Oysa her sey ne kadar iyi baslamıştı: Ermeni asıllı Kanadalı yonetmen Atom Egoyan ın Turkler i soykırımla suclayan filmi butun dunyada gosterime girdigi halde kimsenin kılı kıpırdamamıştı. Hicbir ulkenin vatandaşları basını-medyası bir film cevrildi diye bizi yeniden Ermeni soykırımı ile suclamamıştı. İşin daha hoş tarafı biz de kendimizi tutmuş olayı alevlendirmemiştik. Kultur Bakanlıgımız harekete gecmemiş buyukelcilerimiz tepki gostermemiş gazete ve TV lerimiz Atom Egoyan a kufur dolu mesajlar gecmemiş ulusca Kanada Hukumeti ne karşı da yarı resmi bir savaş ilan edilmemişti. Butun medeni insanlar gibi Turkler de sadece bir film cevrilmiş gibi davranmıştı. Bu gelişmeler karşısında Atom Egoyan ve Ermeni destekcileri buyuk olasılıkla hayal kırıklığına uğramışlardı. Belki de dedelerinin ninelerinin kendilerine anlattıklarından bile kuşkulanmışlardı. Hani Turkler boyle durumlarda mantıklı davranamaz işin onunu-arkasını duşunmeden hareket gecer asar keser bicer doverdi. Boylece ucuz Ermeni propagandası ile dolu başarısız film alır başını giderdi. -Turkler neden bu kadar yaygara kopardı? diye gitmeyecek olanlar bile kalkıp sinemaya giderdi. Egoyan ın hesabı bu sefer tutmamış mıydı? Turkler akıllanmışlar mıydı? Kultur Bakanı Erkan Mumcu nun filmin Turkiye de gosterimine izin cıktığını acıklarken soylediği sozler en azından iyiye işaretti: -Geceyarısı Ekspresi ndeki hatayı tekrarlamayacağız. Filmin reklamını yapmayacağız Turkiye icin bunlar sinek vızıltısı.Film 16 Ocak ta gosterime girecek.. Bu arada basınımızın da hakkını yemeyelim. Yazılanlar Geceyarısı Ekspresi nden bu yana cok yol alındığını gosteriyordu. Durum Alan Parker e ana-avrat sovmekten Atom Egoyan a gelene kadar Bu numaralar bize sokmez e donmuştu. Filmi seyreden seyretmeyen hic kimse Oynatılmasın dememişti. Ne var ki aradan 15 gun bile gecmeden filmin ithalcisi Ararat ın gosteriminden vazgectiklerini bildiriyordu. Atom Egoyan haklı cıkıyor ve istediği oluyordu. Ulkuculer filmin gosterilmesine izin vermiyor filmin ithalcisi Sabahattin Cetin de Salonun kapısında polisin beklemesinin seyircinin polis gozetiminde film izlemesinin garipliğine değinerek -Siz sinema sahibi olsanız bu şekilde bir filmin gosterimine izin verir misiniz?.. diye soruyordu. Anlaşılan hicbir sinemacı bu koşullarda filmi oynatmak istemiyordu. Filme devlet veya ulkuculer izin vermemiş ne fark ederdi? Herkesin gozunde yine eski numaralarımızı sergilemiştik: -Kafamızı kuma gomme alışkanlığımızda en ufak bir değişiklik olmamıştı. -Bize zarar verenin başkaları değil kendimiz olduğunu yine anlayamamıştık. -Bir filme film gozuyle bakamayacak kadar fanatik milliyetci olduğumuzu bir kez daha gostererek butun dunyanın eline (ozellikle Ermeniler in) yeni bir koz vermiştik..