PAZAR gunu Milliyet Gazetesi’nde Guneri Cıvaoğlu’nun koşesinde kucuk bir bolum dikkatimi cekti. Cıvaoğlu Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri Bakanı Abdullah Gul’le bir mulakat yapmış. Gul mulakatta ‘artık değiştiğini’ soyluyor. RAHİBİN KEYFİ Ben dahil radikal genclik hareketlerinden gelen bircok insan gibi Gul’un değişmesi de normal. Buna ben de inanıyorum. Ancak mulakatta onun kişiliği hakkında ipucu veren uc satırlık başka bir ayrıntı vardı. Dışişleri Bakanı genclik yıllarında Avrupa’dayken namaz kılmak icin bir kiliseye gitmek istemiş. Gidip kilisenin rahibinden izin istemişler. O da hemen vermiş. Hatta her gidişlerinde cok memnun oluyormuş ve bu memnuniyetini de onlara gosteriyormuş. Aslında bu anekdotta şaşırtıcı bir şeyin olmaması gerekir. Sonunda İslam dini kendinden once gelen dinin peygamberlerini ve kitaplarını tanıyor. Hıristiyanlara ait mekánlarda ibadet yapılmasını engelleyen herhangi bir dini kısıtlama da yok. Ancak hepimiz biliyoruz ki radikal dini hareketlerden gelen bir genc icin gidip kilisede namaz kılmak oyle cok kolay kabul edilecek bir davranış değildir. Demek ki Abdullah Gul’un ibadete bakışında aşırı dincilerden farklı bir anlayışı varmış. Keşke bugun de dinler arasında bu toleransı gosterecek karşılıklı bir ‘ev sahipliği’ duygusu yerleşse. Orada ibadet arasında iki kelime sohbetin bile insanlara neler kazandırabileceğini duşunmemiz gerekir.