- Eurovision yarısması ve ırkcı saldırılar vesilesiyle Hırant a acık mektup - Sevgili Hırant Hani bizim alfabe kitaplarının ananevi Ali topu at sablonuna atfen demistin ya; Yahu ne var bir de Agop atıversin su topu diye... Bak o gece cıktı Athena; Turkiye yi temsil etti; cıvıl cıvıl neseyle... Kimsecikler de sormadı Bu cocukların dini ne mezhebi ne? İzlerken sen gectin aklımdan; İste dedim ...alfabeden baslayamadık ama attı bir top sizinkiler de... * * * Bakma cıktı yine birkac zirzop; Ne isi var bunların sahnede?.. Vatan benim kimselere sevdirmem diye.. Ama bilirim aldırmazsın sen; tanırsın onları; bilirsin bu halkın yuregindekini seslendirmediklerini... Sen degil miydin cok ustune geldiklerinde Evet gozumuz var toprağında bu vatanın diye isyan eden... Gozumuz var ama... demistin; ...koparıp goturmek icin değil en dibine gomulmek icin... * * * Bu gomulme hikayesinin aslını da senden dinlemistim. Fransa da yasayan yaslı Ermeni kadın sık sık Turkiye ye gelir ata toprağı Sivas ın Deliilyas koyune gidermis. Koyde kalan tarlalarını gezer yakınlarıyla bulusur soylesirmis. Koyluler ona Mercan Ana dermis. Bir gun Topraklarından yol gececek diye cağırmıslar koye... Mercan Ana 80 yasın yorgunluğuyla kalkıp gitmis Deliilyas a... Gidis o gidis. Orada can vermis. Telefonla kızına haber vermisler; Annen oldu gelir alır mısın biz burada gomelim mi? diye... Acı dervislestirir ya insanı... Bekletmeyin toprağına gomun demis ve eklemis kızı: Su catlağını buldu... Koyun azala azala 8 - 10 hane kalan Ermeni aileleri Deliilyas ın Turk koyluleriyle birlikte Musluman adetince uğurlamıs Mercan Ana yı... Herkes kendi duasını etmis; dualar aynı Tanrı ya gitmis. İstanbullu ozan Bedros Turyan ın dizelerindeki gibi: Cukurumu kazıp beni gomseler de/ yasa burunmus sevdiklerim/ Ağlasıp ayrılsalar da/ bilin ki hala yasıyorum. Ama eğer bir kosede unutulup giderse mezarım/ Ve hatıram da solarsa/ iste o zaman ben olurum ah! * * * Ah be Hırant Sen bir sınır boyunda bunları anlatırken bizim gozyasları da tasıp bulmustu yuzumuzde catlağını... Anadolu nun aynı denize akan kimi denize varamadan kuruyan cılız ırmakları bunlar... Hele olulerden cok dirileri maziden cok yarınları konusmaya baslayalım da gor; nasıl bulusup cağlarlar. Bir bakarsın yarın Agop atar alfabenin topunu; karsıdan sivan tutar. Gun olur Suryaniler doner anavatanına... Herkes anadilinde soyler turkusunu; ne dil yasağı derdi kalır ne vakıf malları sorunu... Tabuları deler kız alır kız veririz; bir duğun sofrasında bulusur husumete değil dostluğa iceriz; siirler okuruz birbirimize... Aynı toprağı kardesce ulesiriz; Yasarken ve oldukten sonra... Su bulur catlağını... Yine eski cennet Anadolu oluruz. can.dundar@e-kolay.net