Diyarbakır Barosu nun Turkce dısındaki dil ve lehceler yayın yonetmeligi icin Danıstay a başvuracagını acıklamasından sonra RTUK Başkanı Fatih Karaca dan da acıklama geldi. Karaca yonetmelikle yerel ve bolgesel yayın kuruluşlarına yayın yasağı getirmediklerini Turkiye genelinde izleyici ve dinleyici profilini belirledikten sonra bu kuruluşlara da yayın yetkisi vereceklerini soyledi. Bugun aynı konuda Ermeni toplumuna yonelik bir radyo kurmaya hazırlanan Agos Gazetesi Genel Yayın Yonetmeni Hırant Dink in goruşlerine yer vereceğim. Bu sozde haklar yetersiz. Kontrollu sansurlu kısıtlı saatli bu tur hak verişler goz boyamaktan ileri gitmiyor. Anadil bizzat insanın varlık halidir. Birilerinin birilerine hak veriyor olması utanılası bir durumdur. Yonetmelikte yerel ve bolgesel yayın kuruluşlarına getirilen profil araştırma şartı ulusal yayınlara program ve saat sınırlaması cocuklara yonelik program yasağı dil oğretiminin yasaklanması ve ceviri zorunluluğuna bakınca bu zihniyet değişmedikce bu tur yonetmeliklerle cok oyalanır dururuz daha. Bu konularda burokrasinin cok ince bir yeteneğini de kabahatleriyle belirteyim: Bazen yonetmelikleri kanuna aykırı ozellikle cıkarırlar ki birileri itiraz etsin; bu da olmadı hadi baştan desinler. Ermeni toplumu olarak bu yonetmelik kapsamında değiliz. Cunku Ermenice yerel dil ve lehce değil. Ancak bu yonetmeliğe ilgisiz kalmamı gerektirmez fazlasıyla da ilgileniyorum. Bu yonetmelikten yararlanacak olanlar kardeşlerimdir benim. Yurttaşlarımızdır sonucta. Onların sorunu bizim de sorunumuzdur. Bu durum kapısını zorlamak adına demokratikleşme icin bir dizi yasal duzenleme yaptığımız AB surecinin bir sonucu. Sadece demokratik değil yasal bir sureci de ihtiva ediyor. Oyleyse bu konuda Diyarbakır Barosu niye yalnız? Diğer baroların Barolar Birliği nin de sahip cıkması gerekmiyor mu? Onlar demokratikleşmeye ve AB ye karşı mı? İnsan hakları karnesi Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi nin 2003 yılı istatistikleri Turkiye nin insan hakları karnesinin iyileşme eğilimi icinde olduğunu ortaya koymuş. Bu yıl hak ihlali nedeniyle Turkiye ile ilgili 2 bin 616 başvuru yapılmış. Halbuki bu rakam 2002 de 3 bin 887 imiş. İyi. Turkiye karar bekleyen 7 bin 850 davasıyla Polonya ve Rusya ardından ucuncu sırada. Mahkeme 2003 te Turkiye aleyhine 76 karar vermiş. Bunların 56 sı adil yargı dokuzu guvenlik ve ozgurluk hakkı sekizi kotu muamele altısı ifade ozgurluğu konusunda verilmiş. 45 davada da dostane cozume gitmiş. 1990 larda Turkiye aleyhine yapılan başvurularda en cok rastlanan yaşam hakkı ihlali ve işkence konusunda ise birer ihlal belirlenmiş. Bu rakamların iyileşme konusunda nasıl bir gosterge olduğu tartışma goturur ama yine de iyi kotu bir gosterge. Ancak bu yeterli mi? Bu haberle aynı tarihte İHD İstanbul Şubesi 2003 yılı hak ihlalleri raporunu acıkladı. Rapora gore 312 kişi işkence kotu muamele ve şiddet gorduğunu beyan etti. Bombalı saldırılarda 64 kişi yaşamını yitirdi 948 kişi de yaralandı. Gectiğimiz yıl RTUK 21 radyo ve televizyonun yayınını durdurdu; 10 kitap 138 gazete ve dergi toplatıldı; uc gazeteci iki sendikacı tutuklandı; bir dernek hakkında kapatma davası acıldı iki filmin gosterimi yasaklandı. 2003 te duşunceye verilen para cezası 287 milyar 462 milyon 139 bin lira; hapis cezası ise 62 yıl 10 aydı. Derneğe 26 kayıp başvurusu yapıldı altı kayıp bulundu. Yaşam hakkı ihlallerine gelince sadece İstanbul da faili mechul saldırılarda yaşamını yitirenlerin sayısı 59 polisin actığı ateşle yaşamını yitirenler altı polisten kacarken yaşamını yitirdiği acıklananlar bir saldırılarda yaralanan guvenlik gucleri dokuz iş kazası sonucu yaşamını yitirenler 15 dini inancı nedeniyle uğradığı saldırıda yaşamını yitiren bir. Bu konuda başta devlet ve guvenlik gucleri olmak uzere hepimizin daha cok caba sarf etmesi gerekiyor. Murat Celikkan