Bu yazı 2004 yılının son yazısı. Bir gun sonra 2005 in ilk yazısını yazacagım. Bir gun her seyi degistirecek. Ya da biz her seyi değistirdiğine yeni ve taze bir baslangıc yaptığımıza inanmak isteyeceğiz. Olsun bu yazıyı size İyi yıllar demek icin sakladım. Yoksa anlatacağım yemek ve etkinlik tam bir hafta once gerceklesti. İstanbul da Gecit Kahve nin sahipleri kahvede bir okuma gunu gerceklestirdi. Kitabın yazarı yayımcısı kitaba emeği gecenler konuklar kitap hakkında konustular kitaptan cesitli bolumler okudular. Soz konusu kitap Takuhi Tovmasyan ın Sofranız sen Olsun adlı kitabı. Tovmasyan ninelerinin mutfağından damağında aklında kalanları yazmıs. Kitabın onsozunu yazan Osin Cilingir soyle diyor: Takuhi yi dinlerken biz salt tadına doyum olmaz Ermeni yemeklerinin tariflerini oğrenmekle kalmıyor aynı zamanda 20. yuzyılda İstanbul ve Corlu da yasayan Ermenilerin gunluk yasamının tarihsel tanıklığını da yapıyoruz. Takuhi Tovmasyan yemek tarifleri verirken sıcacık bir dille ailesinin yasamından kesitler de aktarıyor. Yıllar suren bir calısmanın urunu bu kitap. Kitabı yazarken cevresine danısmıs ve bu danısma az daha essiz bir kitaptan bizleri mahrum edecekmis. Ciğer Bohcası tarifine Ciğerciye tenha bir zamanda gideriz diye baslaması eğlence konusu olunca kızıp kitabı yazmaktan vazgecmis. Zor ikna olmus devam etmeye. İyi ki de olmus. Ne lezzetli ne zengin ne buruk ne tatlı bir kitap bu! Ninelerin mutfağı Takuhi Tovmasyan kitabını soyle sunuyor: Kimi evde yemek yasamak icin yenir. Kimi evde yemek icin yasanır. Bizim evde ise yemek muhabbet olsun diye yenirdi. Sofra muhabbet icin kurulur yine muhabbetle kaldırılırdı. Yediğimiz yemeklerin tariflerini yazma fikri iste boyle bir yemek muhabettinden doğdu... Duğun-bayram sofralarımızın vazgecilmezlerinden sıradan salatalara tatlıdan tuzluya etliden sutluye herhangi bir ayrım yapmadan bir duzen kaygısı gutmeden oylesine icimden geldiği gibi yazdım... Ne kadar Ermeni ne kadar Rum ne kadar Turk ne kadar Arnavut ne kadar Cerkez ne kadar Patriyot ne kadar Cingene yemekleri bunlar bilmiyorum. Ama bildiğim bir sey var o da bu yemekleri Corlulu Akabi ve Takuhi yayalarımdan yani ninelerimden oğrenmis olduğumdur. Sofranız sen olsun! Gecenin sonunda Tovmasyan ailesi ve konukları birlikte yemek yedik. Takuhi Tovmasyan annesi Mari guzelim sesiyle Ermeni ninnileri ve turkuleri soyleyerek yemeğe eslik ettiler. Hep birlikte klasik Turk muziğinden parcalar da soyledik. Beraberliğimizden cok mutlu olduk. Tovmasyan ın kitabından sonra artık İrmik Helvası nı Der Zor Surgunu ne kurban verilen Mardik in oykusunu anımsamadan Takuhi yayanın vicdanı icin onu da anmadan yemek mumkun değil. İstanbul da rakıya meze ettiğimiz topiğin aslında Adana dolaylarında Vartabed yani Perhiz Yemeği olduğunu bilmeden rakı icmemiz de. Kuyrukyağı icin ozellikle Trakyalı kuzu aranması gerektiğini midye dolmasının puf noktasının dolma pisip soğuduktan sonra tencerenin dibinde kalan sostan her bir midyeyi aralayarak icine birer kasık dokmek olduğunu Takuhi hanımdan oğrendim. Armas dedeyi Corlulu kadınların eslerine bağlılığını Akabi sultanı evin erkeğine pay cıkmayan kocagormez boreğini Ciğer Bohcası icin ciğerciye neden tenha bir zamanda mı gideriz onu da kitabı okuyup siz oğrenin! İyi yıllar dilerim! Sofranız sen Olsun!