Bundan bir ay kadar once elektronik posta adresime gelen bir mesajda Turkiye de su anda ulusalcılık adı altında hareket eden cevreler hakkında su goruslere yer veriliyordu: Kendilerine ulusalcı diyen bu cevrelerin anti-Amerikancı ve anti-İsrailci gorunmelerine de aldanmamak gerekir. Bunlar sistemin frenidir. 1950’den bu yana dort defadır yasadıgımız ve darbelerin arkasından yeniden toparlanma ve acılma sureci gibi gorunen temelde ise sistemin resmî politikalarının dısında olmayan sureclerde fren gorevi yaparlar. Ne zaman bu surec yeniden bir sekteye ugratılmak istense bunlar kullanılır; acık-ortulu darbeler olur bunların bir kısmı tasfiye edilir ama cekirdek daima korunur. su anda bu cevreler Turkiye’de misyonerlik faaliyetlerinden sikâyet ediyor ve hattâ Din’in elden gittiği feryadını koparıyorlar. Misyonerlik faaliyetlerine gercekten karsı durabilmenin İslâmî eğitimi guclendirmekten gectiğini soylemek herhalde malûmu ilam olur ve bilhassa 28 subat surecinde İslâm’a İslâmî eğitime arka arkaya en buyuk darbelerin nasıl vurulduğunu tekrarlamaya da gerek yok. Ustelik bu cevreler meselâ 8 yıllık temel eğitim 5+3 olarak uygulansın imam-hatip okullarının orta kısımları yeniden acılıp mezunlarının universiteye girmeleri kolaylastırılsın Kur’an kurslarında okuma yası indirilsin basortusu yasak olmaktan cıkarılsın imamsız bekleyen binlerce camiye imam tayin edilsin acıkta bekleyen binlerce ilâhiyatcı istihdam edilsin gibi tekliflerde de hic bulunmuyorlar. Konunun bir diğer yanı var ki ulusalcı akımın basını ceken malûm kisi ve partisi 28 subat’taki bilinen uygulamalarda da en ondeki tetikciydi. su anda ulusalcılar mevcut iktidarın Kıbrıs politikalarını da elestiriyor ama soz konusu kisi daha once Turkiye’nin Kıbrıs meselesinde Rumları desteklemis (Aydınlık 17.2.1975 s. 54) ayrıca su anda Turkculuk yapmakla birlikte Doğu Turkistan’a karsı Cin’e Bosna-Hersek’e karsı da Sırplara destek vermisti. Partisinin baskan yardımcısının Harbiye’de bir evde İngiliz gizli servis elemanlarıyla yakalandığı da devlet kayıtlarına gecmisti. Bir donem MİT’te kontr-teror daire baskanlığı yapmıs olan Mehmet Eymur MİT’in efsane isimlerinden Hiram Abas’ın bu kisi ve ekibi icin fabrikator” tabirini kullandığı ve misyonları hakkında da su goruste olduğunu yazar (Analiz 30): Hiram Bey Fabrikator’un arkasındaki gucun ABD İngiltere veya Fransa gibi somurgeci bir devlet olduğu kanaatindeydi. Ona gore Fabrikator’un Turkiye’deki misyonu soyleydi: Devlet icerisinde orduda MİT’te Polis’te Ozel Harp’te kendi cizgilerinde olmayan dusunce ve faaliyetlerle Organizator’u (hangi devlet adına calısıyorsa onu) zor duruma dusurecek unsurları cesitli yontemlerle tasfiye etmek kilit muesseselerde etkinliği artırmak. Turkiye’de politik ve ekonomik istikrarsızlığı pompalayan faaliyetleri devam ettirerek ulkenin guclenip organizatorun emellerinin dısında bağımsız ve millî bir politika izlemesini onlemek. Bu kisiler misyonerlik faaliyetlerini hem de Din elden gidiyor!” diyerek gundeme getirir ve bu munasebetle toplumdaki ve dinler muntesipleri arasındaki diyalog faaliyetlerine de karsı cıkısı guclendirmeye calısılırken insan Turkiye yeni bir 6-7 Eylul hadiselerine mi suruklenmek isteniyor diye dusunmekten kendini alamıyor. Bilindiği gibi 1955 guzunde Londra’da Kıbrıs sorununu gorusmek uzere uclu konferans toplanacaktı. Yunan tarafına ve icerideki azınlığa bir gozdağı verilmeliydi. Bu sebeple 5 Eylul’de Ataturk’un Selanik’teki evi bombalandı ve olayın sucu Yunanlılara atıldı. 6 Eylul aksamı İstanbul’da Rumlarla Ermeni ve Yahudilerin isyeri ev ve ibadethanelerine yonelik saldırılar basladı. 7 Eylul aksamına kadar 3500 kusuru Rumlara ait olmak uzere kilise havra ayazma manastır ev isyeri 5300 kusur gayrimenkul yıkıldı yağmalandı. Sonucta ozellikle diyaloğun arkasında gorunen Musluman bir kesime ve onların islettiği dusunulen muesseselere de yonelecek bu arada ulkeyi de kaosa surukleyecek ekonomisini felc edecek ve dıs politikada tamamen dısa bağımlı hale getirecek kıskırtmalar karsısında cok dikkatli olmak gerekiyor.