Kıbrıs ta taraflar arasındaki muzakerelerin Turkiye ic siyasetine yansıtılması Fener Rum Patrikhanesi Sen Sinod meclisine yeni atamalar konusu Sabiha Gokcen le ilgili tartısma ve genel olarak insan haklarına yonelik kaba ihlaller son birkac haftanın ic siyasetini belirledi. Kıbrıs ta muzakereler surerken KKTC lideri Denktas ın Ankara ziyaretinde bulunması ve degisik kesimlerden olusmus milliyetcilik hissiyatı yuksek oldugu vurgulanan bir topluluğa hitap etmesi Denktas ın muzakerelerdeki konumunu guclendirmeye yonelik bir tavır olarak gorulebilir. Ancak Kıbrıs muzakerelerinin Turkiye ic siyasetinde kaba bir milliyetci dalgalanmayı kasıması ve bunun olası vahim sonucları da Kıbrıs ta değil ama Turkiye de yasayan insanların kayıtsız kalamayacağı bir gelismedir. Kısaca Ankara daki o toplantı Turkiye nin son 30 yıllık siyasi gecmisinde cok asina olduğumuz bir siyasi dilin bir kez daha gorunur olmasından baska bir yenilik tasımıyordu. Bu gosteriye katılanların pankartları ve bizzat Denktas ın toplumsal cinsiyet temelinde eril metaforlarla bezediği nutku ise herhalde Dunya Kadınlar Gunu nun esiğinde ayrıca trajikomik bir durumdur. Fener Rum Patrikhanesi ndeki yeni atama islemine gelince. Bu oncelikle hukuki bir konudur. Ve bu bağlamda incelenebilir. Fakat yapılan Turkiye deki Rum azınlığın neredeyse etnik ve dini mensubiyetini gormeye dahi tahammul edemeyecek bir kusku ve tertip paranoyası icinde yorumlardan baska bir sey değil. Bunun daha da sedit bir orneğiyle kısa bir sure once Sabiha Gokcen le ilgili tartısmada da karsılastık. Gokcen in Ermeni bir ailenin cocuğu olduğu iddiası Turkiye siyaset aktorlerinin tarih hafızasında adeta bir kotuluğun simgesi olarak algılanıp tepkiyle karsılandı. En ust mertebelerde gorev yapan Turkiye siyasilerinin Ermeni sıfatını nasıl da asağılayıcı bir bicimde kullanmaktan cekinmediği sanırım hatırlardadır. Bu habis klise yeniden canlandırılmaya calısıldı. Gokcen hakkındaki o tarihi iddia bu kliseyi kullanmak isteyen bazı cevrelerce ileri surulseydi bunun o klise bağlamında Ataturk e kadar bile uzanacak belli bir siyasi hedefinin olduğu tartısılabilirdi. Benim de bu konuya iliskin iki hafta onceki yazımda bu gelismelere iliskin yeterli kaynaklara ulasamayacak bir yerde bulunmam nedeniyle bana ulastırılan bu yonde bir bilgiye atfen bu sonucu doğurabilecek bir yorumda bulunduğumu fark ettim; her ne kadar yazının temel kurgusu asıl fikri yonelimi acıklıyor olsa da... Soz konusu haber tarihi bir iddiayla ilgiliydi ve sonucta elbette ifade ozgurluğunun kullanımından ibaretti. Bu ozgurluğu kullanma konusunda ne kadar titiz olduğunu iyi bildiğim Agos gazetesinin kaba bir tepkiye hâlâ maruz kalıyor olması hepimizin tek bir soruyu sormamıza neden olmalı: Cok ovunulen ifade ozgurluğuyle ilgili bazı yasal değisiklikler bu ozgurluğun kullanımını ne olcude guclendiriyor? Uyum sorunlarımızın bir baskası gazeteci Hilmi Hacaloğlu nun Beyoğlu Emniyet Mudurluğu nde gorevli polislerce dovulmesi ve hakarete maruz kalmasıyla surdu. Burada onemle altı cizilmesi gereken İstanbul Valiliği nin acıklamasıdır. İstanbul Valisi basına yansıyan ilk beyanlarında olayın karsılıklı bir hakarette bulunma biciminde gelistiğine dikkat ceken sozler sarf etti ve isin tatlıya bağlanmasına calısacağı yolunda seyler soyledi. Sayın Vali nin bu beyanının o kosullarda dolaylı da olsa verdiği mesaj bu sorunun kamu gorevlilerince gerceklestirilen kaba bir siddete basvurma eylemi olduğuna iliskin haklı iddiaları hafife alabilecek bir vurgunun one cıkmasını kolaylastırmasıdır. Bu herhalde bizzat Basbakan ın ağzından acıklanan iskence ve kotu muameleye sıfır tolerans siarıyla bağdasır bir sonuc olmasa gerek. Siyasetin ve sosyal hayatın her ayrıntısındaki iliskileri insanların haklarını gozetip onları incitmekten kacınarak tanımlayabiliyor muyuz? Uyum aslında bu.