O nu ilk gormem 7 sene oncesine uzanir. Kucuk bir Yezidi koyu olan Lales’te karsilastigimda hem esi hem de oglu Ahktala ile bir sure sohbet etmis Ancak Esi’nin konuyu kendi penceresinden Ermenilere yonelik oldugu iddia edilen soykirima getirmesiyle tatsiz bir sekilde ayrilisimiz olmustu.Kendimi bi an olmayacak kadar milliyetci gormemdeki sebebi o gun bugundur cozemedim. Konu ne zaman Eski defterleri karistirma mevzularina dayaninca bir anda kontrolun BEN den ciktigini ve oz suyu olusturan milliyetcilik gudusunun hakim bir pencere ile yeni bakis acisi olusturdugunu hissederim. Bayan Boghosian’i boyle bir gunde birakmistim geride. .......... 1840’li yillarda her Ingiliz gibi Anadolu’yu at sirtinda gezenlerden biri de Fred Burnaby’dir. Burnaby izlenimlerini Turk-Ermeni iliskileri uzerine yogunlastiran bir isim. Sanirim Boghosian Ailesi ile o donemde bulustugumuz tek nokta Burnaby’nin de tespitinde oldugu gibi Turklerin ve Ermenilerin -Siyaseti her seyden cok- konusma hastaligi noktasiydi. Oysa ben Bayan Boghosian’in cocuklugunda sakli zenginlikleri kesfetmek umudunu tasiyordum. ......... Lales kucuk sirin bir Yezidi koyu. Irak topraklarinda kalan bu kucuk koy 20 Haneli kerpicten evleri ve bir iki kucuk ibadethaneleri ile kendi dunyalarinin insanlarindan ibaret bir yer. Aslinda Bogosian Ailesi’ni ozellikle de Yasli Anne Bayan Sarisa Boghosian’i ziyaret etmekteki tek neden Bu Yezidi koyde bir tek hanenin Ermeni olmasi ile ilintiliydi birazcik ta... 19 Hanesinin Yezidi oldugu bir koyde Ermeni olmanin dayanilmaz sikintilarindan bahseden aile ile uzun suren sohbet Ihtiyar koca Boghosian’in Turkler bizim katilimiz” demesine kadar inanilmaz guzel gidiyordu. Sarisa ve oglu Ahktala’nin mahcup bakislari arasinda yapmam gerekeni yapip Sarisa’nin Gumusakar koyunde gecen ve Benim hayatimin en guzel zamanlari” diye niteledigi anilarini dinlemek yerine orayi terk etmekte bulmustum careyi. Inatci bir o kadar da Turk” fobisine sahip bu ihtiyarla bir an bile gecirmemek icin guzelim hikayeden olduguma yanmistim yillarca.. .... Sevgili Oglum Murat” diye baslayan misralarin arasindaki kirik Farisi kelimelerin cozumu cok ta zor olmadi benim icin. Evlerinde kisa da olsa gecirdigim Uc-bes saat ardindan eline sikistirdigim isim ve adresim yazili kucuk kagidin 7 yil sonra ise yarayacagini nereden bile bilirdim ki!.. Biraktigim AN’lardan kalan bir mektubu elime aldigimda O gece bayan Boghosian’a sordugum cocuklugundaki Gumusakar Koyu ile ilgili kucuk yipranmis neredeyse artik tam sararmis bir resim...Cocuklugundan kalan Turkcesi ile bana yazdigi satirlar arasinda kaybolup gidiyorum. .. Gumusakar Erzincan’a bagli tatli sirin bir koy. Refahiye’yi devirdikten hemen sonra ortaya cikan vadinin icine gomulmus tam bir BAHAR koyu. Kendini Nisan’a ve Mayis’a adamis gecmisinde cok kulturlulugun kol gezdigi tatli sirin bir koy. Sarisa burada gelmis dunyaya. 12 yasinda ise kopmus o yasa kadar oz bildigi vatanindan. Babasi once Hatay’a ardindan Suleymaniye’ye yakin bir koye yerlesmis. 16 yasinda Erivan gocmeni olan Arakel ile evlilik yapmis. Hayatim boyunca en buyuk kavgamiz Dogdugum buyudugum topraklardaki insanlara soyledigi sozlerden olurdu. diyor Sarisa.. Olmeden once en buyuk dileginin Gumusakar’a bir kez daha gelip cocuklugundaki Sal Kopru altinda oturup hala yasiyorlar mi bilinmez ama Mahire Saadet ve diger arkadaslariyla cocuklugundan arta kalan Gumusakar’a doymak istiyor.” ... Simdi Sarisa ile ilgili uzun bir yazim maratonuna basladim. Bir Ermeni Kadinin 67 yillik yasaminin en guzel anlarini ve ogrendigim kadariyla en kotu Lales gunlerini toparlayacak bir calisma. Icinde kirginligin nefretin soykirimin olumun olmadigi tamamen sevgi ve hasretin buram buram koktugu bir yasamin; Icinde art niyet beklenti soykirim iddialari ile bir seyler koparmaya calisan diger bir yasama ornek olacagi Sarisa Bogosian umarim bir gun 55 yildir gormedigi Gumusakar’i gorup hasret giderir.