19 Ocak Cumartesi. Oysa gecen yil 19 Ocak Cuma ya gelmisti. O gun bir sure once katildigim Kurt sorununu ele alan Turkiye Barisini Ariyor adli konferansla ilgili yazimi yazmaktaydim. Yazinin bir yerinde bir arkadasim aradi. Sonra su satirlari yazmisim. Tam yazinin burasinda Hrant Dink in vuruldugu haberini aldim. Yaziya devam edemeyecegim. Turkiye de demokrasi isteyen kesimlerin cogunlukta oldugunu dusunerek yaziyordum yazimi. Tipki Hrant in da dusundugu gibi. Simdi ise bunu sorgulamam gerek. Gule gule kardesim Hrant... Tam bir yil oldu Hrant i kaybedeli. Hrant Ermeni sorunu uzerinden Turkiye nin demokratiklesmesi icin caba gosteren biriydi. Daha saglikli bir toplum olabilmek icin her seyi tarihsel hafizalarimiz da olmak uzere her seyi konusmamiz gerektigine konusarak cozmemiz gerektigine inanan biriydi. Ustelik de toplum da ozellikle de AB iliskisi icinde daha fazla demokrasi talep eder gibiydi. O nedenle de Hrant her firsatta fikirlerini soylemekten kacinmadi. Vurulana kadar. Boylesine koca bir toplumun demokrasi talebini yuklenmis birinin oldurulmesi demokrasi isteyen kesimlerin cogunlukta oldugu dusuncemi yanlisliyor muydu acaba? Yani Hrant bos yere mi oldurulmustu? Bu toplumda onun demokrasi mucadelesini anlayan yalnizca Ermeni sorununu degil Kurt sorununu da Alevi sorununu da kadin sorununu da yoksulluk sorununu da birlikte sahiplenecek kesimler cogunlukta degil miydi? O gun bir an icin oyle olmadigini dusunmustum. O nedenle de oyle yazmistim. Oysa sorun demokrasi isteyen insanlarin cogunlukta olup olmadiklari degildi. Sorun bu talebi yalnizca kendileri icin istiyor oluslarindaydi. Yani Muslumanlar demokrasi istiyorlardi ama demokrasiyi kendileri icin istiyorlardi. Ne Alevileri ve ne de baska dini inaclara sahip olanlari dusunuyorlardi. Turkler demokrasi istiyorlardi ama ne Kurtleri ve ne de baska etnik kokene sahip olanlari dusunuyorlardi. Laikler demokrasi istiyorlardi ama basortululere bile tahhammul edemiyorlardi. Solcular demokrasi istiyorlardi ama kendileri gibi olmayanlara mesafe almakta bir sakinca gormuyorlardi. Sagcilar demokrasi istiyorlardi ama solculari gormek dahi istemiyorlardi. Kisacasi herkes demokrasi ve ozgurluk istiyordu istemesine ama bunu yalnizca kendi kimligi kendi cemaati ve kendi cevresi icin istiyordu. Tum toplumun ortak iyiligi icin degil. Oysa aciktir ki demokrasi ve ozgurluk tum toplum icin istendiginde anlamli. Her kesimin yalnizca kendi kesimi icin bunlari talep etmesi ise bu talebin arkasindaki niyet ne olursa olsun catismaci bir atmosfer anlamina geliyor. Hrant in oldurulmesinden bu yana yasadigimiz olaylar ise Turkiye deki demokrasi talebinin bu ozelligini hic degistirmedi. Aksine pekistirdi. En azindan bana oyle geliyor. Bakin siyasi partilerimizin demokrasi ve ozgurluk konularindaki sigliklarina! Bakin varolan demokrasiden en cok yakinan AKP nin son gunlerde 301 karsisindaki tutukluguna Kurt sorunu ve basortusu sorunu gibi sorunlar karsisindaki futursuzluguna ve tabii Hrant Dink davasi konusundaki yavasligina! Hâlâ siyasi partilerin de toplumun da demokrasiyi ve ozgurlugu yalnizca kendi kimlikleri kendi cemaatleri kendi cevreleri icin istediklerinin isaretleriyle dolu degil mi? O nedenle de Sevgili Hrant bu pilav daha cok su kaldirirmis megerse dostum acele etmisiz! demek geliyor insanin icinden. Demokrasiyi ozgurlugu ve insan onuruna yarasir bir esitligi tum toplum icin talep etmekte acele etmisiz! . Demek geliyor icimden... Nur icinde yat sevgili Hrant.