HER okul tarihi sevincle huznun bulusma kavsagıdır. Sayfaları cevirdikce iki duyguyu bir arada yaşarsınız. Cocuklugunuzun gencliğinizin guzel gunlerini anar oğretmenlere saygınızı tazeler bir yandan da aranızdan ayrılan arkadaşların onulmaz yokluğunu hissedersiniz. Gece Sabahı Taşır İcinde başlığıyla yayınlanmış Surp Hac Lisesi nin 50. Yıl Kitabı’nı okurken kendi okul anılarıma da birden bir pencere acıldı. ‘’Surp Hac Tıbrevank Ermeni Ruhban Okulu’nun adı teoloji bolumunun kapatılması ve Milli Eğitim Bakanlığı kararıyla 1967 yılında Surp Harc Ermeni Lisesi olarak değiştirilmişti.’’ Azınlık kelimesini hic sevmem cağrışımları bile beni rahatsız eder. Cemaat sozu ne kadar yumuşak ne kadar sevecendir. Ermeni cemaatinin onemli bir okulu. Okulun kurucusundan oğretmenlerine kadar kendilerini oğrencilerine adayanların anılması tarihlerin en onurlu sayfalarıdır. Elbette bir dili bir kulturu yaşatan unsurların başında benim icin şiir gelir. Aynı dili konuşan yazan insanların dostluk zinciridir. Ermeni Şiirinden Secmeler kitabında bu dile şiirle emek veren şairlerin hayatı ve şiirlerinden ornekler var. Ermenice biyografilerin altında da Turkce ozet bulunuyor. Meraklısı icin bir cozum olabilir. Ayrıca 4 CD’ye de şiirleri Sarkis Boğosyan okumuş. ANI haritaları tuhaftır sabit değildirler. Kavşaklar yola cıkışların ya da rastlantıların mevkiidir orada durulmaz surekli harekettir ozelliği. Okul tarihlerinde de butun bu insanları buluşturan ve ayıran seruvenler benim ilgimi cekmiştir. Başka bir yanı vardır bu tarihlerin; zaman yıllar huznun tortusunu eritir uzuntu kullerini gizli bir nefes ufler geriye sadece guzellikler kalır. İnsanoğlunun belleği aldatıcı olanı secmeye eğilimlidir. Ne iyi. Oğrencisi Oşin Cilingir hocası Emekci Baron: Vahan Acemyan’ı yazmış. En guzel en imreneceğim ozelliğiyle: ‘’Dolmakaleminde kullandığı murekkebi sanıyorum kendisi uretiyordu. (Sevgili dostumuz Aydın Uğur gibi.) Biz oğrenciler bu murekkebin rengine hayrandık: Ne mavi ne de yeşil turkuvaza calan bir rengi vardı. İstanbul’un altını ustune getirmiş cok aramış ama bu murekkebin benzerini dahi bulamamıştık.’’ Tanıdık adlar her tarih kitabını okuyanın uzun mola yerleridir. Ben de iyi şair Sabri Altınel ile 1961-1962 yılı oğrencisi yayıncı dostum Nazar Buyum’u gorunce birden bir dostumun kişisel tarihine donuştu kitap. OĞRENCİLERİNİ cok etkilemiş Sabri Hoca’nın (Sabri Altınel) 50. Yıl Kitabı’na alınan bir şiiriyle zil sesi yankılansın: ‘‘Okul bahcelerinde ağaclar soğuyan yağmurlar Zil sesleri boşlukta ve adadım yaşamımı Oğrendiğim her şeyi oğrettim.’’ Doğan Hızlan