Okullarımız iste yine acılıyor. 2004-2005 ders yılı ogrenim programına devamedecek olan sevgili evlatlarımız onumuzdeki Pazartesi sabahı İstanbul daki bes liselerimizin ve ondort ilkogretim okulumuzun sıralarında yerlerini alacaklar. Okullarımız acılıyor ancak kultur erozyonuna uğrayan ve belirsiz yarınının farkında olan Turkiye’deki Ermeni toplumu epey zamandır sessizce bir cok nedeni olan gercek bir kimlik bunalımı yasıyor. Cemaatimiz gorulduğu kadarıyla okullarımız hakkında da hala net bir yon belirleyebilmis değil. Ermeni cemaatinin azınlık okullarının rolu ne olmalıdır? Azınlık cemaat okulları neden acılmıstır? Amac Ermeni dilinin ve Ermeni Kilisesi oğretilerinin cocuklarımıza aktarılması mıdır? Yoksa amaclanan Ermeni kokenli cocukların sekiz ya da onbir yıllık oğrenimleri boyunca Ermeni Hristiyan bir cevre edinmeleri midir? Cocuklarımızın cağdas eğitim alıp ulkemizin diğer vatandaslarının cocuklarından geri kalmamaları da amaclardan biri değil midir? Yoksa sadece ucretsiz ya da diğer ozel okullardan daha ucuz oğrenim gormeleri mi hedefleniyor? Bunların hepsi de gecerli değil midir? Toplum icin yasamsal onemi olan bu konuda cemaatimiz bir konsensusa vararak yon belirleyebilmis midir? Bu soruların listesi daha da uzayabilir. Ancak gercek su ki ulkemizde her Ermeni kokenli uc cocuktan sadece biri cemaat okullarına kaydolmaktadır. Ermeni liselerinden mezun olan gencler ise saskınlıkla goruyoruz ki akıcı bir Ermenice konusamamakta papazla episkoposun Vartavar’la Hacverats’ın farkını bilmemektedir. Her 500 Ermeni gencinden sadece biri kilise korolarından birinin calısmalarına katılmaktadır... Baska bir deyimle buyuk bir kriz zaten yasanmaktadır. Doğal olarak cemaat dısı etkenler de bu durumu koruklemektedir. Oyle gorunuyor ki eğitim kurumlarımızda ve ruhani hayatımızda acılan ve sancısı gittikce artacak olan bu yaranın tehlikeli boyutta derinlestiğini gormek icin pek fazla beklemeye gerek kalmayacak. Basta en umursamaz uyeleri olmak uzere Ermeni Cemaati’ndeki herkese sormak istiyorum: Ermeni Kilisesi ve azınlık cemaat okulları ortadan kalktığı takdirde cemaat diye bir sey kalır mı?” İste bu kaygıları tasıyarak tum Ermeni azınlık cemaat okullarının kurucu temsilcilerine ve mudurlerine aynı zamanda okulların finansmanıyla ilgilenen kilise vakıf yoneticilerimize bir cağrıda bulunmak istiyorum: Okulların acılısı oncesinde aranızdan bazılarının yayınladığı suslu brosurler sadece sığ bir yaklasımı yansıtıyor ici bos ilanlardan oteye gecemiyordu. O okul binalarının icersinde yapılmıs olan insai onarımlardan baska hicbir seyin değismediğini hepimiz de biliyoruz. Ama hepiniz değilse bile coğunuz yonetiminde bulunduğunuz okullar sozkonusu olduğunda her zamanki gibi onlar cemaatin değil de sanki grubunuza ya da sahsen size aitmis gibi davranıyorsunuz. Halbuki istisari toplantılar duzenleyebilir tum azınlık cemaat okullarını tek bir sistem olarak kabul edebilir konsensus ve koordinasyon sağlayabilirdiniz. Ama yapmadınız yapmıyorsunuz. Kimseye hatta tum yoneticileri secimle gorev basına getiren halka bile sorumlu olmak istememek doğru olabilir mi? Ne yazık ki koordinasyon icin yapılan tum denemeleri bir sekilde sabote etmeyi marifet sayanlar var. Bu nedenle bugune kadar zaten cok zaman kaybedildi. Daha fazla zaman kaybetmeden uzlasmanız gerekiyor. Hizmet ettiğiniz kurumların malınız veya sahsi isiniz olmadığının lutfen farkına varın. Topluma ait kurumları fevri ve keyfi kararlarla yonetmek mumkun değildir. Kurumlarda herhangi bir değisiklik yapmadan once cemaati ikna etmeniz ve olurunu almanız gerekir. Okullarımız hakkında koklu kararlar almak icin cok gec kalmıs bulunuyoruz. Bunları daha once defalarca sifahen soyledim bu sefer yazılı olarak dikkatinizi cekmekte fayda goruyorum. Aynı zamanda tum oğretmenlerimize de bir cağrıda bulunmak istiyorum: Oğretmenlik de cok kutsal bir cağrıdır. İstisnalara karsı her zaman derin bir saygı duymak ve daima desteklemekle birlikte ne Patriğiniz olarak ben ne de hicbir veli bu cemaatin evlatlarını zayıf hazırlıksız bilgisiz ve idealden yoksun oğretmenlere teslim etmek istemez. Ermeni oğretmen ve eğitmenlerin Ermenice’de uzmanlasmıs olmaları ve dili akıcı bir sekilde konusabilmeleri gerekir. Cemaatin onemli gunlerinde ve bayramlarda kutlamalara fiilen katılmaları oğrencilere ornek olmaları gerekir. Ermeni dilini ve kilisesini sevin ve oğrencilerinize sevdirin. Ermeni azınlık cemaat okullarının kalitesi sizlerin idealist ve ozverili cabalarıyla doğrudan orantılıdır. Emin olun ki cocuklarını azınlık cemaat okullarına kaydettirmeyi dusunen aileler sizin calısmalarınızdan esinleneceklerdir. Ermeni okullarını asağılama cabasında olanların yaydıkları tum cirkin dedikodulara karsın inancla ve cemaat olma bilinciyle evlatlarını bu yıl da cemaat okullarına kaydettiren tum aileleri kutluyor ve takdis ediyorum. Sevgili Veliler: Ebeveyn olarak birincil goreviniz cocuklarınızın eğitimine gerekli onemi vermenizdir. Cocuklarınız icin cemaat okullarına maddi ve manevi destek olmanız gerekmektedir. Cemaat okulları hakkında yapıcı elestirilerinizi tabii ki esirgemeyin ancak tum kutsal değerler karsısında olmanız gerektiği gibi bu durumda da saygılı ve yapıcı olmanız gerektiğini hatırlatırım. Her birimizin hayatında aile ocağı ilk okul ve ilk kilisedir. Bunu hicbir zaman unutmayın. Babalık ya da annelik gorevinizi oğretmenlere ve rahiplere devredemezsiniz. Aile yasantınızı adetlerinizi ve eksiklerinizi evladınızın geleceği icin gozden geciriniz. Sevgili Cemaatim siz de biliyorsunuz Turkiye’de yasayan etnik grupların coğu azınlık okulu acma hakkını hala elde edememistir. Atalarımızın cabaları sayesinde biz bu hakkı elde etmisiz. simdi bu hakkın uyanık bekcileri olmalıyız. Ermeni azınlık cemaat okullarını sevelim ve mutlaka onlara destek olalım. Okulların acılısı vesilesiyle okullarımızın tum oğrencilerine oğretmenlerine mudurlerine kurucularına yoneticilerine hayırseverlere ve velilere pederane takdislerimi sunuyor hayırlı ve semereli bir ders yılı diliyorum. Rab’bin inayetleriyle kalınız Patrik Mesrob Patmos Adası Manastırı 7 Eylul 2004