Yaklasik 90 yil once Turkiye hâlâ Osmanli Imparatorlugu nun parcasiyken Turk milliyetcileri 1.5 milyon Ermeni yi olduren bir kampanya duzenledi. Bu 20. yuzyilin ilk soykirimiydi. Dunya farkindaydi ama bir sey yapmadi; bu durum Hitler i Ruanda nin Hutu liderlerini ve Sudan Devlet Baskani Besir i cesaretlendiren bir ornek olusturdu. Turkiye Ermeni soykirimini uzun suredir inkâr ediyor. Cinayetlerde taraf olmayan modern Turkiye de bile olaylardan soz ederken soykirim kelimesini kullanmak ciddi bir suc. Her seyi daha da utanc verici hale getirense su: BM Turkiye nin taleplerine boyun egdi ve Ruanda soykiriminin 13. yildonumu nedeniyle genel merkezinde bu hafta acilacak sergiyi Ermeni katliamlarina degindigi icin erteledi. Ankara uluslararasi hukukun soykirimi nasil suc saymaya basladigini aciklayan bir cumleden rahatsiz olmustu: "1 milyon Ermeni nin Turkiye de olduruldugu 1. Dunya Savasi nin ardindan Polonyali avukat Raphael Lemkin BM yi barbarlik suclarini uluslararasi suclar olarak tanimaya cagirdi." Sergiyi duzenleyen grup cumlenin Turkiye de kismini cikarmaya istekliydi. Fakat bu BM nin korkak liderligine yetmedi ve sergi ertelendi. Turk liderlerin soykirim tartismalarini her sansurlemeye kalkistiklarinda konuya daha fazla dikkat cekip demokratik Turkiye yle artik uzakta kalan suc arasinda baglanti kurduklarini hâlâ gormemesi garip.