Turk Milli takimi kaybettiginde dayanamadigini’ Ermenistan macindan ’futbol acisindan acik ara ustun’ dedigi Turkiye’nin kesin galibiyetle cikacagini savunan Pamuk soyle konustu: Terim’e ragmen Turkiye’yi tutuyorum. Almanya’nin etkin dergilerinden Der Spiegel’de Nobel’li yazar Orhan Pamuk’la Turkiye’de futbol uzerine bir soylesi yayinlandi. ’Futbol sozden hizlidir’ baslikli soyleside babasi ile gittigi Fenerbahce maclarini anlatan Pamuk Ultra-milliyetci dedigi Terim’e ragmen Euro 2008’de Turkiye’yi destekledigini soyluyor. Pamuk’un soylesisinden bazi bolumler soyle: Euro 2008 maclarini tabii izleyecegim. Ancak Turk takimi kaybettigi zaman dayanamiyorum. Hevesim kiriliyor. Fenerbahce-Chelsea macinin ikinci yarisini izlemedim cunku yeniliyorlardi. Bizim oyuncularin topu surekli cocuklar gibi kaptirmalari uzucuydu. Kucukken Fener tutkunuydum. Bizim evdeki hava bugun fanatiklik denilen tarzdaydi. Babamla maclara giderdik. Aklimda kalan buyuk anlar goller degil takimin sarili formalari ile sahaya firladiklari anlardi. Sari kanaryalar adeta bir kafesten sahaya yayilirdi. Bunu severdim siir gibiydi. FUTBOL DIN GIBIDIR Takim tutkusu din gibidir. Nedeni nicini yoktur. Bugun hala Fener’in 1959 yili takimini ezbere sayabilirim. Seref tribununde otururduk. Yanimizda Brecht’in eserlerindeki kapitalistlere benzeyen tipler oturur puro icerlerdi. Oyunculara aptal iscilerini azarlayan patronlar gibi hakaret ederlerdi. Bunu cok kotu bulurdum. O zamanki unlu oyuncularin cikletten cikan kartlarini toplardim. Simdi bunlari Ebay’den almaya calisiyorum. 18 ay buyuk erkek kardesimle hali ustunde bilyalarla maclari yeniden oynardik. Birimiz radyo gibi yayin yapardi. Bir futbolcunun ismini yanlis soylerse sessizce isaret edip soylerdim. Cunku bizi milyonlarin dinledigini duslerdik. Edebiyatta futbolu bir ara yazmistim. 1990’da yayinlanan Kara Kitap’ta Istanbul’a gelip karisini arayan bir kahraman vardi. O yillarda milli takim elemelerde Ingiltere’ye 8-0 yenilmisti. Adam radyoda bu maci dinliyordu. Ingiliz futbolcular bizimkilerle alay etmislerdi. Benim icin bu yenilgiler ulkenin durumu icin bir metafor ve asagilanma duygusuydu. Kitap cok kalin oldugu icin sonra bu bolumleri kitaptan cikardim. Simdi pismanim. COK AYIP ETTIK Portekiz diktatoru Salazar ulkesini futbol yardimiyla da yonetmisti. Futbol ona gore halkin afyonuydu. Bizde de boyle olsa sevinirdim. Ama burada futbol afyon degil milliyetcilik yabanci dusmanligi ve otoriter dusunce ureten bir makina gibi. Ayrica galibiyetlerin degil yenilgilerin milliyetciligi korukledigini dusunuyorum. Milliyetcilik deprem ya da kaybedilen savaslar gibi felaketlerden doguyor. Ingilizlere karsi 8-0’lik yenilgi de boyle bir felaketti. Turkiye’de bugun futbol milliyetcilige hizmet ediyor ama millete degil. ERMENISTAN I YENERIZ Sonbaharda Ermenistan’la Dunya Kupasi eleme maci oynanacak. Turkiye kazanir cunku sportif olarak takim acikca daha ustun. Umarim boyle olur. Tabii bir yenilgi durumunda Turkler Farketmez Ermeniler de bizim gibi insan derler! Boyle bir tutum olabilir mi? Hayir o kadar naif degilim. Milli Takim Teknik Direktoru Fatih Terim bir ultra-milliyetci olsa da Avrupa Sampiyonasi’nda tabii ki Turkiye’yi tutuyorum tipki sizin Alman milli takimini tuttugunuz gibi. Ama fanatik degilim.Bir sey daha; Fransa Baskani Sarkozy Turkiye’nin Avrupa’ya ait olmadigini soyluyorsa biz de ona soyle diyebiliriz: Fenerbahce 50 yildir Avrupa’nin parcasidir.