Ermeniler 2005 te 1915 soykırımı nın 90. yıldonumunu anacaklar. Bu konuda sadece Radikal de son bir bucuk ay icinde altı yazı cıktı (Levent Yılmaz 1 Mart; Ayse Hur 25 Nisan Radikal İki; Tarık Isık ın Prof. Halil Berktay la soylesisi 27 Nisan; Pulat Tacar 2 Mayıs Radikal İki; sukru Elekdag 5 Mayıs; Taner Akcam 18 Mayıs). Bu yazıların dordu bazen acık bazen de zımnen Ermeni olaylarının soykırım oldugunu; ikisiyse olmadığını savunuyor. Levent Yılmaz yazısında Sabiha Gokcen in Ermeni olduğunu varsayıyor ve bir grubun cocuklarının diğerine aktarılmasını soykırım fiili sayan Soykırım Sozlesmesi 2. maddesindeki hukumden hareketle Ataturk un soykırıma istirak ettiğini ima ediyor. AB 2004 Aralık ayında bize muzakere tarihi verirse muzakerelerin baslamasından once Avrupa Parlamentosu nun (AP) olurunun (assent) alınması gerekiyor. Yeni secilecek AP de Avrupa butunlesmesine kuskuyla bakanların sayısında bir artıs olacağı tahmin ediliyor. Bunlar AB uyeliğimizi engellemek icin soykırımı kabul etmemizi sart kosan 1987 kararını kullanabilirler. AP siyasi nitelikte olan bu kararın kabulunu muzakerelerin baslaması icin Turkiye ye dayatamaz. Ama olurunu vermemenin gerekcesi olarak bir sebep gostermek zorunda da değil. Gecenlerde Fransız televizyonu TV 5 te Turkiye nin uyeliği konusunda yapılan tartısmada uyeliğimize karsı olanlar Ermeni soykırımını kabul edecek olgunluğa erismemis olduğumuzu vurguladılar. Yakında Kıbrıs konusunda olduğu gibi yoğun bir psikolojik harekâtla karsılasacağımız anlasılıyor. Son zamanlarda soykırım tezi lehine cok sayıda Turkce kitap cıktığı; daha da cıkacağı goruluyor. Her zamanki gibi kendilerine liberal aydın diyen ve Turkiye hakkında her kotulemeyi aydın durustluğu adına kabul eden aslında nihilist grubun bu teze yardımcı olacağına da kusku yok. Halil Berktay Ermeni olayları icin proto yani on soykırım deyimini kullanmaya basladı bile. Ona gore soykırım hukuki bir terimmis basına on eki gelirse tarihci icin analitik bir alet olurmus. Oysa soykırım konusunda hukuktan kacıs yok. Soykırım bir hukuk kategorisi olarak insanlığın en ağır sucunu tanımlamakta kullanılıyor. Yakın tarihte en cok katliama uğrayanlardan biri de Turkler. İnsan olumlerinin hangisinin soykırım olduğunu 1948 Soykırım Sozlesmesi ve ICC statusune gore kararlastırmak yetkisi sadece yetkili yargı organına ait. Sozlesmenin giris bolumunde eskiden de yani sozlesmenin kabulunden once de soykırım sucu islendiği belirtiliyor. On soykırım diye bir kavram yok. Boyle bir kavram Ermeni olaylarını tanımlamakta kullanılamaz. Tarihciler soykırımın hukuki yonunu bilmek zorunda değiller. Prof. Yusuf Halacoğlu ve ekibinin Turk Tarih Kurumu yayını olarak cıkan Ermeniler: Surgun ve Goc adlı kitapta yaptığı gibi demografik arastırmalar yapabilirler. Rakamlar soykırımın varlığını kabul veya reddetmek acısından nihai sozu soylemiyor. Ama Ermeni iddialarının aksine tehcire tabi Ermeniler 500 bin civarındaysa ve tehcirde 1.5 milyon yerine cok daha az sayıda Ermeni olmusse soykırım tezi cok zayıflar. Bu kitap bu bakımdan Ermeni tezlerine olumcul darbe vuruyor. Holokost u vaka-ı adiye olarak gostermekte kullanılan yazarların I. Dunya Savası sonunda yabancı isgali altındaki İstanbul da İttihat ve Terakki dusmanı hukumetin gayretiyle Meclis te basında ve mahkemelerde soylenenleri kanıt diye sundukları goruluyor. Bu kanıtlara gore İngiliz mahkemelerinde dava bile acılamadığını gozlerden kacırıyorlar. Diğer bir sav ise arsivler temizlendiği ve Turkiye de ifade ozgurluğu olmadığı icin soykırımın kanıtlanamıyor olması. Eskiden arsivler kapalı olduğundan belgelere ulasamadıklarını soylerlerdi. Asıl sıkıntıları iddialarını ne hukuka ne istatistiğe ne de belgelere dayandıramamalarından geliyor. Oysa bir cıkıs yolu var: Benim gibi iki ulkenin Lahey Daimi Hakemlik Mahkemesi ne gitmesini savunsunlar. Gercek o zaman ortaya cıkar.