İleride Turkiye nin kultur tarihini yazanlar 2004 yılının ocak ayını ilginc bir donum noktası olarak gorebilirler. Cunku bu ayda ulkemizde alısılagelmis kalıplara taban tabana ters duşen bir olay yaşandı: Yasakcı olarak bilinen devletin gosterilmesine izin verdigi bir film bazı cevrelerden gelen tehditler uzerine gosterilemedi yani fiilen yasaklanmış oldu. Ararat filminden soz ettigimi anladınız. Bizim geleneksel yasakcılık kulturumuzde bu işler genellikle şoyle yururdu: Vatandaşının aklına ve fikrine hic itimat etmeyen devlet bazı filmlerin gosterilmesini yasaklar yargı organlarına yapılan itirazlar uzerine bu yasaklar kaldırılır ve film gosterime girerdi. Derken birtakım militan gruplar sinema salonlarını basar olay cıkarır boylece devleti koruduklarını one surerlerdi. Bu kez tam tersi oldu: Devlet daha doğrusu Kultur Bakanı Erkan Mumcu Ermeni soykırımı nı anlatan Ararat filminin gosterilmesine izin verdi. Bakan Ararat ı yapanların filmin Turkiye de yasaklanmasından reklam olarak yararlanmak istediklerini ama kendilerinin bu tuzağa duşmediklerini soyledi. Mumcu Turkiye aleyhtarı da olsa bu kaba saba filmin gosteriminden kaygı duymuyordu. Ancak MHP ve bazı milliyetci orgutler Turkiye ye ve Turklere kendi topraklarında hakaret ettirmeyeceklerini soyleyerek Ararat ın gosterimine engel olacakları tehdidinde bulundular hatta Cesaretiniz varsa gosterin! diyerek meydan okudular. Bunun uzerine Bakan Mumcu filmi gosterecek sinemalara devlet guvencesi vaat etti ama ithalatcı şirket urkup filmi gostermekten vazgecti. Sonuc: Turkiye de ilk kez bir film devletin ısrarına rağmen gosterilemedi! Gosterilemedi de Turkiye yi cok sevdiklerini her fırsatta haykıran milliyetci cevreler boylece Turkiye yi yuceltmiş mi oldular? Yoksa zarar mı verdiler? İletişim ve bilginin bu kadar onem taşıdığı bir donemde asıl tartışılması gereken sorular bunlar... Bir defa artık kimsenin adını anmadığı o filmin yeniden reklamına olanak sağladıklarına ve bu durumun filmin yapımcılarını cok memnun ettiğine şuphe yok. Belki filmin yeni afişlerine bunu eklerler: Turkiye de gosterilmesine izin verilmeyen film! (Bu kotu filmi Boston da gordukten sonra neler yazdığımı hatırlamak isteyenler 20 Aralık 2002 tarihli Radikal e bakabilirler.) İkincisi dunya basınında bu konuda yayımlanan haber ve yorumlarda milliyetsiz olmakla sucladıkları AKP ye puan verilmesine fırsat sağladılar. Olay değişim yanlısı ozgurlukcu AKP-yasakcı Bozkurtlar a karşı cercevesi icinde verildi. Ucuncusu filmin savlarının aydınlarımızca gorulememesi onlara karşı geliştirilebilecek savlar acısından başta milliyetciler olmak uzere soykırım iddiasına karşı cıkan herkesi zayıf duşurdu. Nitekim milliyetci cevrelere yakın bir yazar olan Omer Lutfu Mete Bu filmi her Turk gormeli ki oradaki suclamalara cevap verebilsin diyordu. Bilginin en onemli silah haline geldiği ikna cağında her ne nedenle olursa olsun cahil kalmanın ve toplumu cahil bırakmanın en vahim zafiyet olduğunu Devlet Bahceli bilmiyor mu? Cağdaş milliyetcilik bu mu?