«Եռաբլուրի վրայ տեսա՞ծ էք թուրքմէնի գերեզմանը»,- հարցուց ազատամարտիկ Հրահատ Մխիթարեան: Հարցումը անակնկալ էր` փորձեցի հասկնալ. «Զոհուածին մականու՞նը եղած է թուրքմէն:

«Չէ ազգութեամբ թուրքմէն էր, միասին ծառայած ենք Աֆղանիստանի մէջ: Անոր կեանքին մէջ ամէն բան կապուեցաւ հայու ճակատագրի հետ: Թուրքմէնը ծանր վիրաւոր էր ու հայ տղաներէն մէկը անոր արիւն տուաւ, որմով ալ փրկեցաւ անոր կեանքը: Յետոյ հայ տղան զոհուեցաւ ու արդէն հայու արիւն իր մէջ ունեցող թուրքմէնը եկաւ Ղարաբաղ` ընկերոջ տեղը կռուելու»,- յուզուած պատմեց ազատամարտիկը:

Մարդասիրութիւնը ու երախտագիտութիւնը ազգ ու հայրենիք չի ճանչնար: Թուրքմէնը իր մէջ ներարկուած հայու արիւնը յեղեց պատերազմի դաշտին վրայ:

«Շատ ուժեղ թանկիստ էր, հրաշալի տղայ ու զոհուեցաւ», -պատմեց Հրահատը:

Թուրքմէն ազատամարտիկին դիակը 4 ամիս դիահերձարան մնաց, ապա անոր յուղարկաւորեցին Եռաբլուր:

Զինակից ընկերը նշեց, որ նախ սպարապետը երկմտած է, ըսելով` իսլամ է, սակայն յետոյ որոշում կայացուցած է հայ ազատամարտիկներուն վայել թաղել նաեւ թուրքմէնը:

Հազար փառք ու պատիւ Արցախի հողին, ուր նահատակուած է նաեւ թուրքմէնը:

Լուսինէ Ղազարեան
henaran.am