İstanbul Şehir Orkestrası kurucu üyelerinden Panayot Abacı, "AKM yıkılacaktı, neden yıkılamadı biliyor musunuz? AKM’nin altında Ermeni mezarlığı var. Yani yıkılırsa üzerine başka bina yapamazlar" dedi.

İstanbul Şehir Orkestrası kurucu üyelerinden, Orkestra dergisi Sahibi ve Genel Yayın Yönetmeni Panayot Abacı, kültür politikalarının yetersizliğinden şikâyetçi. Cumhuriyet gazetesinin hafta sonu ekinde yer verdiği Orkestra Dergisi ile ilgili bir haberin içinde kutu olarak belirtilen görüşe göre, Abacı'nın Atatürk kültür merkezi ile ilgili ilginç bir ifadesi var: “AKM iki yıldır kapalı. Ne zaman açılır bilinmez. Devlet Operası konser veremiyor, çünkü salon yok. Kadıköy’de temsilleri var ama eserler kısa. Zor durumdalar. Geçen yıl yalnızca beş konser verebildiler. Bakanlık da sanırım onları şikâyet etmiş, ‘Yılda 20 konser vermeniz gerekli. Niye beş konser verdiniz?’ diye. Bu nasıl çelişki? Her şey ortada. Ama Cemal Reşit Rey’in orkestrası ayrı ve çok iyi çalışıyor. Kültür Bakanlığı ne düşünüyor anlamak mümkün değil. AKM yıkılacaktı, neden yıkılamadı biliyor musunuz? Ermeni yazarlar müdahale etti. Medyada fazla konuşulmadı, hemen kulak arkası edildi. Sert yazılar da çıktı ama konuşmaktan çekindi çoğunluk. AKM’nin altında Ermeni mezarlığı var. Yani yıkılırsa üzerine başka bina yapamazlar. Şimdi çürümeye bırakıldı. Çünkü iki türlü de kimseye yaramıyor.”

Ali Deniz Uslu imzalı, Uğur Demir'in fotofı eşliğinde verilen haberde Orkestra Dergisi'nin 50. yaşını kutladığına dikkat çekiliyor ve şu metne yer veriliyor:

Panayot Abacı, İstanbul doğumlu. Zografyon Lisesi’nden mezun. Edebiyat Fakültesi ve İstanbul Belediyesi Konservatuvarı’nda felsefe okudu. İstanbul Şehir Orkestrası kurucu üyelerinden. Kent Orkestrası’nda 22 yıl ve İstanbul Devlet Opera ve Balesi’nde 12 yıl çalıştı. Emekliliği bu görevlerden. Halen İstanbul Filarmoni Derneği, İstanbul Filarmoni Vakfı ve Atatürk Kültür Merkezi Derneği’nde çalışıyor. Aylık müzik dergisi Orkestra’yı da tam 50 yıldır çıkarıyor. Evet şaka değil, Orkestra dergisi yarım yüzyıldır, farklı onlarca badire atlasa da yayın hayatına devam ediyor. Abacı, aslında çevirmen. Yunanca’dan Türkçe’ye pek çok eser kazandırdı. Nikiforos Vrettakos, Dido Sotiriu, Yakovos Kambanellis, Dimitri Psatahs, Grigorios Ksenopulos ve Andonis Samarakis bunlardan ilk akla gelenler. Türkçe’den Yunanca’ya da Aziz Nesin’den sekiz, Yaşar Kemal’den dört kitap aktardı. Yıldırım Keskin, Sabahattin Ali, Orhan Pamuk, Rıfat Ilgaz, Demirtaş Ceyhun, Recep Bilginer ve Refik Erduran çevirdiği diğer yazarlar. Aziz Nesin’in, “Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz” eserinin Yunanca’ya çevirisiyle de 1993 yılında Yunan Çevirmenler Derneği’nin En İyi Roman Çeviri Ödülü’nü aldı Panayot Abacı. Biz de onunla Beyoğlu’ndaki Filarmoni Derneği’nde buluştuk ve Orkestra dergisinin 50. yaşını kutladık. Dile kolay 50 yıl! Bu, müziğe koşulsuz sadakat demek. Ama Panayot Abacı alçakgönüllü; “başarısı tartışılır. Onu dergi yapan, yazarları ve onların özverisi. İstikrar kolay bir şey değil. Sanat dergileri fırtınaları hep yaşadı.” Peki ya Abacı müzikle geçen hayatında dergisine hiç mi ara vermedi? Anlatıyor; “ara verdik ama umudumuz hiç bitmedi.Yılda birkaç sayı çıkardığımız zamanlar oldu. Sıkıntılar hâlâ devam ediyor. Yenilik dergisinin sahibi Yavuz Aksel bizi çok destekliyor. Bunu görmezden gelemeyiz. O olmasaydı bu dergi çıkmazdı.” Kimler geldi, kimler geçti bu dergiden. Saymak zor. Ama en akılda kalan Cemal Reşit’in ve Hikmet Şimşek’in yazıları. Zaten bunlar da Pencere yayınlarından kitap olarak yayımlandı. Orkestra dergisinin modern, klasik müziğin algılanmasındaki payı büyük. Müziğin dinlenildiği kadar okunması gerektiğini misyon edinmiş. Abacı’ya göre en büyük dert Türk ve Batı müziği ayrımındaki muğlak durum. Sorun tek ve çok sesli müziğin ne olduğunu bilebilmek. İşte Orkestra dergisi de bu anlamda farkı anlatan ve farkı yaratan bir dergi. Batılı bir müzik anlayışını sayfalarına taşıyor gibi görünse de bu toprakların ve bu topraklardaki geleneklerin müzikle ortaklığını ve kültürle ilişkisini sayfalarına taşıyor. Evet, Panayot Abacı bunları anlatıyor. Medyadan oldukça şikâyetçi. Bir müzik dergisinin tüm bu kavgaları vermesinden memnun olsa da bunun yeterli olmadığının, olamadığının bilincinde. Zaten yıllardır bu işi inatla sürdürmesinin nedeni de bu. Abacı, “Kültür başka bir şey sanki. Ya da bizim yaptığımız kültür değil. Müzik ve kültür ilişkisi arasında bir kopukluk, çok daha ciddi bir uçurum var, ve bu artıyor. Bunu hem ‘gerçek’ kültür politikaları hem de bireysel açılımlarla telafi etmemiz gerekiyor. Hem de hemen!” diyor. Başta da dedik, Orkestra dergisi 50. yılını kutluyor. Bu dergi bir tarih. Belki de bir mücadelenin simgesi. Eski sayılarının da içeriği çok zengin. Belki de bu yazıdan sonra Orkestra dergisi ile tanışmamışsanız kaybınızın büyüklüğünü anlarsınız. Ama elbette geç değil. Orkestra dergisi satılmıyor, abonelikle evlere ulaşıyor. orkestradergisi@gmail.com adresinden ve (0212) 245 32 48 numaralı telefondan gerekli bilgileri alabilirsiniz. l