Ermeni Soykırımı Müze Enstitüsü", bir Ermeni kadını olan Haykanuş Mkrtiç kızı Halacıyan'ın hikayesini sundu.

"Haykanuş Halacıyan (bekar soyadı: Yeğikyan, 1890-1974), 1915'te ailesiyle birlikte doğduğu Sebastiya (Sivas) kasabasından zorla yerinden edildi. Der Zor'a giden yolda, Ermeni sürgünleri acımasız sınamalara maruz kaldı. Türk jandarmaları Haykanuş'un akrabalarını işkenceyle öldürdü ve annesini onun önünde kafasını kesti.

Genç kız annesini korumak için atladı ve Türk jandarması tarafından ciddi şekilde yaralandı. Kurşun göğüs kafesine nüfuz etti; ancak, kaderin bir sonucu olarak Haykanuş ölmedi. Arkadaşları yaralı genç kadını bir şekilde sürüklediler, o kadar yorgundu ki, yanında tek oğlu Vardges'i götüremedi.

Çok kan kaybeden anne göç yolunda çocuğu bıraktı, daha sonra geri dönüp çocuğunu aldı, ancak aynı gece tükenmişlikten öldü. Zorla göç ettikten sonra, Haykanuş Sebastiya'ya geri döndü, yeni bir aile kurdu, bir oğlu oldu, bir yetim kız evlat edindi ve daha sonra ailesiyle birlikte Fransa'ya taşındı.

1936'da, Haykanuş Halacıyan Sovyet Ermenistanı'na göç etti. Haykanuş, Türk mermisinin göğsünde sıkışmış olduğu ve katliamın kabus gibi anılarıyla 84 yıl yaşadı. Ölmeden önce oğlu Hraçya'ya Türk mermisini Ermeni toprağına gömmemesini rica etti. Haykanuş'un otopsisi sırasında, mermisinin kemiklere yapıştığı ve vücuttan çıkarıldığında kemikle birlikte kırıldı․

Bu Türk mermisi, son nefesine kadar yaşadığı trajik günleri hatırlatarak Haykanuş'un yaşamı ve bedeninin ayrılmaz bir parçası haline geldi․"