İstanbul Baglarbası nda dogdum. Mahallede cok sayıda Ermeni Rum Yahudi arkadasım vardı. Ev sahibimiz Rum bakkalımız Rum kasap Ermeni mefruşatcı Yahudi ydi. Onları oyle bilmedim. Arkadaşımdı komşumuzdu hepsi. Kıbrıs ta 1960 ların başında bağımsız ortak devlet kuruldu sanılırken kriz patlayıp ardından katliam haberleri geldiğinde milli bilincin şahlanışına cocuk- tanık oldum. Kucuk ince damarlarımdaki asil kan nasıl olduysa harekete gecmiş birlikte oynarken bolunen ve taşla sopayla ceteleşip gâvur arkadaşlara saldıran miniklerden biri olmuştum. Sadece Rumlara değil ne kadar oteki varsa hepsine karşı kin dolmuştum. Sadece bizde olmasa da normalde onyargıları toptancılık genellemecilik ayrımcılık damarlarını takviye ve tahkim etmesi beklenen Milli Eğitime rağmen daha sonra o cocuk halimden utanabilmeyi oğrendim. Buyumeye olgunlaşmaya genellememeye her milletin her ırkın her toplumun kara sayfalarını kavramaya calışırken başımıza gelenleri oğrenmek kadar başımızın altından cıkanları da anlamaya calıştım. İnsanın ustune sinen damarlarına sızan toptancı-genellemeci bir tarih-milletırk- etnisite anlayışının dışında insanların halkların ortalama ozellikler denilene rağmen genellenemeyeceğini... Ozeleştiri-eleştiri dışında başkalarının genellemeleri kadar kendi onyargılarımıza da mesafeli durmayı... Gerektiğinde tavır alabilmeyi her zaman beceremesem de samimiyetle istedim. Tarihin haklı-haksız fırtınalarının savurduğu birbirine karşı doldurduğu akıl-vicdan hucrelerine nefret-korku ektiği insanlar olarak insan olamayacağımızı hissettim. *** Bircok tartışmada Turkiye de ırkcılık yok tezini destekler kanıtlar bulmak mumkun. Ama ayrımcılık oyle sinsi ve tum iddialara rağmen oyle resmi-populer bir tavır ki. Kucuk şirin turizmin gelişebilmesi icin cırpınmış bir Sevan Nişanyan her koşesinin yağmalandığı bu ulkede SİT alanında izinsiz koy evi restore etmekten hapis yattı. Hapisten Turkce ye armağan bir etimolojik sozlukle cıktı. Gecenlerde Şirince de restore ettiği evler muhurlendi; protesto icin kalkmadığı koltuğunda jandarma marifetiyle suruklendi. Kadın futbol liginde iki kez gol kralı olduğu halde Madem ki Ermeni sin denerek milli takıma alınmayan ama burada kalan hemşirelik yapan Rebaka Fırıncıyan ın oykusu sessizce geciştirildi. Futbol? Kucuk bir cocukken adada tanıdığım Lefter Kucukandonyadis onca gol attığı milli formayı kalbinde taşırken 1974 te dovulmuştu. İstanbulsporlu Yorgo Kasapoğlu nun calımlarını falsolu kornerlerini izlemiştim. Kapı gibi Niko Vefa dan Beşiktaş a geldiğinde sevinmiştim. İstanbullu Rumların kulubu Beyoğluspor bir zamanlar Lig de idi (şimdi Amator 1. Kume) 1966 da Beşiktaş ın İstanbullu Ermenilerin kulubu Taksim i Şeref Stadı nda ozel macta 11-1 yenişini izlemiştim. Bugun Taksim de 1. Amator Kume de. Tek tek belirtmeyeceğim ama 100 kişilik minik-genc-buyuk kadrosunun lisanslarına bakınca gordum ki yine cok sayıda Ermeni-Turk var. Sonra şu ilgimi cekti belki yanılıyordum ama icimi burktu: Belli ki bircok Ermeni anne-baba da orada burada cocuklarına guvence sağlayabilmek ayakustu onyargılardan koruyabilmek icin soyadı değiştirmiş onlara Turk isimleri vermeye calışmıştı: Sercanlar Serkanlar Şahinler Muratlar Orhanlar Ermanlar Tuncaylar. Ayrımcılık ve korkusunu icimizden kazıyacak bir musekkin hâlâ şarttı! Umur Talu