Fransiz Parlamentosu nun olayin arka planini ele veren az bir katilimla kabul ettigi Ermeni soykirimini inkarin suc sayilmasi na iliskin yasa oncelikle o ulkede buyuk tepkiyle karsilandi. Hemen herkesin fikir birligi sagladigi nokta yasanin dusunce ozgurlugune aykiri olusuydu. Gercekten de herhangi bir fikri bir baskasina kabul ettirmenin ancak otekinin de dusundugunu soyleyebildigi zaman mumkun oldugu herhalde hâlâ anlasilmis degil. Eger meraminiz zor kullanarak bir fikri egemen kilmak degilse karsilikli konusmaya muhtacsiniz demektir ve otekinin fikri size ne denli anlamsiz yanlis veya hatta yalan gelse bile dinlemeye hazir olmanizi gerektirir. Dolayisiyla Fransa daki yasa sadece dusunce ozgurlugu acisindan degil en basit sosyopsikoloji bilgisi acisindan da zaaf icermekteydi. Buradan anlasiliyor ki soz konusu yasanin derdi Turklerin Ermeni soykirimini kabul etmesi degildir... Dahasi bu yasanin derdi Turkleri gunumuzun Ermenileri karsisinda daha dogru bir siyasete sevk etmek de degildir. Cunku bu tavir son yillarda hem Turkiye hem de Ermenistan da ortaya cikan birbirine yeniden bakma anlama ve bunu ifade etme dinamigini baltalamakta. Eger Fransa gunun birinde Turkiye nin 1915 yilindaki katliami bir soykirim olarak kabullenmesini istiyor olsaydi Turkiye deki normallesmeye yonelik acilimlarin onunu kesecek bir adimdan da kacinmasi gerekirdi. Dahasi insani bir kaygi nedeniyle magdurun yararini gozeten bir bakisla da karsi karsiya degiliz. Yani bu yasa Ermenistan in bile cikarina degil. Nitekim Fransiz yetkililer Erivan i ziyareti sirasinda Kocaryan in Chirac a tasarinin gecmesini istemedigini soylemis oldugunu acikca ifade ettiler ve bu bilgi medyada yer aldi. Cunku Ermenistan kendi geleceginin Turkiye ile ortak oldugunu idrak etmis durumda ve iliskileri zedeleyecek adimlar atilmasini onaylamiyor. Nihayet bu yasa Avrupa Parlamentosu nun dusunce ozgurlugune iliskin uye ulkeler uzerine koydugu hukuki olcutlere ve bizzat AB kriterlerine de aykiri. Eger AB bir baris projesi ise herhalde Fransa gibi bir uyeden beklenen de kendi mustakbel uyeleri ve ortaklari arasinda barisi besleyecek bir siyaset gutmesiydi. Ancak Fransa bunu yapamadi... Gorunuste yaklasan secimlerde Ermeni cemaatinin oylari uzerindeki paylasim mucadelesi etkili olmus gibi gozukuyor. Gercekten de Fransa daki Ermeni lobisinin bu tur sonuclar alabilecek bir gucu yok. Turkiye deki lobi tahayyulu kendi zaaflarimizi kapatmaya yarayan bir abartmadan baska bir sey degil. Ama is oy kapmaya geldiginde hicbir partinin populizmden geri kalmayacagi da acikti. O halde bu yasa parlamentoya nicin geldi ve nicin gecti? Cunku Fransa daki ice kapanma Turkiye nin dislanmasi uzerinden yeni bir AB projesine goz kirpiyor. Soykirimi inkar yasasi gercekte Turkiye ye bile degil dogrudan AB ye bir mesaj. Nitekim AB yetkilileri de bunu gayet iyi kavrayip Fransa ya aptal demeye varan sifatlar kullanmakta gecikmediler. Butun bunlarin arkasinda ise bu ulkenin gunumuzun degisen kosullari ve zihniyeti karsisinda kivranmasi yatmakta. Fransa kendisini modernizmin sahikasinda algilayan evrensel dogrulari bildigini ve toplumsal sorunlarini cozmus oldugunu zanneden bu nedenlerle de psikolojik bir kibirlilik halini neredeyse kimlik olarak tasiyan bir ulke... Ne var ki bu sadece bir yanilsama... Ama onlar bunun bir yanilsama oldugunu yeni idrak ediyor ve dogal olarak da hazmetmekte zorlaniyorlar. Pozitivist laikligi ozgurlesme sanan homojenlesmeyi esitlikle karistiran kardesligi ancak asimilasyonda bulan otoriter zihniyetin takipcileri olduklarini yeni yeni anliyorlar. Dusunmekten bir sure vazgecen toplumlarin yeniden dusunmeye baslamalari sancili oluyor. Aynen bizler gibi...