Onceki gece Harbiye de Meyhanede adli oyuna gittik. Dostlarim nereden bulmuslarsa bulmuslar Kimselere soz verme seni cok ilginc bir tiyatroya goturecegiz” dediler. Hayatimda gordugum en orijinal oyun olmasinin cok otesinde oyunun oynandigi semtin benim icin anlami oyuncularin kimligi oyunun vermeye calistigi mesaj bende huzun yaratti. Meyhane seklinde dizayn edilmis seyircilere meze ve raki servisi yapilan bir ortamda oyuncular Kurtulus’un Pangalti’nin o eski donemlerinde cokca rastlanan azinliklarin bugunku ve aramizdaki temsilcileri... Meyhanede” biz”e dair bir oyun. Artik kaybedilen ve adindan buyuk bir ozlemle bahsedilen o hepimizin yitirdigi biz”e dair bir oyun... Eskiden babamin Sisli’de bir sarkuterisi vardi. Hemen hemen tum musterileri Ermeniler Rumlar Musevilerdi... Tum cocuklugum musteri esnaf iliskisinin cok otesindeki bu sicak ortamda gecti. Babamin isini kurdugu yillar 1950’lerdi... Yani tam da Sisli’de bir apartiman yoksa halin yaman...” sarkisinin betimledigi o guzel yitik yillar... Babamin en yakin dostu Jirayr amca Cukurcuma hamaminin sahibi son derece varlikli ve kiymetli bir insandi. Hemen her aksam tezgahin arkasinda bir parca lokumlu Ezine peyniri biraz Kayseri pastirmasi firindan kosup aldigim sicak bir ekmek ve cay bardaklarinda agir agir icilen Yeni Raki’yla koyulasan icten sohbetler bugun hafizamda kalan en eski karelerdir. Ne babamin etnik kimligi ne Jirayr amcanin hangi azinlik grubuna ait oldugu ne de Jirayr amcanin esi Eleni ablanin Rum olmasi bizi ilgilendirirdi. O yillarda okudugum ilkokuldan baslayarak hep en yakin arkadaslarim ya Musevi ya Ermeni ya da Rum oldular. Babamin Sisli’den once Beyoglu’nda bir restoranda yillarca ortakligini yapan Pertev amcayi hatirliyorum. Esi Gaye abla ile Pertev amca annem ve babam icin ikona gibiydiler. Her ikisi de tipki babam gibi rahmetli olan Pertev ve Gaye Zapsu mutaassip ve bir o kadar da hosgorulu insanlardi. Annemde duran bir aile albumunde bir dugunde cekilen siyah beyaz bir fotografa bakiyorum. Rahmetli Gaye Zapsu son derece modern bir basortusu ile masada oturuyor... Tum bu dostluklar ic ice gecmisti. Pertev amcayla babamin dostlugunun bir orneginin bugun cevremde oldugunu iddia edemeyecegim. O oylesine bir ortamdi ki onceki gece cok tuhaf bir sekilde o yillar; o samimi ve yitik dostluklar aklima geldi. Bir butunu olusturan tum o renkler bugun gozume cok soluk gozukuyor. Oyunda Ermeni’yi oynayan Ermeni Rum’u oynayan Rum Musevi’yi oynayan Musevi Acem’i oynayan Acem Turk’u oynayan Turk... Meyhanede oyununda calan sarkilar ortak ve yitik bir hafizaya adanan koca bir agit gibi... Neyi kaybettik ve nasil kaybettik? Tek bildigim oyundan cikip o ara sokaklarda yururken bir zamanlar Tatavla denen bu yerde Turkiye’nin tum renkleri bir arada kimlikten” bagimsiz dost sohbetleri yapar ve birbirlerine kenetlenirlerdi. Hrant Dink’in vuruldugu yere birkac yuz metre mesafede bu yitik biz”e adanan bu oyuna gidin ve huznu paylasin.