"Kavram karmasalariyla bezedigimiz bir dunyada yasiyoruz son zamanlarda. Gunboyu karsilastigimiz bircok sey bizim icin anlamsiz artik. Yasam felsefemiz de yok gibi. Insani "insan" yapan degerleri de kaybetmeye basladik yavas yavas. Karanlik bir gelecek de bizi bekliyor. Iste kimselere soyleyemesek de cogumuzun ruh durumu boyle ve 21’inci yuzyildaki dusunce tarzimiz da bu. Yani hayatimizda hic sabah olmayacak gibi yarinlarimiz yok olmus gibi. Ancak kabul etmemiz gerekir ki gelecegi sekillendiren bizleriz ve bunun kaniti olarak da "gece"nin karanligina karsi "sabah"lar var hayatimizda. Sabahlar guclu oldugumuzu hatirlama firsati veriyor bize. Sabahlar "insan" oldugumuzu kavramamizi sagliyor ve "iyi" olarak yaratildigimizi fisildiyor kulagimiza. Her sabah "iman"a acilan bir kapi ardina dek; Yaradan’a ve O’ndan aldigimiz guc ile bizim olan bizi biz yapan degerlere donebilecegimize inanmayi saglayan bir gelecege dogru eger inanirsak. Her sabah "umit"e yeni bir yolculuk sinirsizca; daha guzel ve hak ettigimiz bir ortami paylasabilecek olmayi hatirlatan eger dilersek. Her sabah "sevgi"ye taninan bir firsat comertce; kardesce yasamanin gerekliligini hatirlatan eger istersek. "Sabah" benim icin insan’a insanligini hatirlatan bir surecin baslangici yeni bir baslangic icin yeni bir firsat yasamimiz boyunca. 2008 yili boyunca her sabahimizi dogru degerlendirmek umidiyle ve dilegiyle." Tatul Anusyan