Hic kuskusuz her misyoner su veya bu devletin politik ekonomik ve askerî cıkarının basit aracı degildir. Misyonerlerin onemli bir kısmının amacı İncil i Hıristiyan olmayan toplumlara ulastırmaktır . Dunyanın en ucra koselerine giden turlu sıkıntılara katlanıp zor sartlarda aclara hastalara yardım eden Hıristiyan mu’minlerin amacının cıkar cevrelerine hizmet etmek oldugunu soylemek haksızlık olur. Ancak devletler askerî gucler ve istihbarat birimleri her zaman misyoner faaliyetlerden onemli faydalar elde etmislerdir. Kilise ile devletlerin suren isbirliği bireylerin samimi niyetlerinden ayrı olarak kurumsal duzeyde misyonerliğin cok da masum ve salt dinî bir faaliyet” olmadığını gostermektedir. Bizi ilgilendiren sual sudur: Turkiye’ye iliskin misyoner faaliyetlerinin gozettiği asıl amac nedir? Birey olarak misyonerler elbette Turkiye’nin Hıristiyanlasmasını istiyorlar. Ama her karsısına cıkanı civi goren cekic gibi dunyaya salt cıkar jeostratejik hesap ve politik fayda acısından bakan laik yonetici ve siyasetcilerin misyonerlik uzerinden hedefledikleri amaclar Turkiye’nin Hıristiyanlastırılması” İsa’ya ve İncil’e hizmet edilmesi” değildir. Oyle olsaydı once kendi ulkelerinde Hıristiyanlığın yayılması icin calısırlardı. Avrupa genc rahip bulmakta gucluk cekiyor. Onlar Turkiye’nin Hıristiyan olmayacağını yakinen bilirler. Buna rağmen misyonerlik faaliyetlerine destek veriyorlar. Nufusun buyuk bir bolumu Hıristiyan olmayabilir hatta Guney Kore’deki Hıristiyan orana da ulasılmayabilir ama kucuk de olsa bir Hıristiyan azınlık” meydana getirmek pek ala mumkundur. Turkiye’de mevcut durumda buyuk gurultulerin koparılmasına yetecek bir gayrimuslim nufus yok. 2 bin Rum ve 55 bin Ermeni genel nufus icinde devede kulak bile değildir. Avrupa tarihsel olarak Turkiye ile olan iliskilerini Turkiye’yi sıkıstırma reformları manipule etme Turkiye’den taviz koparma bicimini hep azınlıklar uzerinden yurutmustur. Var olan nufus buna yetmez. Bu azınlığı yenileriyle zenginlestirmek ona birtakım ilavelerde bulunmak gerekir ki mevcut durumda soz konusu azınlıkların oranını birkac katına cıkarmak mumkun. Gunun birinde Turkiye AB uyesi olacaksa ve belli oranda bir nufus serbest dolasım” haklarından yararlanarak Avrupa’ya gidecekse -ki yaslanmakta olan Avrupa’nın boyle genc bir nufusa ihtiyacı var- bu nufusun Hıristiyan olması veya is piyasasının Hıristiyanlastırılmıs genc Turkler”den secilmesi arzuya sayandır. Hic kuskusuz Musluman nufus Avrupa’nın dinî ve sosyo-kulturel yapısını donusturur. Hıristiyan nufus ise -yani etnik kokeni Turk Kurt Gurcu vs.- kulture hicbir zarar vermez; aksine ikinci sınıf insan statusu”nde yaslı Avrupa’nın bakımını ustlenir. Avrupa’nın Hıristiyanlasmıs olsa bile kendinden olmayan Turklere ve Kurtlere esit insanlar gozuyle bakacağı beklentisi icinde olmamak lazım. Protestan olmus Cinliler ve Katolikliği kabul etmis Brezilyalılar acı bir sekilde bunun hayal kırıklığını yasamıslardır (Bkz. Mustafa Ozel Avrupa Bizi Hıristiyanlastırır mı Anlayıs Dergisi Ocak-2005). Orta vadede Turkiye’de yeni bir Hıristiyan azınlık olusur mu? Zayıf bir ihtimal değil bu: 1) Basbakan’ın ifadesiyle Turkiye AB’ye girdiğinde takriben 700-800 bin Avrupalının Turkiye’ye gelip yerleseceği tahmin ediliyor. Son yıllarda baslayan ve hızlanarak suren arazi alısları bunun ilk belirtisidir. 2) simdiden Akdeniz-Alanya’da onemli bir Hıristiyan nufus olusmus bulunmaktadır 3) Durumun iyilestirilmesi”yle Rum Ermeni ve Suryani cok sayıda aile dunyanın cesitli yerlerinden Turkiye’ye gelmek isteyecektir; Suryani geri gocu ve Turabdin (Mardin-Midyat arası) bolgesindeki yatırımlar bunun gostergesidir. 4) Misyonerlik faaliyetleri sonucunda onumuzdeki 10-20 sene icinde yaklasık 1 milyon kisi Hıristiyan olursa iceride olanlar ve geleceklerle onemli bir azınlık” tesekkul eder. Pekiyi Turkiye’de Turkler Kurtler vd. Musluman kavimlerden Hıristiyanlığı benimseyen olur mu? Bence evet. Devletin İslam’a iliskin tutumu toplumun ekonomik durumu ve genel kulturel kimlik krizi yuz binlerce insanın din değistirmesi icin elverisli sartları olusturmaktadır.