Safak in son romani Baba ve Pic essiz kurgusu ve uslubuyla insani Istanbul ve San Francisco simdi ile gecmis insani ve ruhani arasinda bir yerlerde gezdirirken toplumun kabuklasmis yaralarina Ermeni meselesi ataerkillik ve enseste de dokunuyor. Sehrin Aynalari ndan yansiyanlarla sarhos olup Pinhan in gizemine tutulurken en Mahrem kuytularinizi kesfettiginiz Bit Palas in catisi altinda dogum ile olum arasindaki hayat denen o Araf ta tutunmaya calisip Baba ve Pic liginizle yuzlestiginiz bir anlar butunu Elif Safak romanciligi. Oyle ki butun bu anlarin okuyanda biraktigi izdusumler oldukca gercekci yalin cismani ve denge yuklu ama bir o kadar da masalsi karmasik ruhani ve celiski dolu. Tipki hayatin kendisi gibi. Yasamin donguselligini icinde barindirdigi tezatliklari ve karmasayi yansitmakta cok basarili Elif Safak. Her bir romani bunun birer kaniti. Elif Safak in son romani Baba ve Pic essiz kurgusu ve uslubuyla insani Istanbul ve San Francisco simdi ile gecmis insani ve ruhani arasinda bir yerlerde gezdirirken bir yandan da toplumun kabuklasmis yaralarina (Ermeni meselesi ataerkillik ve ensest) dokunuyor. Ugrastigi meselelerin agirligina ragmen Elif Safak in en iyimser romanlarindan biri bu kanimca. Hem toplumsal hem bireysel gecmisleriyle yuzlesen meraksizlik ortusunden siyrilip hafiza sahibi olabilen insanlarin daha temiz vicdanli ve saglam temelli bir gelecek olusturmalarinin mumkun olabildigini hissettirmesidir bu iyimserligin en onemli katmani. Kimliksel varolusunun en birincil dusmani olarak belletilmis Turklerle yuzlesip Turkler esittir caniler argumaninin katiligindan kurtulan Armanus Armanus tan dinledikleri ile tarihsel gercekligin farkli bir yuzu de oldugunun algisina varan Kazanci Ailesi kendi picligiyle yuzlestigi surece yariniyla da barismasi mumkun olan Asya. Oldukca kati gercekler ve istiraplarla bezeli olsa da butun bu karakterlerin dunleri ve bugunleri her daim cikisa giden bir yol mevcut hayatlarinda. Dilinin agdaligini cok yerinde ve katman katman kullanan bir yazar Elif Safak. Ilk romani Pinhan ve son romani Baba ve Pic arasindaki seruveni degisken karakterler ve ruhlarla beraber degisken diller ve usluplarla da bezeli. Katiksiz bir agdalik hedefleyen bir uslup degil tersine karakterlerinin hayattaki varoluslariyla orantili gerceklerden kopuk olmayan Pinhan la Asya nin ayni dilde konusamayacagini farkinda olan bir uslup onunkisi. Dile olan meftunlugunu her satirda hissetmek mumkun. Oyle bir meftunluk ki bu uzak duramiyorsunuz sizin de uzerinize bulasiyor. O seruvenin icinde adim adim derinlesirken dilin de bilinmeyen derinliklerini kesfe daliyor insan. Merak etmek Elif Safak romanciligi; kendini kendin olmayani dili dunu ve bugunu uhrevi olanla cismani olani merak etmek topyekun bir merak hali... Bu yil asureye Elif Safak eli degdi. Cokkulturlulugu coksesliligi ic ice gecmisligi anlatmada derin bir basarisi var Elif Safak in. Butun bu kavramlarin hayatta birer karsiliklari var onun romanlarinda yuzlestigimiz. Asure her bir malzemenin kendi tadini yitirmeden digerleriyle karisarak olusturdugu o essiz tat... Ebru mozaigin tersine renklerin yilankavi bir hulyalilikla birbirlerinin icine suzulerek kaynastigi o cumbusun sanati... Nar ortak birlestirici bir kabugun altinda irili ufakli tatlili eksili taneler butunu... Gormeyi ve gostermeyi basarabilmek onemli. Iste bu nedenle artik asurenin tadi daha bir leziz ve ebruli