Hrant Dink in cenazesinde bir milletimizin tavrina baktim bir de "Hrant in aklina..." Bazi seyler zamaninda soylenmezse sozun hakki yenmis olur dedim kendi kendime. Sonra kalemi bir parcacik olsun serbest biraktim... Bazi sok anlarinda insanlar suuralti patlamalar yasar. O anda kendisinden gizledigi seyler bile disa tasiverir. Boyle bir durumu ilk defa -Allah afiyetler ihsan etsin- Hekimoglu Ismail Agabeyde musahede etmistim. Hekimoglu Agabey Eyup Sultan Camii nde bir sabah namazi gecirdigi rahatsizlik sebebiyle hastaneye kaldirilmis ve uzun sure yogun bakimda kaldiktan sonra taburcu edilmisti. Evine donmustu donmesine ama vucudunun yarisi gecirdigi rahatsizlik sebebiyle maruz kaldigi felci atlatamamisti. Iste boylesine agir bir darbenin ardindan Agabey suuralti patlamalar yasiyor ama Allah tan (cc) Efendimiz den (sas) insanliktan iman-Kur an hizmetinden baska hicbir sey soylemiyordu. Erzincanliydi Hekimoglu Agabey... Yakin cevresi itibariyle Birinci Dunya Savasi ve savasa takaddum eden yillarda soykirimin mukabili olarak kullanilan Ermeni mezalimi nin sahitlerinden o mezalimi fazlasiyla dinlemis birisiydi. Hani bugun bile zaman zaman yenilerine rastlanilan Musluman cesetleriyle dolu toplu mezarlar var ya iste o hadiselerden bahsediyorum... Hekimoglu Agabey cocuklugunda Ermeni zulmune dair pek cok vak a dinlemisti annesinden babasindan ve yakin cevresinden... Ama onlari rabbinin huzuruna goturecek kadar beyninin arkasina yerlestirmemisti. Suuralti patlamalari esnasinda ortaya cikan cumleleri gordukce ic gecirmis "Allahim! Boyle duru bir hayat bize de nasip olur mu?" demekten kendimi alamamistim. Rabbi ile arasina hicbir seyi sokmadigini alenen musahede etmistim.