ABD Senatosu’nun, 1915’te yaşananları “soykırım” olarak tanıyan yasayı oybirliğiyle onaylaması, tasarının ilk kez hem Temsilciler Meclisi hem de Senato’dan geçmesi, Türkiye için önemsenmesi gereken bir gelişmedir.

Türkiye, günümüzde karşı karşıya kaldığı yaşamsal önemdeki dış politika sorunlarıyla çok zor bir dönem yaşarken tüm sorunlarda olduğu gibi Ermeni sorununda da ne acıdır ki sessizliğini ve çaresizliğini devam ettirmektedir.

Atlantik ötesi güçler ile Batı sessizliğimizden ve çaresizliğimizden yararlanarak Ermeni sorununu her dem gündeme getirmekte kararlı görünmektedir.

Ermeni diasporasının başta ABD’de olmak üzere Batı’da ve dünyanın birçok ülkesinde Türkiye’yi haksız yere karalamak için örgütlü bir şekilde büyük çaba harcadığı bilinmektedir.

ABD ve Avrupa Birliği güdümünde hareket eden Ermeniler, sözde “soykırım”ı öne sürerek egemenliğimizi ve ülke bütünlüğümüzü tehdit etmekte, yalnız tazminat talebiyle yetinmeyerek toprak talebinde de bulunmaktadırlar.

ABD’nin etkili yayın organlarından California Courier gazetesinin yazarı Harut Sasonyan’ın, Obama-Biden ikilisini tarihin en büyük Ermeni yanlısı olarak tanımlaması boşuna değildir.

Türk Tarihi ve Atatürk kitaplarıyla ünlenen tarihçi Prof. Dr. Andrew Mango’nun, Sky-Türk televizyonunun 15 Mart 2005 tarihli programında Ermeni sorununa ilişkin yaptığı açıklama dikkat çekicidir. Dr. Mango, Ermeni sorununu şöyle tanımlamıştı:

“Türkiye’nin doğu bölgesinde yaşanan Ermeni olayını istisnai bir duruma sokmak kasıtlı bir davranıştır. Bana göre, bu soykırım değildir. Rus orduları Anadolu’da ilerlerken, Türklerden de on binlerce kişi öldürülmüştür. Ermeniler de Türkleri katletmişlerdir. Bu karşılıklı bir savaştır. Ama asla bir soykırım değildir. Ermeniler ise olayların bu şekilde cereyan ettiğini asla kabul etmezler. Anadolu’daki Ermeni sayısı 1.5 milyonu geçmez. Bunlar Lübnan’a, Suriye’ye, Ermenistan’a, göç etmişlerdir. 1.5 milyonun büyük bir kısmı kurtulmuştur. ABD’li Profesör Justin McCarthy de bu alanda önemli çalışmalar yapmıştır. Ermeniler onun çalışmalarını dikkate almamışlardır. Ermeniler İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra müttefiklerden ödün koparmak için bu soruna ilişkin olarak yardım talebinde bulunmuşlardır. ‘Bakın biz sizin için isyan çıkardık’ diyerek müttefiklerden destek istemişlerdir. Ermeni sorununa ilişkin olarak Türk, İngiliz, Fransız ve Alman arşivleri açıktır. Ermeniler ise arşivlerini açmamakta ısrar ediyorlar, davalarının zayıflayacağına inandıkları için arşivleri açma konusu öne sürülünce öneriyi hemen reddediyorlar. ‘Mavi Kitap’ İngilizlerin bir propaganda kitabıdır. Kitabın, propaganda kitabı olduğu tartışmasız kabul edilmelidir. Bu kitapta yer alan belgelerin çoğu misyonerlerin raporlarından alınmıştır. Savaş sırasında Ermeniler için çalışan Amerikalıların Taşnaklardan duydukları itiraflardır. Bu raporlarda, Türklere yapılan mezalimden hiç söz edilmemiştir. Parlamentoların Ermeni soykırımını tanımaları hem yanlış hem de gülünçtür.

‘Mavi Kitap’ tek yönlü bir belgedir. İyi bir tarihçi belgelerin gerçek olup olmadığını araştırır. Ermenilerin Türkler aleyhine kampanyası 1955’ten beri devam ediyor. Kolay kolay sona ereceğine de inanmıyorum.”

ABD Senatosu’nun 1915’te yaşananları “soykırım” olarak tanıyan yasayı oybirliğiyle onaylamasıyla ortaya çıkan gelişmeler ışığında, yakın dönemde de Ermeni sorunu Türk-Amerikan ilişkilerini olumsuz yönde etkileyerek gündemin başköşesinde yer almaya devam edecektir.

ABD ve Batı’da her geçen gün etkinliğini sürdüren Ermenilerin, yeni yılda da ve özellikle 24 Nisan 2020 tarihi yaklaşırken baskılarını artırması beklenmelidir.

Ülkemiz için yaşamsal önem taşıyan bu sorun karşısında Türkiye, sessizlik ve çaresizlik içinde kalmamalıdır.