Koca bir yil gecti aradan. Ben insan kimligimi butun kimliklerimin onune koyarak yine ayni yerde Hrant Dink i anmak istiyorum. Tam bir yil onceydi; Agos’un balkonunda siyah giysilerinin uzerine beyaz sallar atmis acili insanlarin yuzlerine bakarken kirpiklerimizden akip duruyordu yuzyillarin biriktirdigi keder. Sari gelin ezgisi gozlerimizdeki isyani toplayip done done uzerimizde ucan kuslarin kanatlarina tutunarak gokyuzune yukseliyordu. Gunduzleri ayni gunesin geceleri ayni yildizlarin isiginda yasayan bizler; kendini bildi bileli savaslarimizla nefretlerimizle govdesine cizdigimiz yapay sinirlarimizla yiprattigimiz yeryuzunde Hrant’in vuruldugu yerde devinimsiz bekliyorduk. Acidan ibaret varligiyla Rakel Bir bebekten bir katil yaratan karanligi sorgulamadan hicbir sey yapilamaz kardeslerim diyordu Cudi Dagi’nin kir ciceklerini ellerimize tutusturan insan sesiyle. Tam bir yil onceydi; sessizce yurudu on binlerce insandan olusan dev govde on binlerce ayak sesi yankilandi bulvarlarda. Yururken Yollarin iki yanina siralanmis binalarin pencerelerine dizilmis koprulerin uzerlerine birikmis insanlarin huznunu tasiyan Istanbul bizimle birlikte yurudu. Ayak seslerimizin gurultusuyle alkislayan ellerimizin ruzgariyla savruldu sessizlik. Gokyuzunun hepimize yetecek kadar genis yeryuzunun hepimizi doyuracak kadar bereketli oldugunu bilerek yuruduk o gun. Analarimizin dillerinin yasaklanamayacak kadar guzel insan caninin kiyilamayacak kadar kiymetli oldugunu dusunerek yuruduk. Halklarin birbirine dusmanligindan soz eden tarih kitaplarini zihnimizde yirtarak yuruduk. Cocuklarin adlarini degistirmeyecekleri bir dunyayi dusleyerek yuruduk. Ayrimciligi en cok ayrimcilik yapilan insanin yureginde duyacagini ezber ederek yuruduk. Ayak seslerimizin gurultusune ellerimizin buyuklugune sasarak yuruduk. Hrant’i bizden ayiran uc kursunun zulmunu kendi etimizde hissederek yuruduk. Ustumuzde done done ucan kuslarin kanat seslerini omuz baslarimizda duyarak yuruduk. Bizimle ayni topraklarda yasayan farkli etnik kokenden insanlarin hayatin dokusunda degil uzerine islenmis bir nakis gibi yasadigini gorerek yuruduk. Dusuncelerinden oturu oldurulen kokeninden oturu itilen dilinden oturu susturulan insanlari yad ederek yuruduk. Sozcuklere dokulemeyen hicbir seyin eskisi gibi olmayacagini haberleyen o degisimi sezerek kum saatinden akan taneler gibi bulvarlardan caddelerden akarak yuruduk. Koca bir yil gecti aradan. Ben insan kimligimi butun kimliklerimin onune koyarak yine ayni yerde Hrant Dink’i anmak istiyorum. Cunku insanlarin dusuncelerinden dolayi oldurulmelerine razi degilim ve onlarin yokluguna alismak istemiyorum. Cunku Hrant Dink’in ve faili mechul kalan butun olumlerin adalet duygumu yok etmesine razi degilim ve insanin yasam hakkini elinden alan karanligin dagilmasini istiyorum. Cunku cocuklarin anasiz babasiz kalmasina razi degilim ve bir agac gibi tek ve hur ve bir orman gibi kardescesine” yasanacak bir dunya ozluyorum. (GI/TK) * Hrant Dink oldurulusunun yildonumunde 19 Ocak 2008 de saat 15:00 te Agos gazetesinin onunde Hrant Icin Adalet Icin eylemiyle anilacak.