Zaman Gazetesi ndeki bir kose yazısında İnonu Universitesi ndeki bir profesorun ilginc iddiasına yer verildi. Kendisi de Malatyalı olan gazete editorlerinden Mehmet Kamıs ın gectigimiz hafta kosesinde Millet-i Sadıka baslıgıyla yayınlanan yazısında Malatya daki Ermenilerden bahsedilirken İnonu Universitesi Tarih Bolumu Baskanı Prof.Dr. Salim Cohce nin Malatya da halen isimlerini değistirip yasamaya devam eden Ermeni asıllı 3 bin 500 aile bulunduğu yolundaki iddiasına yer verildi. Kamıs ın Zaman Gazetesi ndeki yazısı soyle: Millet-i sadıka Kevork Amca bizim mahallede icki satan tek bakkaldı. Rahmetli dedem bu yuzden ondan alısveris yapmazdı. Ancak Kevork Amca ickiyi aleni satmazdı. Raflarında asla goremezdiniz. Tezgah altından ve gazete kağıdına sararak verirdi. Esinin ismini tam hatırlamıyorum; ama Malatya ya has eksili kufte’ analı kızlı’ yemeklerini iyi pisirdiğini hatırlıyorum. Yoğurtlu corbayı soğuk ikram ederdi. Zaten o corbanın soğuk yenmesi de âdettendi. O zamanlar buzdolabı olmadığı icin ayran eksir sodaya benzer bir tatla yaz gunlerinin bulunmaz keyfi olurdu. Okuduğum okulda iki tane Ermeni arkadasımız vardı; Lucie ve Arusyak. Onların da cocukluğunun ve gencliğinin en guzel gunleri Malatya’da gecmistir sanıyorum. Fotoğraf editorumuz Selahattin Sevi’nin Milliyet gazetesindeyken tanık olduğu bir olayı yine aynı gazeteden Aysegul Sonmez 8 Haziran 2001 tarihinde soyle kaleme almıstı: Gregoryen’in ayak izini suren Ermeni asıllı 150 ABD’li dun Kayseri’ye ulastı. Sabahı zor eden grubun amacı ailelerinin oturduğu evleri bulmak gecmisi yasamaktı. Mariyen Sanag da onlardan biri. 42 yasındaki Mariyen Sanag doğduğu evi bir an once gormek icin sabırsızlanıyor. Bahcebası’ndaki evini yuruyerek bulmaya calısıyoruz. Kayseri’nin daracık sokaklarında ilerlerken biri Mariyen diye sesleniyor. Bu Sabiha teyze. Kasap Ali’nin kızı. Yetmislerinde bir ihtiyar. Mariyen’in aynalı gozluğu bu karsılasmadan sonra tutamadığı gozyaslarını gormemizi engelleyemiyor. Evini bulduğunda Mariyen evi gibi” yıkılmıs durumda. 32 sene once terk ettiği ev viraneye donmus. O sıcak oğleden sonraları ev yapımı visne suyu icerdim. İste odam burasıydı.” diyerek evi gosteriyor. Duvarlarda bazı freskolar hâlâ goze carpıyor. Mariyen Cok guzeldi evimiz cok.” diyerek ic cekiyor. Aslında Osmanlı onlara millet-i sadıka’ demisti. Yuz yıllarca aynı topraklarda birlikte yasadık. Dunyanın hicbir coğrafyasında iki farklı dinin mensupları hic bu kadar yakın olmamıslardı. Aynı kulturden beslenip aynı yemekleri yiyip aynı turkuyu soyleyen birbirine bu kadar yakın baska iki farklı din mensubu olmus mudur bilmem. Osmanlı’nın son donemleri.. Parcalanan bir devlet evlatlarını cepheden cepheye gonderen bir millet diğer yanda Rusya’nın provokasyonuna gelmis bir baska halk. Bazı milliyetci Ermenileri yanına alarak Ruslar Doğu bolgelerimizi isgal etmis. Yuzyıllarca birlikte yasayan iki halkın arasına hem milliyetcilik hem Rusya hem de İttihat ve Terakki giriyor. Sonrası karsılıklı acılar uzuntuler sıkıntılar. Konuya sizin kayıplarınız az bizimkisi cok” noktasından bakmak son derece yanlıs. Savas ve kargasa herkese acıyı esit getiriyor. Ancak bu acıların yasanmasından 70 yıl sonra bile Malatya’da Kevork Amca Lucie ve Arusyak hayatımızın icindeydi. Aynı mahallede aynı lisede hayatı paylastık. Ermeni meselesinin insani yonunu hepimiz kacırıyoruz. Diaspora Ermenilerinin onde gidenleri olayı insani boyutta değil siyasi boyutta gundeme getiriyor ve bunu ranta donusturmek istiyor. Ermenilerle aramıza giren de iste bu zihniyet. Anadolu’da yasayan Ermenilerin hepsi bu topraklardan gocup gitmedi. İnonu Universitesi Tarih Bolumu Baskanı Prof. Dr. Salim Cohce sadece Malatya’da 3 bin 500 ailenin Ermeni asıllı olduğunu isimlerini değistirip halen o sehirde yasadığını soyluyor. Bu topraklarda butun acıları Ermeniler yasamadı. Turkler de en az Ermeniler kadar bu kavgada acılar yasadı. Kadim bir dostunu kaybetmekten daha buyuk bir acı var mıdır bilmiyorum. KAYNAK: (Zaman Gazetesi 10 Mart 2005)