Balkan Savaşları sırasında İstanbul’a gelen Fransız Matin gazetesi başyazarı Stephane Lausanne 1913 yılında yayınlanan kitabında Osmanlı Devletindeki Ermenilerin yaptıkları zulum ve katliamları anlatır... Kitabın bir yerinde şoyle bir hadise nakleder: “1890 senesinde Sivas’ta Ermeniler isyan cıkararak silahsız Musluman ahaliye saldırdılar ve bircok sucsuz insanı katlettiler. Oraya sevkedilen askerî birlikler hadiseyi bastırdı. Bunun uzerine şehirdeki silahlı Ermeniler Fransız Konsolosluğuna sığındılar. Bizzat konsolos ve eşi onları Osmanlı makamlarına vermemek icin direndiler... Besle kargayı oysun gozunu! Bir gun terasta etrafı gozetlemekte olan Konsolosun kulağı dibinden bir kurşun vızıldayarak gecer. Ateş arkadan gelmiştir. Konsolos derhal geri doner ve az otede silahının namlusundan duman tuten bir Ermeni’yi gorur. Sesi duyan gorevliler hemen yakalarlar... Halbuki Konsolos onu uc gun once iceri almış yedirip icirmiştir. Şaşkınlık ve ofke ile adamın uzerine yurur: -Bedbaht adam!.. Ne yaptın? Hayatımı tehlikeye atarak seni ve arkadaşlarını koruyorum. Oyle iken nasıl elin vardı da beni oldurmek istedin? “Osmanlının bitmesi icin!” Ermeni sırıtarak konuşur: -Doğru seni oldurmek istedim. Cunku kendi kendime dedim ki; Fransız Konsolosunun katli haber alınır alınmaz Fransa buraya asker gonderir Osmanlı hakimiyeti de biter!..” İşte alcakca bir provokasyon. Ama Konsolosun resmi raporunda yer alan bu hadise karşısında Fransa hukûmeti susar. Yazar Stephane Lausanne bunu şoyle acıklıyor: “Kat’iyyen duyurulmamış gizli tutulmuştur.”