Fransa da cikan Cingeneler isimli bir kitabin ilk cumlesi soyle basliyordu: Dunyada iki irk vardir ki bunlar her yerde hakir gorunmuslerdir. Bunlardan birisi Cingeneler digeri ise Yahudilerdir. Bu tanimlamayi dogru farz edersek buna bir irki daha ilave etmek gerekmektedir; bunlar da Ermenilerdir. Dunyada Ermeni dogmus olmak kadar mutsuzluk yoktur. Biz Ermeni dogmanin mutsuzlugundan bahsederken onlarin sozde soykirim iddialarini kastetmiyoruz. Onlara uygulanan surgunu de kastetmiyoruz. Bizim kastettigimiz sey bizzat Ermenilerin kendi yarattiklari dunyada bir cehennem azabi cektiklerini anlatmaktir. Ermeni deyince aklimiza dogumundan olumune kadar sirtinda bir kanli gomlek tasimaya mahkûm bir kimse gelmektedir. Acik bir ifadeyle bir Ermeni Turk dusmani olarak dogmaya ve bu dusmanligini hayati boyunca tasimaya mahkûm olarak yasamaya adeta mecburdur. Bu mecburiyet baskalarinin Ermenilere karsi tutumundan degil bizzat kendi davranislarindan ileri gelmektedir. Ermeniler Turkler tarafindan soykirima ugradiklari iddialarini kendi varliklarinin temel ogesi olarak kabul etmislerdir. Bu sebeple her vesileyle bu konuyu ortaya getirirler uluslararasi platformlarda bunun tartismasini yaptirmaya calisirlar ulke parlamentolarinda bu yolda kararlar cikartmak icin buyuk caba sarf ederler. Ancak bu yolda bir karar cikardiklari zaman ne kazandiklarini bir turlu anlayamamisizdir. Ermenilerin Osmanlilar tarafindan soykirima ugramadiklari hakkinda yapilacak calismalarin da faydasiz oldugu kabul etmek gerekmektedir. Zira gerek Ermeni cemaati ve gerekse onlara sempati duyan cevrelere bunun aksini ispata calismak beyhude gayrettir. Cunku buna hem kendileri inanmislardir hem de aksini tartismak bile istememektedirler. Gercek bu olduguna gore bir Ermeni nin yasamaya mecbur oldugu sartlari dusunelim. Geri kalmis toplumlarda ve bilhassa ortacagda aileler arasinda kan davalari olurdu. Bir ailenin ferdi baska bir aile tarafindan oldurulmusse onun intikami alinincaya kadar aile fertleri rahat edemezlerdi. Modern toplumlarda kan davasi gudulmesi terk edilmistir. Birisi katledilmisse onun cezasini vermek gorevini adalete birakmislardir. Kan davasi gutmenin hasim tarafa degil de bu davayi gudenlere verdigi izdirabi anlamislardir. Ancak hala bunun istisnalari vardir. Bu istisnalardan bir tanesi Ermenilerin tutumunu teskil etmektedir. Bir kitleye bir zulum yapilmissa onun acilarini unutmak zordur. Fakat aciyi tasimak mutsuzlugu unutmanin karsisinda daha akillica bir yol oldugu kanaatiyle bunlarin cogu unutulmustur. Ayrica insanlik zulmu yapanlarin yerine baskalarindan intikam alinmasinin dogru olmadigi bilincine de ulasilmistir. Bir manada kan davasi dolayisiyla intikam almak bunu yapan tarafi cezalandirmak manasina da gelmektedir. Sunu da ayrica belirtmek gerekmektedir ki ugranilan bir haksizligi unutmamak baska intikam almak yontemiyle davranmak baskadir. Intikam almak hissiyle yanan kalpler intikami alincaya kadar istirap cekerler. Intikam aldiklari zaman ise baska bir istirap kaynagi ortaya cikar. Yukarida bahsettigimiz gibi ortacagin ilkel bir davranisi olarak kabul edilen kan davalari modern toplumlarda terk edilmistir. Hatta katil sucunun kan davasi sebebiyle islenmis olmasi hukukta agirlastirici bir sebep olarak kabul edilmistir. Kan davasi gutmek bir nevi sosyal hastaliktir ki tedavisi mumkun degildir. Ermeniler kendileri icin oyle bir dunya yaratmislardir ki cehennemden farki yoktur. Onlar hem bu cehennem dunyayi yaratmislar ve kendilerini bu dunyada yasamaya mahkûm etmislerdir. Ortacagda yeni yetisen kusaklarin kan davalarini unutmamalari icin ailenin oldurulen ferdinin kanli gomlegini salona asarlardi ve yeni kusaklara bunun intikaminin alinmasi icin hatirlatmada bulunulurdu. Ailenin bir ferdinin katledilmesi onun mensuplari icin elbette buyuk acilar vermistir. Fakat onun kanli gomlegini her an goz onunde bulundurma teshiri acilari katlayan bir davranis olup bu aciyi daha fazla koruklerdi. Bunu gorerek yetisen nesil hem o cinayetin uzuntusuyle hem de intikam almak duygusuyla adeta bir cehennem hayati yasarlardi. Bugun terk edilmis olan bu davranis hala Ermeni toplumu icinde canli olarak tutulmak suretiyle kendilerine oyle bir dunya yaratmislardir ki bu dunyada yasamanin mutsuzlugunu her Ermeni duymaktadir. Yukarida da dedigimiz gibi gelecek kusaklarin unutmamasi icin maktulun gomlegini salona asanlar bugun bu gomlegi Ermenilerin sirtina giydirmislerdir. Ustelik olmamis bir soykirimin uydurma gomlegini.