Turkiye de zihinleri ile kalemleri arasında suzgec bulundurmayan bir yazar kategorisi Amerikan secimleri oncesi yorumlarında Kerry’nin muhtemel baskanlıgının bazı sakıncalar tasıdıgını ima etti. Bunun nedeni ise Demokratların liderinin Ermeni lobisine verdiği soykırım’ sozuydu. Dolayısıyla bir basyazarın belirttiği gibi Kerry’nin baskanlığı Turkiye acısından iyi değildi. Ancak aynı basyazar bir satır altta sunu da ilave etmekteydi: Bush ise dunya barısı icin iyi değil.” Boylece ortaya ilginc bir durum cıkmakta... Turkiye oyle bir ulke ki onun icin iyi olan dunya icin sakıncalı. Tabii bu carpıcı gozlem bizim Bush’vari bir zihniyet icinde olduğumuzu gostermekle kalmayıp dunyanın geneli ile bir adaptasyon sorunu yasadığımızı da ortaya koyuyor. Zihniyetimiz Bush’vari cunku sorunların karsılıklı taleplerin dengesini kollayan bir bicimde cozumlenmesindense kendi kimliğimizin diğerine bastırılmasına dayanan tahakkumcu yontemlere yatkınız. Bush nasıl tarihin ve geleceğin kendi fıtratını besleyen bir cizgide gittiğinden eminse; bizdeki yaygın anlayıs da gecmisteki olayların resmi’ fıtratımızı kirletemeyeceğinden emin olduğu gibi geleceği de aynı fıtrata yedirerek olusturmanın pesinde. Ote yandan Turkiye’nin adaptasyon sorunu Bush’un Amerika’sına kıyasla daha sancılı; cunku o denli gucumuz yok. Bu durum Turkiye’de gizli soylenmeyen; ancak zımnen paylasılan bir pragmatik otoriterlesmenin olusmasına isaret etmekte. Soz konusu durumun en carpıcı gostergesi dunyayı barıstan uzaklastıran catısmacı mantığı egemen kılan gucun cıplak ustunluğunu haklılığa donusturen siyasi eylemlerin; bizlerin ulusal menfaatine uygun durumlar urettiği kanısı... Amerika’daki ikiz kulelere yapılan saldırıdan sonra yapılan analizlerde neredeyse butun yorumcular bu olayın Turkiye’nin onemini’ artırdığında hemfikirdiler. Amerika Irak’a mudahale ettiğinde de gene aynı değerlendirme gundemdeydi: Turkiye’nin bolgedeki onemi artmıs bizi dısarda bırakacak cozumler olanaksız hale gelmisti... İsin hosu ABD’nin Irak’taki basarısızlığı bu tespiti daha da katmerli hale getirdi: Boylece Kuzey Irak’ta bir Kurt devletinin kurulması zorlasmıs bizim mudahil olacağımız bir durum ortaya cıkmıstı... Bu tur analizlerin dunya siyaseti acısından ne denli isabetli olduğu tartısmalı olabilir. Ancak onemli olan yorumların gercekliğe ne denli tekabul ettiği değil; bizzat yorumların ardındaki ruh hali. Gorunen o ki Turkiye hâlâ soğuk savas mantığı icinde cozumsuzluklerin ve catısmaların egemen olduğu bir dunya hayaliyle yasamakta. Boylesi bir dunyanın acılarla olumlerle dolu olması isin sadece bir yuzu. Bu noktaya teksif olunduğunda Turkiye toplumu da buyuk coğunlukla siddete ve savasa karsı olduğunu beyan ediyor. Ancak catısma halinin kendisini rahatlatan bir yanının olduğunu da galiba gozden ırak tutmuyor. Otoriterliğin ilkesel olarak kınanmasına karsın sessizce pragmatik bir bicimde olumlanmasının ne derece ahlaki olduğu sorusu ise hicbir bicimde sorulmuyor. Barıs kavramının boylece giderek bir tur tehdit imgesi haline gelmesi hic hayra alamet değil; cunku bu sağlıklı kalmayı beceremeyen bir toplumun gostergesi. Bizler tarihle yuzlesemiyoruz veya farklı kimliklerin taleplerini karsılayacak bir birliktelik uretemiyoruz diye savasa ve Bush’a razı olmak; dahası savası ve Bush’u ulusal cıkar acısından olumlamak ovunulecek bir kimliksel durusu ifade etmiyor. Turkiyelilik kavramına itiraz edenlerin meseleye biraz da bu noktadan bakmalarında yarar var... Acaba hangi kavram dunya barısına ve kardesliğine gonderme yapmakta hangisi catısmacı bir dunyaya ihtiyac duymakta...