İstanbul`un tanınmış Ermeni yazarlarından Yervat Gobelyan, İstanbul Yedikule Sp. Pırgiç Ermeni Hastahanesi`nde hayata gözlerini yumdu. Yervant Gonbelyan`ın kaybıyla İstanbul Ermeni basın ve yayım dünyası önemli bir emektarını, artık nesli tükenmekte olan bir mohikanını kaybetmiş oldu.

İstanbul`da yayımlanan Agos gazetesi sitesinde verdiği haberde ″Gazetemizin duayen ismi, yazarımız, ağabeyimiz, öğretmenimiz, Ermeni Edebiyatı`nın son yüzyılda yetiştirdiği en önemli gazeteci yazarlardan biri olan Yervant Gobelyan 15 Aralık geceyarısında tedavi olmak için uzun süredir bulunduğu Yedikule Surp Pırgiç Ermeni Hastanesi`nde hayatını kaybetti. Sevenlerine, edebiyat camiasına ve ailesine baş sağlığı diliyoruz″ denmekte.

Tanrıdan rahmet; yakınlarına, dostlarına, edebiyat dünyasına başsağlığı dileriz.

Yervant Gobelyan, İzmit Bardizag (Bahçecik) kökenli bir Ermeni ailenin dört çocuğundan biri. 1923`te İstanbul Rumelihisarı`nda doğdu. İlk eğitimini önce semtin Tateosyan Okulu`nda, daha sonra Taksim Esayan Okulu`nda aldı; 1937`de mezun oldu ve bir daha hiç okula gitmedi. Bakkal çıraklığı, oto tamirciliği, marangozluk, nikelajcılık gibi birçok işlerde çalıştı. Dayısının kişisel kütüphanesinden yararlanarak kendini sürekli geliştirdi. İkinci Dünya Savaşı sırasında dört yıl askerlik yaptı. Askerde, yeni Ermeni şiirinin öncülerinden Haygazun Kalustyan`la tanıştı. Bir diğer öncü şair Garbis Cancikyan`la daha önce Samatya`da, üyelerinin çoğu Ermeni gençler olan Hilal Bandosu`nda tanışmış, dost olmuşlardı. 1940`larda İstanbul`da ilerici bir akım büyük bir hızla tüm edebiyat çevrelerini etkilemekteydi. Taksim`deki Eptalofos Kahvehanesi ise onların buluşma yeriydi...

Gobelyan`ın şiirlerden oluşan ilk kitabı, Yerani Te [Keşke] adıyla yayınlanır (1948) ve bunu yazarın emniyette sorgulanması izler; bu yüzden Haçik Amiryan`ın Carakayt gazetesinden ayrılmak zorunda kalır. Aynı yıl Hagop Sıvaslıyan`la birlikte Eminönü Çakmakçılar Yokuşu Sümbüllü Han`da Onnig Aktaryan Matbaası`nda Luys [Işık] adlı haftalık gazeteyi çıkarmaya başlarlar. Bu gazete de parasızlık nedeniyle ancak bir buçuk yıl yayınlanabilir. O günlerde askerden yeni dönen Rupen Maşoyan ile birlikte Babıali`de, Reşit Efendi Han`daki Hagop Aprahamyan Matbaası`nda başyazarlığını Gobelyan`ın üstlendiği Tebi Luys [Işığa Doğru] haftalık dergisini çıkarırlar (1950). Bu dergi de bir buçuk yıl sonra parasızlıktan kapanır. Yervant Gobelyan o sırada yeni kurulmakta olan Ayk [Şafak] günlük gazetesinden aldığı davetle 1953`te Beyrut`a giderek gazetenin yayın yönetmenliğini üstlenir; Beyrut`taki Ermenice dergilerde öyküleri yer alır. 1954`te İstanbul`a geri dönerek Marmara gazetesinde çalışır, 1957`de tekrar Beyrut`a döner. Uzun süre Ispürk [Diaspora] haftalık dergisinin ve Sevan yayınevinin yayın kurulunda yer alır. 1965`te Avrupa`ya gitmek üzere geldiği İstanbul`da kalarak Marmara gazetesinin yazı işlerinde görev alır. Hagop Sıvaslıyan`ın çıkardığı Baykar [Mücadele] haftalık gazetesinin de başyazarlığını üstlenir. Gobelyan, gazeteciliğinin yanı sıra 1970`te Gobel Yayınevi`ni kurar. Portsank [Bela] haftalık mizah dergisini dokuz sayı yayınlar. İzleyen yıllarda iki yıl Jamanak [Zaman] gazetesinde, daha sonra yine Marmara gazetesinde çalışır.

Yervant Gobelyan Ermenice ve Türkçe yazı ve araştırmalarını yaşımının son yıllarına dek haftalık Agos gazetesinde sürdürdü
Eserleri:

Yerani Te [Keşke], (Tebi Luys Yayını - 1948);
Khıcanıgarner [Mozaikler], (1968);
Aşkarhi İnnerrort Hıraşalikı [Dünyanın Dokuzuncu Harikası],
(Gobel Yayınevi - 1972);
Yeraz Çunetsoğ Martig [Düşsüz Yaşayan İnsanlar],
(Rışduni Karakızyan Edebiyat Dizisi - 1984);
Menk Anunı "Hay Dzağig" Tırink [Ermeni Çiçek Dedik Adına],
(Nork Yayınevi - 1991);
Hoğov Mıgırdıvadzner [Toprakla Vaftiz Edilenler], (Nork Yayınevi - 1992);
Yotn Orı Heğ Mı [Yedi Günde Bir], (Nork Yayınevi - 1995);
Giaynki Lusantsken [Yaşamın Kenarından], (Aras Yayıncılık - 1998);
Memleketini Özleyen Yengeç (Aras Yayıncılık - 1998)