Lübnan’ın başkenti Beyrut’ta Hadat semtinde Müslümanlara ev kiralamak veya satmak yaklaşık 9 yıldır yasak! Beyrut’un Hristiyan mahallesinde Müslüman bir Şii ailenin evlerinden çıkmaları istendi.

Lübnan‘da evleri Hristiyan mahallesinde bulunan Müslüman bir Şii aileden evlerinden çıkmaları istendi.

Muhammed yaklaşık iki yıldır Lübnan’ın Hadat semtinde yaşıyordu. Tapu kayıtları için belediyeye gittiğinde başvurusu reddedildi ve yaşadığı evden çıkması istendi. Evden çıkmasının sebebini sorduğunda ise aldığı cevap Muhammed’i şoke etti: “Çünkü Müslümansın!”

Hadat’nın belediye başkanı George Aoun, bölgede olan evlerin Müslümanlara kiralanmasını yasakladı. Evlerini Müslümanlara kiralamak isteyen Hristiyanlar da evlerini kiralayamıyorlar.

Belediye başkanı George Aoun, Hadat’nın Hristiyan kimliğini korumak istediğini belirterek, “Eğer evler Müslümanlara kiralanırsa bu kimlik yavaş yavaş yok olacak” dedi.

Belediye başkanı ile olan konuşmasını anlatan Muhammed, belediye başkanının “Aslında burada yaşayabilirdiniz, ama bunun için büyük bir problem var. Ailendeki kadınlar eşarp takıyorlar.” dediğini belirtti.

1990’lara kadar Hristiyan mahallesi olan Hadat, Müslümanların bölgeye taşınmasıyla karışık bir demografik yapıya sahip olmaya başladı.

Belediye başkanı Aoun “Bu kararı Hristiyan ve Müslüman liderlerle beraber aldık. Çünkü bu durum bölgedeki yaşantıyı etkilemeye başlamıştı. Semtin demografik anlamda bir düzene girmesi gerekiyordu.” dedi.

Cumhurbaşkanı Michel Aoun, Müslümanlara yasak getiren kanunların en büyük savunucularından birisi. Hadat’ta yaşanan bu ırkçı durum için, “Kıyamete kadar arkasındayım” açıklamasında bulundu.

Hadat, böyle bir yasağın kamuya açıklandığı tek yer olma özelliğini taşısa da Müslümanlar için olan yasaklar bunlarla sınırlı kalmıyor Lübnan’da.

Cumhurbaşkanı Aoun, aşırı milliyetçi Özgür Vatansever Hareketi partisinden ve bu parti ülkede bulunan Suriyeli mültecilerin ülkelerine geri gitmeleri konusunda sıkı çalışmalar içinde.

MÜSLÜMAN VE HRİSTİYANLAR ARASINDAKİ ÇATIŞMALARIN TEMELİ

Lübnan, Asya kıtasında yüz ölçümü olarak başka ülkeler tarafından tanınmış en küçük ülke olma özelliğini taşıyor olmasına rağmen dünyaca tanınmış bir kültür geliştirmiş ve Arap dünyasında da oldukça etkili olmuştur. Lübnan İç Savaşı’ndan (1975-1990) önce, çok sakin olan ülke turizm, tarım, ticaret alanlarında gelişme göstermekteydi.

Finansal gücü ve çeşitliliğinden dolayı 1960’larda Lübnan “Doğu’nun İsviçre’si”, başkent Beyrut ise “Orta Doğu’nun Paris’i” olarak görülmekteydi.

Lübnan İç Savaş’ı 1975’ten 1990’a kadar 15 sene 6 ay sürdü. Yaklaşık 120.000 kişinin ölümüyle sonuçlanan iç savaşta bir milyon kişi göç etmek zorunda kaldı.

Savaştan önce birçok dine ev sahipliği yapan Lübnan’da Sünni ve Şii Müslümanlar, Hristiyanlar, Dürziler her beraber yaşamaktaydı.

1948’de İsrail devletinin kurulmasıyla beraber birçok Filistinli mülteci Lübnan’a sığındı. Bu durum zaman içinde ülkenin demografik yapısını değiştirdi ve Lübnan çoğunluğu Müslüman olan bir ülke oldu.

1958’de Amerika ve Rusya arasındaki Soğuk Savaş’ın etkileri Lübnan’da da hissedildi. Hükümet yönetiminde önemli bir rol oynayan Maronite Hristiyanları Amerika’yı desteklerken solcu ve pan-Arap gruplar Rusya’yı desteklemekteydi. Maronite Hristiyanları ve pan-Arap gruplar arasındaki çatışmalar başladığında ülkedeki Müslüman solcu gruplar Filistinli mültecilerle beraber hareket etmeye başladı. Çatışmalar devam ederken Suriye ve İsrail’de savaşa dahil oldu ve Lübnan’daki barışı korumak adına uluslararası güvenlik bölgeleri oluşturuldu.

1989’da Taif Anlaşması ile beraber ülke yaşanan 15 yıllık çatışmaların sonu başlamış oldu. 1991 yılında parlamento tarafından onaylanan genel af yasası ile politik suçlardan yargılanan herkes, Hizbullah hariç, affedildi. İç Savaş’tan sonra Sünniler, Şiiler ve Hristiyanlar arasında yaşanan dini gerginlikler günümüzde hala devam etmektedir.