Fransa da 19 tarihci tarih alanina giren konularda Fransiz parlamentosunun cikardigi bir dizi yasanin ilga edilmesini isteyen bir bildiri yayimladi. Asil konu 2005 te parlamentodan gecen bir yasanin ozellikle Kuzey Afrika daki Fransiz varliginin (somurgelerinin) olumlu yanlarina isaret eden 4. maddesinin ulke icinde ve Cezayir de yarattigi tepkilerdi. Bu arada zenci ticareti ve koleligin insanliga karsi suc sayilmasi ve okullarda oyle okutulmasi hakkindaki yasaya (2001) Yahudi soykirimini inkâr etmeyi yasaklayan Gayssot yasasina (1990) ve 1915 Ermeni olaylarini soykirim sayan yasaya (2001) da karsi ciktilar. Tarihin resmi gazetede yayimlanan yasalarla belirlenemeyecegini bu tavrin demokratik bir ulkede olmasi gereken serbest tartisma ortamini kisitladigini soylediler. Daha sonra bircok tarihci Ermeni soykirimini kabul ettigini bildirdi. Bazilari Yahudi soykirimina iliskin Gayssot yasasini digerlerinden ayirdi (Henry Rousso Le Monde 24. 12. 2005). Nuremberg Mahkemesi karari Gayssot yasasinin somut hukuki niteligini sagliyordu. Somurgeciligin olumlu yanlarina atif yapan yasa ise harki denen ve Cezayir den atilan Fransizlari Ermeni soykirim yasasi Fransiz Ermenilerini ve kolelik yasasi da Fransiz somurgelerinden gelen zencileri memnun etmeyi amacliyordu. Bu yasalar tarihcilerin alanina tecavuzdu. Bu vesileyle bir kez daha bazi hususlara aciklik getirmeye calisalim. Soykirim veya katliamlar konusunda tarih yargida bulunamaz. Yargi yargiya aittir. Almanlar da Nuremberg Mahkemesi karari dolayisiyla Holokost u zaten inkâr edemezler. Ermeni soykirim yasasiysa boyle bir mahkeme kararina dayanmamaktadir. Mahkeme karari olmayan bir olayin soykirim olmadigini soylemek inkâr etmek demek degildir. Sadece farkli gorus ifade etmektir. Ve buna herkesin hakki vardir. Ermeni olayina genel oldugu gerekcesiyle kiyim demek belki insani soykirim iddiasina karsi gosterilen olumsuz tepkilerden koruyabilir. Ama bir katliamin var olup olmadigina varsa soykirim mi insanliga karsi suc mu savas sucu mu olduguna yine mahkeme karar verebilir. ICTFY ICTR ve ICC bu amaclarla kurulmustur. Turk resmi tezi denen ve soykirimi reddeden Turk ve yabanci tarihcilerin de katildigi goruse gore 1915 ten savas sonuna kadar cok onemli sayida Ermeni hayatini kaybetmistir (Kamuran Gurun 300 bin Justin McCarthy 680 bin olumden soz ediyor). Bu olumler inkâr edilmezken resmi tezcilerin inkâr ettigi sey soykirim olmalidir. Dolayisiyla onlari inkârcilikla suclayanlar da Ermeni soykirimini tanimis olmaktadirlar. Yargisiz infaz yapan aydin grup belge fetisisti olmamak icin arsivleri isin insani boyutuna agirlik vermek icin de hukuku reddediyor. Buna mukabil cogu parayla desteklenen Ermeni yanlisi tarihcilerin iddialarini hemen kabul ediyor. Bunlardan birinin cozum icin yargi ya da tahkimi tavsiye ettiklerini goremedik. Neden? Cunku hukuk yolunu Ermenistan ve Ermeni diyasporasi da istemiyor. Fransa da bu vesileyle cikan tartismada tarihcinin neden buyuk trajedileri anlamakta ve anlatmakta yetersiz kaldigi yuksek bir entelektuel tartisma konusu oluyor. Bir de bunlarin duzeyine bakin. Bunlar ayrica soykirim sucu icin insanlarin oldurulmesinin dahi gerekmedigini bilmiyorlar. Sozlesmenin 2(d) fikrasina gore bir grubun kadinlarinin kisirlastirilmasi da soykirim fiilini olusturuyor. Siz bunlarin hic Isvec basta Iskandinav ulkelerini soykirimla sucladiklarina tanik oldunuz mu? Avrupa da Yahudi soykiriminin inkârinin yasak olmasinin asil nedeni Yahudileri rencide etmek degil. Bir daha boyle bir facianin olmamasi icin anti-semitizme yani irkciliga imkân vermemek. Bu dogru bir yaklasim. Ama Avrupa nin bu baglamda normallesmesinin gostergesi mahkeme karari olmadan artik bir tur irkcilik halini alan Ermeni soykirim iddialarindan vazgecmesi olacak. Ermenistan in da Holokost hasedi nden ve nakilci hafizanin tuzaklarindan kurtulmadan normal kimligine kavusmasi ve demokrasisini gelistirmesi imkânsiz.