Ittihat Terakki doneminin butunselligine yonelik onemli ipuclari ureten Osmanli nin Cokus Doneminde Ermeniler’ baslikli Konferans’a magazinel tarihci dunyasindan da epeyce elestiri geldi. Bu pop tarih anlayisinin temsilcilerinden biri olan Murat Bardakci gelip dinlemedigi ancak icerde konusulanlardan aninda haberdar oldugu toplantida soylenenlerin mahiyetini ogrenince gitmemekle gayet iyi yaptigini” yazmisti. Cunku ona gore katilimcilarin bir kismi 1915 Turkiye’sinde bir soykirim yasandigini ispat edebilmek icin var gucleriyle caba gosterirken” digerleri zavallilar” edebiyati yapmakta hatta bazilari isi Ermenileri 19.yuzyilda da oldurmustuk” demeye kadar gitmekteydi… Bu durum tabii ki Bardakci gibi halis bir tarihcinin canini fazlasiyla sikmisti. Cunku bilindigi gibi tarihcilik belge’ demekti ve oysa Konferans’da laf’dan baska sey yoktu… Bardakci bunu idrak ettigi ani soyle anlatiyor: Dayanamadim ve 1915 olaylariyla ilgili bir belge yayinlayayim dedim.” Talat Pasa’nin not defterinden hareketle o donemde 1 5 milyon olan Ermeni nufusunun bir yil icinde 400 bin civarina indigini gosteren bu onemli belgeyi Bardakci Konferansin belgeden nasibini almamis olan katilimcilarina sevabina hediye ediyorum” seklinde sunmaktaydi… Kendine tarihci denmesini isteyen birinin kaleminden cikan bu satirlar Turkiye’de magazinciligin geldigi derinlik duzeyi hakkinda iyi bir fikir vermekte. Anlasildigi gibi bir konferansla ilgili yorum yazmak icin o konferansa gitmek gerekmedigi gibi; acikca yanlis ve belki de yalan olan kulaktan dolma bilgileri belge’ kivaminda ele almak da mubah sayilmakta. Dahasi eldeki babadan kalma belgeyi yeni imis gibi isitarak one surerken; daha once yayinlanma sozu verilmis olan ayni Talat Pasa defterinin Ermeni mallari’ bolumunun nicin sansur edildigini hatirlamama gibi bir meziyet sergilenmekte. Ama tarih kulturumuzun unutma uzerine kuruldugu dusunulurse boylesine iyi bir tarihcimizin gecen ay olan biteni unutmus olmasini nicin yadirgayalim? Bu vesileyle asil konuya donersek kamuoyumuzun Konferans’da bircok belgenin sunuldugunu ve bunlarin hicbir yayin organinda ele alinmadigini bilmesinde yarar var. Medyamiz bu Konferansin ille de belgesiz’ olmasini istedi herhalde ama maalesef oyle degildi… Ben bugun sadece birinden kisaca soz edecegim cunku bu serefin arastirmanin sahibi Cemil Kocak’a ait olmasi gerekir. Bir Cumhuriyet tarihcisi olan Kocak Teskilat-i Mahsusa’yi Nasil Bilirsiniz?’ adli tebliginde 1931 yilinda emekliligini isteyen birinin izini surerek ulastigi bir dizi belgeyi gundeme getirdi. Soz konusu emeklilik muracaatinin ilginc noktasi dilekceyi veren kisinin emekli oldugunu kanitlayan hicbir belge sunmamasi ama kendi genclik yillarinin hikayesini anlattiktan sonra isterseniz beni devleti yonetenlere sorun’ demesiydi… Dogal olarak boyle bir dilekcenin ciddiye alinmasi beklenmese de; bu kisiyle ilgili donemin Milli Savunma Bakanligi’ndan gelen cevabi yazi sonunda kendilerinin bir ay icinde emekli olduklarini ardindan kisa bir sure icinde Hariciye kadrosuna alindiklarini ve de milletvekili olup uzun yillar vatana hizmet’ ettiklerini eldeki belgelerden anliyoruz. Isin hos tarafi gene saygin bir belge olan Millet Meclisi uyelerini gosteren yilliklarda bu kisinin 1914 yilinda emekli oldugu ve sonrasinda bilgi ve gorgusunu artirmak icin yurtdisinda gorev yaptigi’ yazmaktaymis… Daha fazla detay yazarak Cemil Kocak’in emeginin uzerine oturmak istemem. Ama galiba artik ben de su belge’ denen seyin onemini kavramaya basliyorum… Ozellikle Kocak gibi gercek tarihcilerin eline gectiginde ve onlarin mesafeli bilimsel bakisi icinde yorumlandiginda.