Ceyhan ve İskenderun arasındaki ilcelerimizin ev sahipligi yaptıgı bir dizi mutevazı Azeri etkinliğini izlerken Ankara nın resmi kayıtsızlığına takıldım. Aslında kitaplık bir soru beynimi kemiriyordu: Bu kopukluk ne gibi psikolojik patolojik politik diplomatik ve stratejik sebeplerden kaynaklanıyordu? Ancak belki de konuya simdilik bu genislikte bakmamak ve değinmelerle yetinmek daha hayırlı. Sozunu ettiğimiz etkinliklerin iki ayağı vardı. -Dunyadaki Turk ve Azeri Dernekleri ni federasyonlastırma kongresi.. -Baku-Tiflis-Ceyhan Petrol Boru Hattı nın iktisadi siyasi stratejik ve kulturel boyutlarına iliskin tartısma.. Azerbaycan Cumhurbaskanlığı Genel Sekreteri iki bakan Ankara Buyukelcisi duzeyinde katılıyor.. Turkiye nin teveccuhu ise BOTAs Genel Muduru Bilgic haric neredeyse tamamen sivil duzeyde: Ceyhan Dortyol Payas ve İskenderun ilce belediye baskanları ve kaymakamları.. Ankara nın neden bir bakanla olsun bu misafirlere nezaketen eslik etmediğine dair resmi mazeret sıralamak kolay.. Ancak hicbir acıklama Ankara nın Azerbaycan a yonelik tehlikeli bir kucumseme ile daha da devletsizlestiği gerceğini gizleyemez. 1990 lara kadar esaret altında yasayan Azerbaycan kesinlikle bugunku Turkiye ye oranla daha bir devlet tir. Vicdanlarımıza soralım; Baku nun dunku merkezine esareti mı ağır bizim 60 yıllık kıblemiz Washington a bağımlılığımız mı?. Bir de gayr-ı resmi gerekceler vardır: -Bırakın su eski komunist kalıntılarının sahte Turkiye muhabbetini! Onlar sadece iyi nutuk atar iyi icer o kadar! Sozde Turkiye ye cok bağlıdırlar ama Rusya ya us verirler! Turancılık edebiyatı yaparlar ama her fırsatta Rusca konusurlar.. (Mesela..) Turkiye deki Azerbaycan sevgisinin kokunu kazımak uzere her iki tarafın cumle kalpazanları namertleri ve som ağızlıları maalesef bu havayı uretmislerdir. Bu da dıs Turklere ilgi duymayı Sovyetler oncesinde olduğu gibi yeniden sadece MHP liliğe indirgedi. Turk Cumhuriyetleri ile cok yonlu gelismis iliskiler hedefi salt stratejik aklın gereği iken hamasetin milli rengine dusman kesimlerce soven bir tasarı sayılır oldu. Halbuki cocuklarının geleceğini Turkiye de goren her kokenden ve her inanıstan vatandasın kisisel cıkarı bile Turk Cumhuriyetleri ve diğer Avrasya ulkeleri ile cok ileri duzeyde iliskileri emreder. Bugun her kim yukarıda isaret ettiğim turden ithamlarla -sanki bizde sadece sozunun eri insanlar yasıyormus gibi- birincil dost edinmemiz gereken Azerbaycan a ve diğerlerine mırın-kırın ediyorsa bilerek veya bilmeyerek Orta Asya daki Rus-ABD rekabetinde taraflardan birine usaklık etmektedir. Azeri yetkililerin bir kesimi Ankara nın bu tavrını Turkiye sevgisi ile hala sineye cekebiliyorlar. Umarım ki Azerbaycan ın devletin butun yetkilileri Ankara nın gosteremediği feraseti sonuna kadar koruyabilirler. Surecin puf noktalarından biri Turkiye ye Ermenistan kapısını actırmaktır! Bunun Turkiye icin cok parlak bir ekonomik acılım olacağı yonunde harici telkinler Ankara nın Yesilay cı tepelerini herhalde sarhos edemeyecektir. Ama bitmiyor ki: -Sırf Azerbaycan yuzunden butun Batı nın husumetini ustumuze cekmeli miyiz?. Hem zaten Ermenistan kapısını kapalı tutuyoruz diye Karabağ sorunu cozuluyor mu? Bu sorun diyalogla cozulur. Biz Ermeni kapısını acarsak Karabağ icin daha etkin olabiliriz.. Bu tezi icerik olarak tartısmak anlamsız. Tavrın gercek temeli ne olursa olsun; herkesin bildiği Batı dayatması karsısında direnemeyen bir Turkiye Ermenistan ı ihya edecek kapıyı acarsa Azerbaycan halkı bunu doğrudan kendilerine ilan edilmis bir savas gibi algılayacak ve yıkılacaktır. Aralarında hangi tur sorunlar veya kopukluklar bulunursa bulunsun gercekten oz kardes olan iki halka bunu yapabilmek icin uc ihtimal var: -Stalin kadar siddetli bir Turk dusmanı olmak. -Kokten bilinc kaybına uğramak. -Kendini karsı konulmaz bir tehdit altında hissetmek. Baku-Tiflis-Ceyhan Boru Hattı ile ayrıca muazzam bir ortaklık olusturduğumuz Azerbaycan a duyarlılık sadece MHP lilere terk edilemeyecek kadar hayati bir zorunluluktur. Azerbaycan la kenetlenmek acil bir Turkiye cilik borcu hatta bazılarının cok sevdiği deyimle TURKİYELİLİK vecibesidir! Onun icin bırakınız Azeri devlet ricalini kucumsemek Azerbaycan duyarlılığını one almamak bile bu ulkede siyasi intihar gibidir. ABD desteği ve isteği her zaman her sey demek değildir; fazla celebi olmayalım..