Ermeni soykirim iddialari konusunda Munih te katildigim toplantidaki izlenimlerim Zurih tekilerden pek farkli degil. Ermenilere soykirim yaptigimiz konusunda Alman kamuoyuna da genel bir kani hâkim olmus. Hamburg taki Sarkiyat Enstitusu nun ve onun yetistirmelerinin uzun yillardir yaptiklari propaganda etkisini gosteriyor. Turkiye nin aleyhine bu hava uzun bir surec sonunda olustu. 12 Eylul 1980 mudahalesinden kacanlarin buyuk kismi Almanya ya sigindi. Bunlara Turkiye de yogun insan haklari ihlalleri oldugu gerekcesini kullanan ama aslinda ekonomik nedenlerle gelenler eklendi. Nihayet PKK terorizmiyle mucadele sirasinda Kurtler de siginmaci oldular. Alman kilise kuruluslari insan haklari dernekleri ve basin siginmacilarin her soyledik-lerine kolayca inandi. Cunku bir yandan Turkiye de mezalim yapildigina inanmak istiyorlardi; ote yandan da 1975-80 arasindaki teror ve anarsinin siddetle bastirilmasi buna uygun bir ortam yaratiyordu. Boylece zaten parlak olmayan Turk imaji tahrip oldu. Ama Turkiye karsitliginin baska nedenleri de var. Almanya nin birlesmesinden kisa bir sure sonra yani 1990 larin basinda Neonaziler Turklere saldirmaya basladi. Halkta yukselen irkci dalga bu kucuk ve asiri grubun siddeti seklinde ifadesini buldu. Alman toplumunun gecmisten ders alan kesimlerinin kuvvetle karsi cikmasi kan esasindan belli olcude ayrilan vatandaslik yasasina gore Turklerin Alman vatandasligina gecmeye baslamalari ve nihayet SPD-Yesiller hukumetinin AB uyeligimize iliskin olumlu tutumu Turk karsiti akimin denetlenmesine hatta gerilemesine imkân verdi. 11 Eylul sonrasi donemde Islam adina terorizme girisen Muslumanlarin bir kisminin Almanya da yuvalanmasinin da verdigi ivmeyle Turk karsiti duygularin artmakta oldugu hissediliyor. Bu baglamda daha once de varligi hissedilen uc sorunun agirlasarak on plana gelmeye basladigi goruluyor. Ilki Turklerin egitimiyle ilgili. Bati Avrupa daki Musluman azinliklarin yasadiklari toplumlarla butunlesemedikleri biliniyor. Fransa daki olaylarin benzerlerinin Almanya da olmamasinin nedenleri var. Ama Turk cocuklarin neredeyse yarisi zekâ sorunu olanlar icin acilmis okullara gonderiliyor. Bunlarin da yarisi o okullari bitiremiyor. Universiteye gitmeyi saglayan gimnasyum turu liselere gidenlerin sayisiysa cok az. Bu durumun tek nedeni yeterince Almanca bilmemeleri olamaz. Boyle giderse Fransa daki gibi ileride hicbir ise yaramayan dislanmis bir Turk grup ortaya cikacak. Ikinci sorun Almanya nin kendisine uygun bir Avrupa Islami yaratma cabalari. Turkiye nin laikligini devlete bagimli oldugu icin elestirenler simdi mensup olmadiklari bir dine basari sansi olmayan bir mudahalede bulunmaya hazirlaniyor. Kurtleri ve Alevileri ayiran Diyanet in orta yol Islam ina gucluk cikaran Milli Gorus ten korkan ama fanatik gruplara da goz yuman ve Turklerin dini acidan bolunmuslugunu tesvik edenler kendi mudahaleleri sonunda sadece vahim karisikliklar cikacaginin farkinda degiller. Ucuncu sorun ise Alman kamuoyunun Ermeni soykirimi yapildigina adeta iman edermiscesine inanmasi. Suryanilerin de soykirima tabi tutuldugu tezi isleniyor. Gecen yil parlamentonun kabul ettigi Ermeni katliami karari Turk toplumunu derinden sarsmis. Turkiye nin AB uyeligine karsi cikan ve Turklere karsi giderek arttigi hissedilen irkcilik; egitim din ve soykirim sorunlariyla etkilesiyor ve bunlarin agirlasmasina yol aciyor. Turk cocuklar asagi yeteneksiz medeniyetsiz vb. gorulerek egitimde basarisizliga itiliyor. Avrupa Islami olusturularak demokratik degerlerle bagdasmadigi dusunulen fanatik bir dinin islahi amaclaniyor. Ve nihayet Turkiye Nazilerden farki olmayan Ittihatcilarin yaptigi soykirimi tanimaya ve boylece Holokost un tekligini bozmaya zorlaniyor. Bunlar tipik irkci tutumlar. Oysa cozum icin egitimde olumlu ayirimcilik Diyanet in Islami nin kabulu ve Ermeni sorunu konusunda birlikte tarih ve arsiv calismasi yapmak mumkun. Yoksa degil mi?