Bekir Coskun un sali gunku yazisi Ermeni meselem’ basligini tasiyordu ve Hurriyet yazari kosesinde ilk kez uvey anneannesinin Ermeni oldugunu acikliyordu. Coskun Biraz buyudukten ve gercegi ogrendikten sonra anneannemizin gozlerindeki o huznu daha iyi anlamistim’ diyor ve soyle devam ediyordu: Dimdik duran o guzel kadinin zaman zaman niye boynunu buktugunu beni ve kucuk kiz kardesimi severken kimi zaman nicin gozlerinin bugulandigini yuzunde asla gizleyemedigi o kirginligi artik gormustum.’ Coskun konuyla ilgili sorularimizi cevaplandirdi. Ailenizde bir Ermeni’nin bulundugunu ilk kez ne zaman ogrendiniz? - Sanirim lisenin ilk yillariydi. Daha once Ermenilere dair kulaktan da dolma olsa bir bilginiz var miydi? Anneannenizin Ermeni oldugunu ogrenince neler hissettiniz? - Urfa Ermenilerin yogun yasadigi bir sehirdi. Ama biz yetistigimiz zaman iki Ermeni kalmisti. Birisi cok kucuk bir adamdi ve kucuk oldugu yetmiyormus gibi ayaklari da yoktu. O keman kutusu buyuklugunde bir arabaya binerdi. Arabasini da keci buyuklugunde bir esek cekerdi. Muzisyendi. Benim tanidigim hatirladigim tek Ermeni oydu. Ama uvey anneannemin Ermeni oldugunu ogrendigimde butun Ermenileri tanimistim sanki. Anadolu’da anneanneniz gibi 300 bin kadin bulundugu soyleniyor. Bunlarin aciklanmasi sorunun cozumune katkida bulunabilir mi? - 300 bin rakamini ben de duydum. O zaman her kadin uc-bes cocuk dogurmussa onlarin da cocuklari yani kadinlarin torunlari hatta torunlarinin torunlari da varsa... Bu birkac milyon eder ki birkac milyonun Ermenilerle kan bagi var sayilir. Bunlarin aciklanmasi hos olur uygarlik belirtisidir o kadar... Anneannenizin gozbebeklerine islemis huzun konusunda hic konustunuz mu kendisiyle konustuysaniz neler anlatti? - Hic konusmadim. Ama konusanlardan duymustum Gumushane civarinda bir koyleri varmis. O koyu yakmislar. Sanirim bir kiz kardesinin yanan evdeki pencerede alev alisini unutamamis ve bunu ruyalarinda gordugunu soylermis. Yazinizdan aile icinde anneannenize buyuk saygi gosterildigi anlasiliyor. Buna ragmen butun bu sorunlar nasil yasandi sizce? - Benim ailem Urfa’nin buyuk ailelerinden birisidir. Butun fertleri okumus kulturlu insanlardir. Bizim ailemizde hosgoru sevgi dostluk ondedir. Ben anneannemin hesabini sormak isterim derken elbette Turkiye’nin zayif gunlerinde ayaklanan Ingilizlerin oyununa gelen Ermeni cetelerini de kastettim. Bu gunah tek yonlu degil. Bir cinnet ve cok tarafi var. Siz neden ve hangi duygularla bunu simdi aciklamaya karar verdiniz? - Aslinda yeni acikliyorum degil. Daha once de universitelerdeki soylesilerde olsun dost sohbetlerinde olsun anlatirdim. Yazi yayimlandiktan sonra ne gibi tepkiler aldiniz? - Cok olumlu tepki aldim. Son yillarda hicbir yazima bu denli muspet tepki gelmemisti. Bunun nedeni toplumdaki degerlerin degismekte oldugu da olabilir insani duygularin giderek guclenmesi de benim boyle bir yaziyi yazarken baska amacimin olmadigini bilmeleri de olabilir. Iyi ki yazmisim Bu yaziyi yazmanizda Ermeni Konferansi’nin herhangi bir etkisi oldu mu? - Biz tarihte olup-bitenlere bakarak sorunu cozemeyiz. Belgeler kitaplar kanitlar mezarlar kemikler... Tum bunlar sorunu cozmek yerine yaralarimizi acitir. Bunun yerine yureklerimizi dinlemeliyiz. Iste burada Bizim Ermenilerimiz’ onem kazanir. Cunku orada sevgi duygu vardir ve sorunu cozmemiz kolaylasir. Kiminle konussaniz yurtdisinda olsun bu ulkede olsun bir Ermeni ile duygu yuklu sevgi sacan anilar dinlersiniz. Yani herkesin bir Ermenisi vardir. Ama is konferanslara tartismalara tarihe siyasete dokuldugu zaman Ermenilerimiz’ yok olur kin ve nefret baslar. Ermeni Konferansi’nda sorunun cozulmesi bir yana isin daha da keskinlesmesi karsisinda ben o yaziyi yazdim. Iyi de yapmisim.