Ben maci Bruksel de izledim. ‘‘Altin gol’’ atilali henuz bes dakika gecmisti ki once sokakta zarta zurta bir otomobil kornesi sonra asagida canhiras kapi zili ellerinde ay yildizli bayrak iki canciger Ermeni arkadasim Garo ve Baret esigime dayandilar. ‘‘Yuru ulan kutlamak icin derhal Turk mahallesine gidiyoruz’’ diye ani baskin! ‘‘Hop dedik ahparikler Valla hiyanet-i Ermeniye den sizi Tasnak a ihbar ederim caniniza okur’’ diye kaytarmaya kalktim ama ne mumkun. Haydaa Garo bir yandan sozumona direksiyon tutar diger yandan cep telefonuyla Taksim Meydani ndaki Tamar a Iren e Artin e kalabaligi sorar; sancaktarcibasiliga ozenen Baret ise oglu Sevan a Istanbul dan hediye getirdigi bayragi pencereden disari dalgalandirir biz Belcika baskentinin bulvarlarinda ‘‘gurbetci’’ semti Schaerbeek e akiyoruz. Oradaki inanilmaz manzarayi es geciyorum ekranda gordunuz ve gazetede okudunuz. Benim diyecegim su: Turk Kurt Ermeni Yahudi Suryani Rum ulkemiz aidiyetini tasiyan insanlar onu yureklerinde hissediyorlar ve de daha daha cok hissetmekler istiyorlar. Ne mutlu ne harika ne mucizevi futbol iste bunu guclendirdi. Devlet lutfen mesin yuvarlagi ornek al da bu olaganustu hissiyati artik percinle! Hadi Uluengin