlu Kayserili annesi Athena sismanoğlu Germir’liydi. Germir’deki kiliseler yıkılmak uzereydi. Gezimiz sırasında Elia Kazan’ın ailesinden kalan ve bugun yıkılmıs evin bulunduğu mahalledeki kilise samanlık ve ahır olarak kullanılan bir ozel mulke donusmustu. İcindeki renkli freskleriyle yıkıma terk edilen bu kilisenin hali gercekten uzucuydu. Bu bina Elia Kazan Sinema Enstitusu olamaz mıydı? Orayı gorduğumde bu cağrıyı yapmıstım. Bahcesehir Universitesi bir sure bununla ilgilendi. Daha sonra Kayseri Erciyes Universitesi’nin bu noktada bazı adımlar attığını duydum. su anda ne durumda doğrusu bilmiyorum. *** Bana butun bu gelismeleri cağrıstıran asıl konu Mardin’in sozde Bilge koyu aslında Zanqirt koyundeki acı olaylardı. Cunku bu olayın ardından Mardin’in butun koylerinin adının değistirildiği gerceğiyle yuz yuze geldik. Daha ileri gidince anladık ki binlerce koyun adı uluslastırma’ projesinin bir parcası olarak değistirilmisti. Germir’e yaptığımız gezi sırasında Germir’in de adının uluslastırıldığını’ ancak yore halkının direnisiyle eski adlarını geri aldıklarını oğrenmistim. Onlardan once de komsu koy Tavlasun değistirilen eski adına sahip cıkmıs ve bu anlamsız mudahalelere karsı durmustu. 1960’ların basında Germir’in adı Konaklar’a donusturulmustu. Bu olayı arastırırken gordum ki en buyuk koy ve mahalle adları değisimi 27 Mayıs 1960 askeri mudahalesinden sonra gerceklestirilmisti. Komsu koy Tavlasun’un direnerek kendi adını geri alması Germirlileri cesaretlendirmisti. Koyun muhtarı halkın da imzalarını alarak eski adlarını almak amacıyla bir yasal mucadele baslatmıstı. Valiliğe İcisleri Bakanlığı’na Kultur Bakanlığı’na Kaymakamlığa dilekceler yazılmıstı. Sonunda Melikgazi Belediye Encumeni 15 subat 2000 tarihinde Germir’in adını geri verdi. Bu bir basarı oykusudur. Bir anlamsızlığa karsı toplumsal direnmenin oykusudur. Binlerce koy kasaba mahalle adı ne yazık ki anlamsız bir milliyetciliğin kurbanı oldu. simdi bunun ne anlama geldiğini yeni fark ediyoruz.