Bence persemse aksami Tuncay Ozkan in Kanal Turk u bir tabuyu yikti. Ermeni Soykirim iddialarinin Uluslararasi kamuoyuna yonelik en unlu propaganda filmi sayilan ARARAT i yayinladi. Filmi ben begenmedim. Son derece karisik bir senaryo ve genelinde Ermeni diasporasinin hosuna gitmesi icin hazirlandigi besbelli. Olaylari tarafsiz verebilmek adina ufak tefek Turk gorusu de serpistirilmis ancak agirlik hep soykirimin oldugu varsayimina dayandirilmis. 1915 olaylarinin bir soykirim olarak nitelendirilemeyecegine inanan bir insanim. Seyrederken zaman zaman cok rahatsiz oldum olaylar carpitilmis gercekler duygusal ve soyut bir sekilde islenmis. Ancak bir propaganda filmi olarak da basarili degil. Zaten piyasaya ciktiginda yapimcisi Ermeni diasporasi tarafindan da elestirilmisti. Ozetle ARARAT Ermeni propagandasi acisindan da hic etkileyici degil. Benim asil ustunde durmak istedigim konu baska. Kanal Turk dogru bir is yapti. Bu filmin kendine guveni olan Soykirim iddialarina inanmayan bir Turkiye de gosterilebilecegini ispat etti. Ne kadar rahatsiz edici olursa olsun bir propaganda filmini yayinlamanin toplumda dogal karsilandigini ortaya koydu. Film ilk ciktiginda herkes korkmustu. Sinemalarda gosterimi yasaklanmisti. Demek ki gereksiz sekilde kendi kendimize bir tabu yaratmisiz. Kanal Turk bir cesaret ornegi verdi. Kendimize guvenimizi daha da arttirdi. Yayindan sonra olaylar Turkiye acisindan ele alindi ve tartisildi. Yer yerinden oynamadi. Kamuoyu olgunlukla izledi. Demek ki olabiliyormus. Demek ki yasaklarla degil kendi gorusumuzu de vurgulayarak rahatsiz edici dahi olsa farkli gorusleri da dinleyebiliyor musuz. Tuncay Ozkan tebrik edilecek bir ilk e imza atti